Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

курса (тĕпĕ: курс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫырасса та ӑна ҫак аслӑ ҫынсене юратса, чӗрене ҫӗклентерес хӑватпа ҫырнӑ — инҫетри-инҫетри каравеллӑсем ҫийӗн вӗсен ункӑлатса вырнаҫтарнӑ портречӗсене эпӗ халӗ те пулин курса тӑратӑп пек.

Она была написана с искренним восторгом перед этими великими людьми — их овальные портреты на фоне далеких каравелл я как будто вижу и сейчас.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сивӗсем иртсенех — курса ҫеҫ юл, таратӑп ачасен ҫуртӗнчен, тесеттӗм.

Спадут морозы — и до свиданья, только меня и видели в детском доме!

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эсир мана яланах ырӑ тума тӑрӑшнине тата пур ҫынна та пулӑшма хатӗррине курса тӑнипе, эпӗ сирех чӑрмантарма хӑятӑп.

Прибегаю к вам, зная, что вы всегда желали мне добра и что вы всякому человеку готовы помочь.

Вуннӑмӗш сыпӑк. Хулана хупӑрлани // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ку ҫарӑн йышӗ эпӗ курса тӳснӗ приступранпа пӗр вунӑ хут ытла ӳснӗ пек туйӑнчӗ.

Мне показалось, что число их вдесятеро увеличилось со времени последнего приступа, коему был я свидетель.

Вуннӑмӗш сыпӑк. Хулана хупӑрлани // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Хамӑр ҫулӑн иккӗмӗш пайне эпир лайӑх курса тӑратпӑр: пичче пире поездпа Мускавран Ташкента илсе каймалла.

Так представлялась нам вторая часть пути: дядя должен был просто отвезти нас из Москвы в Ташкент на паровозе.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Турӑ курса тӑрать акӑ, сана Алексей Иваныч хӗҫӗнчен хӳтӗлес тесе, чупса пырсаттӑм эпӗ!

Бог видит, бежал я заслонить тебя своею грудью от шпаги Алексея Иваныча!

Пиллӗкмӗш сыпӑк. Юрату // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Курса та юлаймӑр!

Поминай, как звали!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Турӑ курса тӑрать акӑ, Иван Кузмича эпӗ каламан.

— Как бог свят, я Ивану Кузмичу того не говорил.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк. Пӗрне-пӗри // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Мухтав турра, эпӗ акӑ шведпа та, турокпа та ҫапӑҫнӑ: пурне те курса тӑраннӑ, — терӗ Иван Игнатьич.

Слава богу, ходил я под шведа и под турку: всего насмотрелся, — сказал Иван Игнатьич.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк. Пӗрне-пӗри // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

«Шӑппӑнрах эсӗ, аҫу чирлӗ, вилес пекех выртать; сана курса ал тытса уйрӑласшӑн вӑл» — тет хӑй.

— Тише, — говорит она мне, — отец болен при смерти и желает с тобою проститься.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Пӗр-пӗр пӳрт-ҫурт курса, е ҫул тупса пулмӗ-ши тесе, эпӗ пур еннелле те тинкерсе пӑхкалатӑп.

Я глядел во все стороны, надеясь увидеть хоть признак жила или дороги.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ кирек-мӗн курса тӳсмешкӗн те хатӗр, пурнӑҫӑма та, чысӑма та, — ҫаксене пурне те ҫирӗм хут ҫухатмалла пулсан та хӗрхенместӗп… анчах хам ирӗкӗме сутмастӑп.

Я готов на все жертвы, кроме этой; двадцать раз жизнь свою, даже честь поставлю на карту… но свободы моей не продам.

Июнӗн 14-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Грушницкий княжнана кӑна суйлать, ытти йӗкӗтсем те минутсерен ӑна суйлаҫҫӗ: ку ӗнтӗ мана хирӗҫ пӗр кавара килнине пӗлтерет; эппин лайӑхрах та-ха: унӑн манпа калаҫасси килӗ, ӑна чӑрмантараҫҫӗ, — апла унӑн манпа темӗн пек курса калаҫасси килекен пулать.

Грушницкий выбирал одну только княжну, другие кавалеры поминутно ее выбирали; это явно был заговор против меня; тем лучше: ей хочется говорить со мной, ей мешают, — ей захочется вдвое более.

Июнӗн 5-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ыран вӑл мана ырӑ кӑтартасшӑн пулӗ акӑ, ҫавӑн пек пуласса эпӗ пӑхмасӑрах курса тӑратӑп-ҫке, ҫавӑнпа кичем те.

Завтра она захочет вознаградить меня, я все это уж знаю наизусть — вот что скучно!

Июнӗн 3-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Вӑл мана хӑй упӑшкипе, ҫав бульварта кӑштах курса юлнӑ ухсах старикпе, пачах паллаштарасшӑн мар: ывӑлне хӗрхеннипе ӑна вӑл качча тухнӑ иккен.

Она решительно не хочет, чтоб я познакомился с ее мужем — тем хромым старичком, которого я видел мельком на бульваре: она вышла за него для сына.

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Ҫапах та ан савӑн-ха, эпӗ пӗрре пусӑ патӗнче кӗтмен ҫӗртен курса калаҫсаттамччӗ унпа: виҫҫӗмӗш сӑмахӗнчех вӑл: кам ҫав господин, кӑмӑлсӑр та йывӑррӑн пӑхаканскер? — тесе ыйтрӗ; — ун чухне вӑл сирӗнпе пӗрлеччӗ, — терӗ.

— Не радуйся, однако, я как-то вступил с нею в разговор у колодца, случайно; третье слово ее было: «Кто этот господин, у которого такой неприятный тяжелый взгляд? он был с вами, тогда…»

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Пит-куҫӗнче чунӗ ялкӑшнине курса тӑнӑ чух нимӗн чухлӗ те хускалмарӗ-и сан чуну?

— И ты не был нисколько тронут, глядя на нее в эту минуту, когда душа сияла на лице ее?

Майӑн 11-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Мери княжна ҫаксене манран та лайӑхрах курса тӑрать.

Княжна Мери видела все это лучше меня.

Майӑн 11-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Эпӗ ҫутҫанталӑка курса савӑнтӑм.

Я смотрел и радовался погоде.

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ытла кичем-ҫке ҫамрӑк ҫын хӑйӗн чи лайӑх ӗмӗчӗпе шанчӑкне ҫухатнине пӑхса тӑма; халиччен вӑл этемӗн ӗҫӗпе туйӑмне кӗрен чатӑр витӗр кӑна курса тӑнӑ та халь акӑ сирнӗ ӗнтӗ ҫав чатӑра, ҫапах та ҫамрӑкӑн хӑйӗн ӗлӗкхи аташӑвӗсене ҫӗнелнисемпе улӑштарас шанчӑкӗ пур, вӗсем ӗлӗкхи пекех иртеҫҫӗ пулин те, ӗлӗкхи техӗмпех пулсан та, унӑн ҫӗннипе улӑштарас шанчӑкӗ пур-ха…

Грустно видеть, когда юноша теряет лучшие свои надежды и мечты, когда пред ним отдергивается розовый флер, сквозь который он смотрел на дела и чувства человеческие, хотя есть надежда, что он заменит старые заблуждения новыми, не менее проходящими, но зато не менее сладкими…

Максим Максимыч // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех