Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйӑнатчӗ (тĕпĕ: туйӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ун чухне пӗрремӗш юр ҫӑватчӗ, ҫӑп-ҫӑмӑлскерне ӑна ращи-мӗнӗпех ал лаппи ҫине хурса йӑтса кайма пулассӑн туйӑнатчӗ.

Тогда шел первый снег, такой легкий, что, казалось, весь его, со всей рощей, можно было унести на ладони.

XVIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Тахҫантан пӗрре ҫырнӑ ҫырӑвӗсенче те, унӑн алли страница ҫине аран-аран виҫӗ сӑмах кӗртнӗ ҫырӑвӗсенче, вӑл мана сивленӗ пек туйӑнатчӗ.

И даже в тех редких письмах, когда она только научилась писать, когда рука ее с трудом выводила по три слова на одной странице, я находил как бы осуждение себе.

III // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Берсенева, тӗп вырӑс ҫыннине, Инсаров ӗҫе нимӗҫсенчен те тирпейлӗрех тата вӑхӑтра туса пыни малтанах культурӑсӑртарах пек, кӑштах кулӑшла пек те туйӑнатчӗ; анчах часах вӑл ҫакна хӑнӑхса ҫитрӗ те, ҫак тирпейлӗхе хисеплӗ йӑла вырӑнне хумасан та, лайӑх тесе йышӑнчӗ.

Берсеневу, как коренному русскому человеку, эта более чем немецкая аккуратность сначала казалась несколько дикою, немножко даже смешною; но он скоро привык к ней и кончил тем, что находил ее если не почтенною, то по крайней мере весьма удобною.

XI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл мана ыттисенчен нимӗнпе те уйрӑлса тӑман ҫын пек туйӑнатчӗ.

Наоборот, мне всегда казалось, что мой отец слишком обычный.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ксения Павловна килӗштермест пек туйӑнатчӗ мана, пӑхасса та шанмасӑррӑн пӑхнӑ пек туйӑнатчӗ.

Ксения Павловна, как мне казалось, подозрительно относилась ко мне.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл мана тин кӑна чӑн-чӑн ҫитӗнсе ҫитнӗ ҫын пек, сӑмаха пули-пулми ваклама юратман этем пек туйӑнатчӗ, сасартӑк эпӗ унра хамӑн тантӑшӑма асӑрхарӑм.

Только что она мне казалась страшно взрослой и серьезной, и вдруг я увидел в ней ровесницу.

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Павела халиччен вӑл туслӑх ҫирӗп чӑмӑртаннӑ пек туйӑнатчӗ, халь акӑ ҫав туслӑх саланса пынине тӗлӗнсе, хуйхӑрса сӑнаса пымалла пулса тӑчӗ.

С чувством горечи и удивления следил Павел, как ломается, казалось, так крепко сколоченная дружба.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ашшӗпе юнашар арҫын ача ҫӑтмах тӑнӑҫлӑхӗнчи пек туйӑнатчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫапла ыйхӑ тӗлӗшпе хурлӑхлӑн та ҫирӗппӗн уйрӑлтӑм аттепе, мӗншӗн тесен ҫапах та эпӗ ӑна юратнӑ, мӗншӗн тесен — ма суяс? — вӑл маншӑн аслӑ тус пулнӑ, час-часах хурлӑхран хӑтарнӑ тата лайӑх юрӑсем юрласа панӑ, ҫав юрӑсене итленӗ чух ҫӗр калама ҫук сарлака пек туйӑнатчӗ, вӑл ҫӗр ҫинче вара эпир унпа чи туслӑ та телейлӗ ҫынсем пулнӑ.

Так в полудреме прощался я с отцом горько и крепко, потому что все же я его очень любил, потому что — зачем врать? — был он мне старшим другом, частенько выручал из беды и пел хорошие песни, от которых земля казалась до грусти широкой, а на этой земле мы были людьми самыми дружными и счастливыми.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Ӗлӗк, Гек Мускавра пурӑннӑ чух, ӑна мӗнпур ҫӗр ҫинче те Мускаври пек, тепӗр майлӑ каласан, мӗнпур ҫӗр ҫинче урамсем, ҫуртсем, трамвайпа автобуссем кӑна пулнӑ пек туйӑнатчӗ.

Раньше, когда Гек жил в Москве, ему представлялось, что вся земля состоит из Москвы, то есть из улиц, домов, трамваев и автобусов.

Чукпа Гек // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 105–140 с.

Ҫав Энтип пичче патне эпир тахҫантанпах сунара ҫӳреттӗмӗр, старик хӑй миҫе ҫултине хӑй те маннӑ пек туйӑнатчӗ.

Мы с давних лет ездили к этому Антипычу на охоту, и старик, думается, сам позабыл, сколько ему было лет.

V // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Эсир вӑл мана килӗштерет терӗр, мана та яланах хам ӑна килӗшнӗ пек туйӑнатчӗ.

Вы говорите, что он неравнодушен ко мне, и мне самой всегда казалось, что я ему нравлюсь.

XXVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ӑҫта хуралласа тӑмаллине эпӗ малтанах палӑртса хутӑм: сад вӗҫӗнче, Засекинсемпе пирӗн сада уйӑрса тӑракан хӳме патӗнче, вӑл пысӑк хӳмене тӗкӗннӗ тӗлте, пӗччен чӑрӑш айӗнче; ҫав аялтанах туратланса ӳсекен чӑрӑш лӑсси витӗр эпӗ таврара мӗн пулса иртнине каҫ тӗттӗмӗнче те лайӑх сӑнама пултаратӑп; кунтанах пӗчӗк ҫул авкаланса иртет, вӑл мана ялан темле вӑрттӑнлӑхпа витӗннӗн туйӑнатчӗ: вӑл хӳме ҫумӗпех ҫӗлен пек авкаланса иртет те акаци тӗмӗсенчен тунӑ ҫаврака беседка патне пырса тухать (ҫак тӗлте хӳме урлӑ каҫнӑ ура йӗрӗсем пур).

Я уже заранее выбрал себе место, где караулить: на конце сада, там, где забор, разделявший наши и засекинские владения, упирался в общую стену, росла одинокая ель; стоя под ее низкими, густыми ветвями, я мог хорошо видеть, насколько позволяла ночная темнота, что происходило вокруг; тут же вилась дорожка, которая мне всегда казалась таинственной: она змеей проползала под забором, носившим в этом месте следы перелезавших ног, и вела к круглой беседке из сплошных акаций.

XVII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Шӑпамран урӑх нимӗн те ыйтма кирлӗ мар пек туйӑнатчӗ мана — «юлашки хут лайӑх ассӑн сывлас та вилес» тенӗ пек.

Мне казалось, что уже больше ничего нельзя требовать от судьбы, что теперь бы следовало «взять, вздохнуть хорошенько в последний раз, да и умереть».

XIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Малевский граф (кун пирки Зинаидӑна хӑйне калама вӑтанаттӑм пулин те) ыттисенчен хӑрушӑрах пек туйӑнатчӗ.

Граф Малевский (хоть я и стыдился за Зинаиду в этом сознаться) втайне казался мне опаснее других.

X // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Уринчен кӑкарнӑ нӑрӑ евӗр, пӗрмай юратнӑ пӗчӗк флигель тавра явӑнтӑм; ӗмӗрлӗхех унта юлассӑм пек те туйӑнатчӗ мана… анчах ку пулас ҫук япалаччӗ, мана аннем вӑрҫатчӗ, тепӗр чух Зинаида хӑй хӑваласа яратчӗ.

Как привязанный за ножку жук, я кружился постоянно вокруг любимого флигелька: казалось, остался бы там навсегда… но это было невозможно; матушка ворчала на меня, иногда сама Зинаида меня прогоняла.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Эпӗ ӑна юрататтӑм, ӑна савса сӑнаттӑм, вӑл мана чӑн-чӑн арҫын пек туйӑнатчӗ — вӑл мана ялан хӑй ҫумӗнчен сирнине туйман пулсан, эпӗ унпа мӗнлерех хытӑ ҫыхӑннӑ пулӑттӑм!

Я любил его, я любовался им, он казался мне образцом мужчины — и, боже мой, как бы я страстно к нему привязался, если б я постоянно не чувствовал его отклоняющей руки!

VIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Урампа иртсе пынӑ чух пурте: ҫав Курагинӑн мӗн тери илемлӗ хӗр, пике пекех! — тесе хӗрӗ ҫине пурте ҫаврӑнса пӑхассӑн туйӑнатчӗ.

Пройдет, бывало, по улице, и кажется, все на нее оглядываются: эх, мол, и раскрасавица же дочка у Курагина!

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ӗнтӗ хирӗҫ тӑма ирӗклӗхӗн пӗр пӗрчӗ хӗлхемӗ те, пӗр тумлам вӑй та юлман пек, вӗсенче нимӗҫсемшӗн итлекен туртӑм вӑйӗ пулса тӑнӑ пек туйӑнатчӗ

Казалось, в них не оставалось ни искры воли, ни капли сопротивления — послушный тягловый скот…

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тӗттӗм урӑх хупӑрлас ҫук пек туйӑнатчӗ, анчах вӑл вара нимӗҫсемпе хире-хирӗҫ пулма тӗл килсен татах та ҫӑралчӗ, уйрӑмӑнах ӗнерхи каҫ хыҫҫӑн.

Казалось, нельзя было больше сгуститься черноте, а она сгустилась, как только довелось столкнуться с немцами лицом к лицу, и особенно после вчерашней ночи.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех