Чӑваш чӗлхи корпусӗ

«Тӑххӑрмӗш» ҫурмаллах ҫурӑлса аннӑччӗ — бомба пилӗк этаж витӗр шӑтарса аннӑ та, илемсӗр пулса юлнӑ хура хушлӑхран тӑвӑр картиш тӗлӗнмелле мӗлкесемпе хуҫланса курӑнать.

«Девятка» была расколота надвое — бомба пробила все пять этажей, и в чёрном неправильном провале открылся узкий ленинградский двор с фантастическими ломаными тенями.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темӗнле, ҫӑтмахра слива турачӗ пиҫсе ҫитнӗ кӑвак улмисемпе усӑнса аннӑ пек, витӗр курӑнӑн сарӑ персиксем хӗвел ҫинче ҫуталса, шӑранса тӑнӑ пек, пур ҫӗрте те чечексем те чечексем: табак та, левкой та, розӑсем те — туллиех.

Словно в раю, клонится вниз тяжёлая ветка сливы с матовыми синими плодами, прозрачные жёлтые персики светятся, тают на солнце, и всюду — цветы и цветы: табак, левкои, розы.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫӗ хамӑр сисмесӗрех иртрӗ; ҫӗрпе пӗлӗт хутшӑннӑ сӗртен, куҫа палӑрми пӑтрашӑннӑ ҫута витӗр заниткӑсене пытарса тӑран йывӑҫ тӗмӗсене хускатса, хирсем урлӑ вӗрсе иртен уҫӑ ҫил пек сасартӑк таса ир сӑнарӗ ҫапрӗ.

Ночь переломилась незаметно: в сером, неопределённо-рассеянном свете, неподвижно стоявшем между небом и землёй, вдруг проглянуло что-то утреннее, свежее, точно самый ветерок, пробежавший по полю и тронувший кусты, которыми были замаскированы зенитки, был другого, утреннего света.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Монастырӗн сарлака башнисем ҫинчи кӗренрех тӗслӗ чул чӗнтӗрсем витӗр ҫурхи кӑвак пӗлӗт илемлӗн курӑнать.

Голубое весеннее небо сквозило через розоватое каменное кружево на широких башнях монастыря.

29 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ҫӗкленесшӗн пӑркаланать, мана хӑй ҫийӗнчен тӗртет, усаллӑн, пуҫтахӑн шӑл витӗр калать:

А он силился подняться, отталкивая меня, и вызывающе-упрямо мычал мне в ладонь сквозь зубы:

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хам куҫпа хам чӳрече витӗр куртӑм: лешӗ, тӑсланки, сӗтел ҫинчи хучӗсене васкавлӑн пуҫтарать, ҫыхать, темӗнле ещӗксене пӑрахать.

Сейчас там ходил, вижу через окно — этот ихний длинный всякие бумаги на столе собирает, связывает и в какие-то ящики бросает.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хамӑрӑн пӗчӗк чӳречене хаҫатпа картӑм, алӑка лайӑхрах хупрӑм, хӑлӑпӗ витӗр, уҫса кӗресрен, турчӑка ятӑм.

Потом я закрыла газетой маленькое окошечко, глядевшее во двор, плотно прикрыла дверь и задвинула кочергу в ручку двери, чтобы нельзя было открыть.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫавӑн ҫутине курнӑ та ӗнтӗ эпӗ каҫ чӳречене карнӑ тутӑр витӗр.

Это их свет и видела я через шаль на окне.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Е пӗрлешеҫҫӗ вӗсем, е уйрӑлса каяҫҫӗ, пӗтӗм пӳлӗм тӑрӑх йӑртлатса чупаҫҫӗ, хӑш чух вӗсенчен витӗр курӑнан конус пулать, вӑл хӑйӗн шӳрешкипе сиксе-ялтлатса тӑракан икӗ ҫутӑ куҫа тӑрӑнать.

Они сходились, разбегались, шныряли по всей горнице, и от них шли прозрачные конусы, острыми своими вершинами упиравшиеся в две ослепительные точки, которые то взлетали, то опускались.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вара эп ҫав шӑплӑх витӗр урамра такамсем талт-талт чупнине, тӗпӗртетнине, хӑвӑрт калаҫса илнине илтрӗм.

Сквозь тишину я услышала гулкую беготню во дворе, быстро переговаривающиеся голоса и топот многих ног.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чӳрече ҫине карнӑ шаль витӗр темӗнле чупкӑн ҫутӑсем выляҫҫӗ.

Шаль, которой было завешено окно, просвечивала какими-то бегающими огнями.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пассажирсем, хупӑнакан куҫӗсене уҫса, чӳрече витӗр савӑшлӑн пӑха-пӑха илчӗҫ.

Пассажиры приоткрывали слипавшиеся глаза и любовно поглядывали через окна.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь вӗсен сухисем витӗр хулӑ тирнӗ.

Игорь продел прут через их жабры.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан, ҫырнӑ хутне кӗпҫе пек чӗркесе, кӗленче ӑшне чикрӗ те пӑкӑласа лартрӗ, пӑкки тавра печенирен юлнӑ витӗр курӑнакан целлофан хутне чӗркерӗ, ӑна ҫинҫе кантӑрапа тирпейлӗн яваласа ҫыхрӗ, вара шыв хӗррине чупса анчӗ те пӗрех вӑркӑнтарчӗ.

Свернул записочку трубочкой, засунул ее в бутылку, закупорил горлышко пробкой, обернул пробку прозрачным целлофаном, в который было завернуто печенье, обмотал все крепко-накрепко бечевкой и побежал к берегу, размахнувшись, он далеко забросил свою бутылку в воду.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Саня манпа юнашарччӗ, анчах ӑна эпӗ е уҫҫӑнах, е тӗтре витӗр кӑна курнӑ пек пултӑм.

Саня стоял рядом со мной, но я почему-то видела его то ясно, то как в тумане.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир Главнӑй штаб хапхи витӗр тухрӑмӑр, пирӗн куҫа кунта капӑр та пушӑ площадь курӑнса кайрӗ — пысӑк та мар вӑл, ҫапах та ирӗк, Мускаври уҫӑ плошадьсем пек мар, темле чипертерех курӑнать.

Мы прошли под аркой Главного штаба, и великолепная пустынная площадь вдруг открылась перед нами — не очень большая, но просторная и какая-то сдержанная, не похожая на открытые площади Москвы.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Вӑхӑтлӑха ҫеҫ, — терӗ карчӑк хӗпӗртенӗ сасӑпа, Катьӑна куҫҫуль витӗр чуптунӑ май.

— Ненадолго, — торжественно сказала старушка, заплакала и поцеловала Катю.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Столовӑйӑн уҫнӑ алӑкӗ витӗр Николай Антоныча куртӑм, вӑл ҫемҫе пукан ҫинче аллине хаҫат тытса ларать.

и через открытую дверь столовой я увидел Николая Антоныча, сидевшего в кресле с газетой в руках.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир подвалти чӳречеллӗ пӗчӗк пӳлӗмре ларатпӑр, чӳрече витӗр шӑпӑр та урасем анчах курӑнаҫҫӗ: ахӑрнех унта килкартишне тасатакан ҫын тӑратчӗ пулмалла.

Мы сидели в маленькой комнате с подвальным окном, в котором всё время была видна метла и ноги: наверно, стоял дворник.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кораблев ирӗксӗрех ман енне пӑхса илчӗ, портьера шӑтӑкӗ витӗр эпӗ те ун ҫине пӑхрӑм.

Кораблёв невольно посмотрел в мою сторону, и я через дырку в портьере встретился с его глазами.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951