Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫиллессӗн сăмах пирĕн базăра пур.
ҫиллессӗн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Куҫ харшисем генералӑн ҫиллессӗн сиксе илчӗҫ, анчах тутисем кулкаларӗҫ, ҫавна пула пӗтӗм пичӗ унӑн ырӑланса та ватлӑх илемӗпе чиперленсе кайрӗ.

Брови генерала сердито дрогнули, но губы улыбнулись, и от этого все его лицо стало добрым и старчески-милым.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Офицер господасене рота шкулне кайма ыйтатӑп, — вӗҫлерӗ вӑл ҫиллессӗн.

Прошу господ офицеров идти в ротную школу, — закончил он сердито.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ҫук» калӑр-ха, мӗншӗн улталарӑр эсир мана? — ҫиллессӗн ыйтрӗ Ромашов.

— Нет, скажите, зачем вы обманули меня? — злобно восклицал Ромашов.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Эс малтан шарне кӗрт, унтан вара эп кӑларӑп, — ҫиллессӗн тавӑрчӗ Бек-Агамалов.

— Ты сначала делай шара, а потом я выну, — сердито отозвался Бек-Агамалов.

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Сирӗн Назанскийӗр — йӗрӗнчӗк! — сассине пусӑрӑнтарса, ҫиллессӗн каласа хучӗ Шурочка.

— Ваш Назанский — противный! — с озлоблением, сдержанным низким голосом сказала Шурочка.

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Сысналӑх, — терӗ Веткин, хӑйӗн мельхиор сехечӗ ҫине пӑхса илсе те ун хупӑлчине ҫиллессӗн шалтлаттарса хупса.

— Свинство, — сказал Веткин, взглянув на свои мельхиоровые часы и сердито щелкнув крышкой.

I // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Тӳпере аслати ҫиллессӗн кӗмсӗртетрӗ, ун сасси сылтӑмран сулахлялла, унтан каялла куҫса кайрӗ, вара малти лавсем патӗнче чарӑнса тӑчӗ.

Загремел сердито гром, покатился по небу справа налево, потом назад и замер около передних подвод.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Тасал кунтан! — ҫиллессӗн кӑшкӑрчӗ те вӑл юланутла ҫын енне саламачӗпе сулчӗ.

— Пошел вон! — крикнул он сердито и замахнулся на верхового нагайкой.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Донецра шыва кӗрсе шӑнса сассине ҫухатнӑшӑн питӗ тарӑхнӑ пек, шыв ҫине вӑл халь ҫиллессӗн пӑхать.

Глядел он на воду сердито, как будто собирался выбранить ее за то, что она когда-то простудила его в Донце и отняла у него голос.

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Кузьмичов куҫ харшине ҫиллессӗн пӗрӗнтерчӗ.

Кузьмичов сердито нахмурился.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Мӗнле-ха эсӗ, шӑтӑк пуҫ, хӑвна Варламовпа танлаштаратӑн? — ун ҫине сиввӗн пӑхса, ҫиллессӗн ыйтрӗ Кузьмичов.

Кузьмичов строго и сухо поглядел на него и спросил: — Как же ты, дурак этакой, равняешь себя с Варламовым?

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Хӑратпӑр, — ҫиллессӗн тава кӗчӗ малтанхиех.

Боимся, — злобно огрызнулся первый.

XXVIII. Укрепленисенче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чӑн та, мӗнле ҫав тӗлӗнмелле праҫник паян? — каллех ҫиллессӗн пӑшӑлтатрӗ студент.

— Да что это за странный праздник такой? — снова злобно прошептал студент.

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пурте Голоса тинкерсе ҫиллессӗн пӑхаҫҫӗ.

В Голоса впились разъяренные взгляды.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗсне ҫухатнӑ пӗчӗк чакӑр куҫӗсем, маймӑлӑнни пек, тискеррӗн те ҫиллессӗн йӑлкӑшса пӑхаҫҫӗ.

Только маленькие выцветшие серые глаза сверкали коварством и злобой, точно у обезьяны.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Киро суйнине ӑнкарса илнӗ ашшӗ ҫиллессӗн сиксе тӑчӗ те, ывӑлне хӑлхинчен ярса тытса, урама ҫавӑтса кӑларчӗ, ҫапла хӑлхине вӗҫертмесӗрех ывӑлне чиркӗве ертсе пычӗ.

Поняв, что Киро лжет, Марко вскочил, разъяренный, схватил его за ухо, выволок на улицу и так, держа за ухо, привел в церковь, где и передал сына с рук на руки духовнику,

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах вӗсене Рахметов пек типпӗн те ҫиллессӗн мар, Дмитрий Сергеич ҫинчен ырӑпа асӑннӑн каласа парсан, ҫав сӑмахсем, тен, тӗрӗс те пулӗ.

Но если пересказать их дружеским тоном к Дмитрию Сергеичу вместо жесткого, будто враждебного ему тона, которым говорил Рахметов, — что ж, пожалуй, они справедливы.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Рахметов майӗпен каллех урӑхларах, хытӑрах, анчах та ҫиллессӗн мар калаҫма пуҫларӗ.

— Рахметов постепенно принимал опять серьезный, хотя и не мрачный тон.

XXX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Лопухов ҫине пӗрмаях хаяррӑн та тинкерсе пӑхакан Кирсанов куҫӗсем ҫиллессӗн йӑлтӑртатса илчӗҫ.

Глаза Кирсанова, все время враждебно и пристально смотревшие на Лопухова, засверкали негодованьем.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вера Павловна дневнике ҫиллессӗн илсе пӑрахать.

Вера Павловна с негодованием отбрасывает дневник.

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех