Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Каҫ пуласпа эпӗ хамӑн ултӑ пионера кил картинчи пӗчӗк сквера пуҫтартӑм.

Вечером я собрала у нас во дворе, на маленьком скверике, свою шестерку.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сӗм-суккӑр каҫ пӗтӗм таврана хупласа хучӗ.

Слепая ночь навалилась на всю округу.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӗҫӗрхи каҫ йӑлтах урӑхла, унӑн сӑнарӗ пӗрре те ӗнерхи евӗр мар.

Сама ночь выглядела сегодня не так, как накануне.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫакӑн сӑлтавне эпир малтанах ӑнланса илеймен, пӗчӗк утрав ҫине пӗчченех тӑрса юлнипе, хамӑра хамӑр тӗнчерен татӑккӑн туйнипе ҫак каҫ пире ҫакнашкал илемсӗр курӑнчӗ пуль, терӗмӗр.

Сперва мы еще не понимали, почему, может быть, лишь потому, что мы были отрезаны на маленьком островке и чувствовали себя заброшенными всеми?

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Каҫ пулчӗ.

Куҫарса пулӑш

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кун майӗпе каҫ еннелле сулӑнчӗ.

День медленно клонился к вечеру.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тепӗр сехетрен эпир каллех каҫ выртнӑ вырӑна пухӑнтӑмӑр: тупӑш нумай мар.

Через час мы собрались у стоянки: добыча была невелика.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӑна иртнӗ каҫ вӗҫертсе кайни каламасӑр та паллӑ.

Ясно, что ее украли ночью.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫавӑн чух эпе ӑна Расщепей ҫинчен каласа патӑм, унпа туслӑ пулни ҫинчен, ҫӑлтӑрсем ҫинчен каларӑм, каҫ пулса ҫитсен эпӗ ӑна, хамӑн ҫӗнӗ пӗлӗше, ҫут тӗнчен ҫӑлтӑрлӑ ҫулӗсем тӑрӑх чылайччен ертсе ҫӳрерӗм.

Я рассказала ему тогда о Расщепее, о дружбе с ним, о звездах и, когда наступила ночь, долго водила моего нового знакомого по звездным дорожкам Вселенной.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫав каҫ эпир Амедпа иксӗмӗр, хӗрсе йӑлтӑртатакан Каспий горизончӗ тӑрӑх аялтан ҫеҫ шуса пыракан хурлӑхан пек хӗп-хӗрлӗ ҫаврашка ҫӑлтӑра пароход борчӗ ҫинчен чылайччен сӑнарӑмӑр.

И долго мы с Амедом смотрели в тот вечер с борта корабля на круглую ярко-красную, словно смородинка, звезду, низко плывшую над горячим малахитовым горизонтом Каспия.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Марc ҫинче мӗнле иккенне пӗлместӗп, ҫӗр ҫинче вара ҫак каҫ пирӗн пурнӑҫ ытарма ҫук лайӑх!

Не знаю, как там у них на Марсе, но на Земле у нас жизнь была в этот вечер чудо как хороша!

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

…Тухса каяс умӗнхи каҫ нихҫан манӑҫми тӑрса юлчӗ ман асӑмра.

…На всю жизнь запомнилась мне эта ночь — последняя перед отъездом.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тепӗр кунхине Розалия Наумовнӑна мӗн-мӗн тумаллине, пӗчӗккине хӑш вӑхӑтра ҫитермеллине, хӑҫан сӗт илме каймаллине пӗтӗмпех каласа, ҫырса хӑварнӑ хыҫҫӑн эпӗ Саня патне «Асторие» кайрӑм, унтах каҫ выртрӑм, тепӗр куна та юлтӑм, мӗншӗн тесен вӑл чӑнах та мансӑр, хӑй пӗччен ҫеҫ, туса пӗтерейместчӗ, номертен урӑх ҫӗре пӑрӑнма та ҫук — кашни пилӗк минутран телефонпа шӑнкӑртаттарсах тӑраҫҫӗ.

На другой день, оставив Розалии Наумовне тысячу наставлений, расписав по часам, когда нужно кормить маленького, когда идти за молоком и так далее, я поехала к Сане в «Асторию» и осталась на ночь и на другой день, потому что он действительно не мог справиться без меня и нельзя было даже отлучиться из номера — каждые пять минут звонили по телефону.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нумая тӑсӑлчӗ-ши ҫак, пӗлейместӗп — тен нумаях та пулӗ, мӗншӗн тесен тепӗр каҫ та пулчӗ, унтан вара врачсенчен пӗри, урӑххи, унччен ӑна эпӗ курманччӗ, палатӑран пирӗн пата коридоралла хуллен ҫеҫ тухрӗ.

Не знаю, как долго всё это продолжалось, — должно быть, долго, потому что снова была ночь, когда один из врачей, какой-то новый, которого я прежде не видала, осторожно вышел к нам в коридор из палаты.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шурӑ каҫ!

Белая ночь!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эп ӑна мӗн ачаран юратса тӑратӑп, апла пулмасан та кӗҫӗр каҫ пурпӗрех ӑна юратса пӑрахнӑ пулӑттӑм.

Если б я не была влюблена в него всю жизнь, так уж в этот вечер непременно бы влюбилась.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Паянхи асран кайми каҫ — майӑн 21-мӗшӗ, вӑл Арктика институтӗнчен телефонпа шӑнкӑртаттарчӗ те, эпӗ ун патне тухса кайрӑм.

Этот вечер, памятный на всю жизнь — когда он позвонил, вернувшись из Арктического института, и я поехала к нему, — был 21 мая.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах каҫ ҫаплах кӑмӑла каймалла мар пулса тухрӗ.

Но вечер был испорчен.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кукамай ман пата кашни каҫ килни ҫинчен ҫырнӑччӗ ӗнтӗ.

Я уже писала о том, что бабушка приходила ко мне каждый вечер.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫ пуличчен калаҫса лартӑмӑр эпир, ҫӗрле вара Кира: «пӗтӗмпех пӗлсе ҫитрӗм, вӑл мана урӑх юратмасть иккен», терӗ.

Мы проговорили весь вечер, а ночью Кира пришла и сказала, что догадалась — просто он её больше не любит.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951