Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытрӑм (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хальхинче, утӑ илме каяканскер, хама питӗ лӑпкӑ тытрӑм, хӑранине-мӗнне те туймарӑм.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗр ҫатни, вӗре ҫӗлен тата ытти те // Евгений Андреев. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 20 стр.

Ҫавӑнтан хама пуҫран ярса тытрӑм та калатӑп хайхине: «Халех тӑрса кай ман ҫумран, шуйттан анчихрисчӗ! — тетӗп. — Эсӗ кирлӗ мар мана таса хӗр пуҫупа, ҫавӑнпа качча та илместӗп!» —

Схватился я тут за голову и говорю ей: «Вставай и уходи от меня зараз же, будь ты проклята, анчихрист страшный! Не нужна ты мне честная и не буду я на тебе жениться!» —

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн чух шут тытрӑм та эпӗ чаҫрен тухса шӑвӑнма.

Тут я и надумал из части смыться.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юлашкинчен, шухӑшласа пӑхрӑм та эпӗ йӑлтах полк командирне каласа пама шут тытрӑм, вӗлерме совӗҫ ҫитеймерӗ.

Подумал я и решил рассказать обо всем командиру полка, а убивать не дозволила совесть.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ак ҫак вырӑнтан алӑпа ярса тытрӑм, хайхи, сисетӗп — вӗсем хырӑма кӗрсе ларнӑ, ҫу мӑкӑлӗсем пек алла перӗнеҫҫӗ, пӗр-пӗринчен ҫур аллаппинчен аякрах та мар.

Лапнул рукой по этому месту, чую во мне они сидят, катаются под кожей, как жировики, на четверть одна от другой.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Уксаххине сӗлӗпе тытрӑм эпӗ…

— Хромоногого захватил я с овсом…

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени чӗринче кӑшт ӳкӗнес туйӑм хускалчӗ, вӑл: хама унпа ахалех ҫакӑн пек хытӑ тытрӑм пулас, тесе шухӑшларӗ, анчах Егор, сӗтелтен аллипе таптарса янӑ пек, сулланса илчӗ те, Ксени хӑй шутлани йӑнӑш пулнине ӑнланчӗ, — ун умӗнче тӑрӑхласа кулма юратакан, чӑрсӑр, нимӗн чухлӗ те именмен ҫын ларать, унӑн пысӑк куҫӗсем ырра систерсе мар ҫавӑн пек ялкӑшаҫҫӗ.

В ней уже заговорило чувство некоторого раскаяния, и она подумала, что, пожалуй, напрасно так резка с ним, но вот Егор качнулся, как бы отталкиваясь от стола, и Ксения поняла, что ее впечатление было ошибочным, — перед нею сидел насмешливо-дерзкий, лишенный какого-либо смущения человек, и в широко распахнутых глазах его играли недобрые огоньки.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тытрӑм та пурне те кӑларса ятӑм — ҫавӑ ҫеҫ…

— Выпустил всех — и все…

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лашана ун ҫинелле тытрӑм, вӑл ялт! кӑна аяккалла сиксе ӳкрӗ, анаталла анса кайрӗ те яра пачӗ Дон урлӑ леш енне!

Выправился я к нему, он — виль, да под гору, да через Дон!

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тытрӑм та шаплаттарса хутӑм кимӗрчекӗсенчен аяларах пӗрер пӑта.

Молоток взял, по гвоздю вогнал ниже хряща.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кассах пӑрахас тенӗччӗ те, тата тем шут тытрӑм, тивмерӗм.

Хотел срубить, а посля раздумал.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Акӑ мӗнле шут тытрӑм эпӗ, — тесе пуҫларӗ те Григорий, ҫавӑнтах хавхаланса кайрӗ: — мӗн пулнине каялла тавӑрма ҫук, мӗн-ха унта айӑплине шырамалли пур вара?

— Я вот что надумал, — начал Григорий и оживился, — что случилось, того ить не вернешь, чего ж тут виноватого искать?

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Халь кала ӗнтӗ тӳррипе, ан тун, эпӗ каланиех тӗрӗс пулчӗ; ҫав тӑлӑп тавӑрса тӑхӑннӑ пуҫтаха ярса тытрӑм тенипе кӑштах ҫылӑха кӗтӗн вӗт?»

Признайся теперь, моя правда вышла: хватил немного на душу греха, сказавши, что поймал этого сорванца в вывороченном тулупе?

IV. Йӗкӗтсем ашкӑнаҫҫӗ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫав вӑхӑтран вара эпӗ кунта юлма ҫирӗппӗнех шут тытрӑм, — анчах ҫак йышӑну ӑҫтан тата хӑҫан килнине пӗлместӗп, эпӗ пит нумай шухӑшларӑм, халӗ пурнӑҫ ҫине темле урӑх куҫсемпе пӑхатӑп…

С того времени, как я твердо решил остаться здесь, остаться не потому, что ты меня об этом просил, — это решение пришло не знаю откуда и когда, — я много думал и теперь смотрю на жизнь какими-то другими глазами…

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ман пата ҫапла ҫырнӑччӗ: «Сирӗн кӗнекӗре шута илсе, унтан ӑс та, вӑй та илсе тӑнӑ пек эп хам та «Украин халӑх педагогикине» кӑларма шут тытрӑм».

Он однажды писал мне так: «Основываясь на Вашей книге, вдохновляясь Вашим умом и силой, я тоже решил издать «Народную педагогику Украины».

Геннадий Волков: «Пурне те ашшӗ-амӑшӗн чӗлхине упрама пиллетӗп» // Тантӑш. http://yaltch.cap.ru/news/2010/02/02/gen ... -am258sh27

— Ан суй, юрӑхсӑрскер! — мӗкӗрсе ятӑм та эпӗ сулахай алӑпа ун аллинчен ярса тытрӑм, анчах вӑл вӗҫерӗнчӗ.

— Не лги, мерзавка! — завопил я и левой рукой схватил ее за руку, но она вырвалась.

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Тасал, унсӑрӑн эпӗ сана вӗлеретӗп! — ун патне ҫитсе ӑна аллинчен ярса тытрӑм эпӗ.

— Убирайся, или я тебя убью! — закричал я, подойдя к ней и схватив ее за руку.

XXII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эпӗ тытрӑм та лекарь сӑмаха е урлӑ ҫырса лартрӑм.

Я взял и написал лекарь с е.

Философ // Хӗветӗр Уяр. Антон Чехов. Философ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 135-137 с.

Эпӗ пӗр ватӑ негра тара тытрӑм; унпа иксӗмӗр сыснана миххе чиксе урапа ҫине хутӑмӑр та цирка тухса кайрӑмӑр.

Я нанял старого негра с тележкой; мы сунули свинью в мешок, завязали его бечевкой и поехали в цирк.

Сысна ҫури йӑли // В. Абакаев. О. Генри. Сысна ҫӳри йӑли // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 118-126 с.

Эпӗ ӑна кайри уринчен ярса тытрӑм та, вӑл пӑспа ӗҫлекен сирена пекех ҫухӑрма тытӑнчӗ.

Я взял ее за заднюю ногу, она завизжала, как паровой орган в цирке.

Сысна ҫури йӑли // В. Абакаев. О. Генри. Сысна ҫӳри йӑли // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 118-126 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех