Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫак шӑплӑхра пурте — каҫ тӗттӗмӗ те, сасӑсем те, ҫӗрнӗ ҫулҫӑ шӑрши, мӑк шӑрши, шӳсе кайнӑ йывӑҫ хуппипе ҫӗрӗк кӑмпа шӑрши кӗрекен сывлӑш хӑй те — темӗнле сӑрхӑнса, юхса тӑнӑ пек, шӳсе сарӑлнӑ пек туйӑнать…

Все словно сочилось, истекало и разбухало в этой тишине — и темнота, и звуки, и самый воздух, напоенный горьковатым запахом сопревших листьев, мха, отсыревшей коры, грибной гнили…

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗвеллӗ ӑшӑ ҫуркунне ҫитнӗ, сӑртсем ҫинчен пӑтранчӑк юр шывӗ йӑтӑнса аннӑ, ӑшӑннӑ хыр-чӑрӑш лӑссипе ҫӗрнӗ ҫулҫӑсен вӑйлӑ шӑрши сарӑлнӑ.

Она хлынула с гор теплом и светом, мутной снеговой водой, густым ароматом нагретой хвои и прели лесных чащоб.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

1928 ҫулхи ҫуркунне колхозсем ҫинчен хыпар сарӑлнӑ, ку хутра ашшӗ укҫа тума кайман.

Весною двадцать восьмого года разнесся слух о колхозах, и на этот раз отец не ушел на заработки.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӗтӗм шӑрши, шӳсе сарӑлнӑ йывӑҫ шӑрши, пӗрремӗш таса юр шӑрши кӗрет.

Пахло дымом, набухшим от влаги деревом и первой пронзительной свежестью молодого снега.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сайралса, сирӗлсе пырса, урам тӑрӑх тӗтӗм тӗслӗ тӗтре татӑкӗсем ишеҫҫӗ-ха, анчах ял ҫинче тӳпе тасалса пырать ӗнтӗ, нӳрпе шӳсе сарӑлнӑ, хуралса кайнӑ чус витнӗ ҫурт тӑррисем ҫинчен ҫумӑр тумламӗсем сӑрхӑнаҫҫӗ, ҫил вӗсене тата-тата антарать, пӑтранчӑк кӳлленчӗксене катрашкалатать.

По улице, редея и расползаясь, еще плавали дымные клочья тумана, но небо над селом уже расчищалось, с набухших влагой, потемневших тесовых крыш сочились капли, ветер срывал их, рябил мутные студеные лужи.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Типӗ уяр кунсем тӑнӑ, ҫилсӗр шӑплӑхра хурӑн вӗтлӗхӗсемпе ращасем пӗр сассӑр ҫулҫӑ тӑкнӑ, уйсем хӑвӑрт пушанса пынипе сарӑлнӑ пек туйӑннӑ.

Стояли сухие, ясные дни, в безветрии и тишине беззвучно роняли листву березовые перелески и рощи, поля быстро пустели и словно раздавались вширь.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксюша, ҫамрӑк тиреке ытамласа, офицер юрланине итленӗ, пуҫ тӑрринчи ҫат-ҫат ҫыпӑҫакан ҫурӑлнӑ папкана та, лакпа сӑрланӑ евӗр йӑлтӑртатакан, ҫурри таран сарӑлнӑ, ҫаплах пӗркеленсе тӑракан ҫулҫа та пуҫласа курнӑ пек туйӑннӑ Ксенишӗн.

Обхватив рукой молодой тополек, Ксюша слушала и словно впервые видела и лопнувшую клейкую почку над головой, и полуразвернутый, еще сморщенный лист, блестящий, точно покрытый лаком.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫулла Алешка катинчи нӳрӗ ҫӗре йӗплӗ хулӑллӑ кӑвак ҫырла тӗмӗсем иртсе ҫӳремелле мар сырса илеҫҫӗ, ватӑ караичсен тӑрринче элес-мелес капӑр ҫунатлӑ кӑвак кайӑксемпе чакаксем йӑва ҫавӑраҫҫӗ; кӗркунне, йӗкелсемпе ҫӗре тӑкӑннӑ юман ҫулҫисен чуна уҫӑлтаракан йӳҫӗрех шӑрши сарӑлнӑ вӑхӑтра, катара кӑнтӑр енне вӗҫсе каякан кӑрӑпчаксем кӑштах канса илеҫҫӗ, хӗлле вара вӗҫӗ-хӗррисӗр кӗҫҫеленсе выртакан юр ҫинче тилӗсен ҫаврака пичет евӗрлӗ йӗрӗсем кӑна ахах-мерчен ҫипсем пек кукӑр-макӑррӑн тӑсӑлаҫҫӗ.

Летом в Алешкином перелеске колючий ежевичник густо оплетает влажную землю, на вершинах старых караичей вьют гнезда нарядно оперенные сизоворонки и сороки, осенью, когда бодряще и горько пахнет желудями и дубовым листом-падалицей, в перелеске коротко гостят пролетные вальдшнепы, а зимою лишь круглый печатный след лисы протянется жемчужной нитью по раскинутой белой кошме снега.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Полкри хӗрлӗармеецсенчен темиҫе ҫын ҫеҫ ҫурхи шывпа тулса сарӑлнӑ Дон урлӑ ишсе каҫма пултарнисем, вилӗмрен ҫӑлӑнса тухнӑ.

Из всего состава полка спаслось только несколько человек, сумевших переплыть распахнувшийся в весеннем разливе Дон.

LVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юнӗ ун айӗнче — кӳлӗ, йӗри-тавраллах юхса сарӑлнӑ.

А крови под ним — огромадная лужчина, весь подплыл.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Малтанхи аслати кӗмсӗртеткелесе илет, хуторта йывӑҫсен кӳпчеме пуҫланӑ папкисен, ирӗлнӗ хура тӑпран уҫӑ шӑрши сарӑлнӑ.

Погромыхивал первый гром, и благостно, живительно пахло по хутору распускающимися древесными почками, пресным черноземом оттаявшей земли.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тавракурӑмпа пӗрлешсе кайса, таҫта лере, инҫетре, шурӑ така тирӗ пек пӗлӗтсем ҫӗр ҫийӗн хумлӑн-хумлӑн ҫилхеленсе сарӑлнӑ.

Смыкаясь с горизонтом, там, вдалеке, огромным волнистым покровом распростерлись над землей белые барашковые облака.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑнланатӑн-и, ав ӑҫта ҫити сарӑлнӑ?

Понял, куда оно махнуло?

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӗтел ҫинчи кӑкшӑмсен анисем уҫах, пӗтӗм пӳрчӗпе ӳсӗртсе яракан йӳҫӗ шӑршӑ сарӑлнӑ.

На столе глотки кувшинов разоткнуты, на весь курень спиртным дымком разит.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗлпе кизек тӗтӗмӗн шӑрши сарӑлнӑ.

Пахло золой и кизячным дымом.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кухньӑра ҫӗве янӑ тӑпӑрчӑпа хӑмла путранкин йӳҫек шӑрши сарӑлнӑ.

В кухне стоял кислый запах свернувшегося творога и хмелин.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗри курӑкран ҫӑра та ӑшчике тӑвӑнтаракан тутлӑ шӑршӑ сарӑлнӑ.

От жаркой травы стлался тягучий густой аромат.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ют ҫыннӑн ачалла айван чунӗ Григорий умӗнче ирхи сывлӑм сыпса сарӑлнӑ чечек ҫеҫки пек ҫӑмӑллӑн уҫӑлчӗ.

Чужая, детски наивная душа открывалась перед Григорием просто, как открывается, впитывая росу, цветок.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Француз салтакӗ ҫинчен пӗтӗм лагере хыпар сарӑлнӑ.

Слух о французском солдате прошел по всему русскому лагерю.

«Эп хам пуҫа хамах илсе пырӑп» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Анлӑ сарӑлнӑ пек туйӑнакан Сашӑсем те ун чухлӗ ҫук.

Казалось бы широко распространенные Саши не так и много.

«Шкулта вӗреннӗ чухнех унӑн лидер паллисем пурччӗ» // Лариса Петрова. Хыпар, 2020.02.07, 13–14№№