Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

именсе (тĕпĕ: имен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Корнилов ӑна именсе те хӑюсӑррӑн ҫӗре шӑлса пӑрахрӗ.

Корнилов стряхнул его чуть смущенным, нерешительным движением.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫавӑн хыҫҫӑн Дарья хӑйне чӑрсӑррӑн тыткаласа кулчӗ, сехри хӑпнӑ Пантелей Прокофьевич, хӑйма варринче тытнӑ кушак аҫи евӗр, шӑп та лӑп пӗр эрне шикленӳллӗн именсе ҫӳрерӗ; карчӑкне вӑл пулни-иртни ҫинчен шӑпӑрт та шарламарӗ, чиркӗве ҫылӑх каҫарттарма кайсан та, ҫав пӑтӑрмахлӑ ӗҫпе ун хыҫҫӑн хӑйӗн пуҫне пырса кӗнӗ ҫылӑхлӑ шухӑшӗсем ҫинчен Виссарион пупран пурне те пытарчӗ.

Дарья после торжествующе посмеивалась, а старик целую неделю ходил смущенный, растерянный, будто нашкодивший кот; старухе он не сказал о случившемся и даже на исповеди утаил от отца Виссариона и случай этот и греховные свои мысли после него.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑрҫӑ аркатӑвӗнчен ӑнсӑртран упранса юлнӑ ялсенче халӑх хӑйсен выльӑхӗсем валли хатӗрленӗ пур-ҫук апата вӑрлама та именсе тӑмаҫҫӗ.

В деревнях, уцелевших от разгрома, не стеснялись воровать скудный кормишко.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сергей именсе кулса илет:

Сергей смущен:

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Наградӑсем панӑ чух ашшӗ пирки никам та сӑмах тапратман, ӑна Сергей лайӑх астӑвать, анчах ашшӗн кӑмӑлне хуҫасран именсе вӑл ун ҫинчен каламарӗ.

И он помнит хорошо, что во время торжественного вручения наград об отце его никто не спрашивал, но сказать сейчас об этом не решался, боясь обидеть старика.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Наталйӑпа вӗсем пӗр-пӗринчен именсе тӑмасӑр, туслӑн пурӑнаҫҫӗ.

С Натальей у них установились отношения простые и дружественные.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Э-э… апла, апла… ҫимӗп эппин… — именсе хӗрелчӗ Пантелеймон Прокофьевич.

А ну, так… так… так… я не буду… — смутился Пантелей Прокофьевич.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ҫитӗ ӗнтӗ именсе ларма, сирӗн, кӗлеткӗре кура, ытларах ҫиес пулать.

— Полноте стесняться, вам, при вашей комплекции, надо больше кушать.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Тавтапуҫ… — терӗ вӑл такӑнса, (атте, тесе каласшӑнччӗ), унтан, тата ытларах именсе кайса: — Пурӑнатӑп-ха, Пантелей Прокофьевич, — тесе хучӗ.

— Спасибочко… — и, запнувшись (хотела назвать батей), смутившись, докончила: — Пантелей Прокофьевич.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Кирлӗ мар, — именсе кулса ячӗ Лиза.

— Не надо, — замялась в смущении Лиза.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Эпӗ ӑна ӑҫтан пӗлнӗ вара? — именсе ӳкрӗ Ильинична.

— Я-то почем знала? — смутилась Ильинична.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Иван Федорович пӳлӗме кӗрсенех, вӑхӑта ахалех сая ярас мар тесе, пӗр именсе тӑмасӑрах татӑклӑн калаҫма пуҫларӗ.

Иван Федорович, вошедши в комнату, решился не терять напрасно времени и, несмотря на свою робость, наступать решительно.

IV. Апат // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Ну, ҫитет Кривцов, ҫитет! — терӗ Борисов, пӗчӗк танкист мухтаннипе именсе.

— Ну, будет, будет, Кривцов! — сказал Борисов, смущенный бахвальством маленького танкиста.

V // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Куҫӗсене телейлӗн йӑлтӑртаттарса, Оля утса пынӑ ҫӗрте Сергей ҫине пӑхса илемлӗн кулса илчӗ, вара, именсе, темле хӑравҫӑллӑрах ӑна телеграмма тӑсса пачӗ.

Блестя глазами, Оля подарила Сергею очаровательную улыбку и, робея, протянула ему телеграмму.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак трибуна ҫинчен Кривцов марьяновецсемпе рощенецсем хушшинчи ӑмӑрту пирки пӗр сӑмах та тапратмарӗ, ун вырӑнне вал хайӗн районне пӗр именсе тӑмасӑрах кая юлакансен шутне кӗртрӗ, ун ҫинчен вӑл кунта мӗнле те пулин мухтавлӑ ӗҫ пур пек каларӗ.

С этой трибуны Кривцов ни словом не обмолвился о соревновании марьяновцев с рощенцами, но зато со спокойной совестью называл свой район отстающим, называл так, как будто в этом есть какая-то заслуга.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тутлӑн ӑшаланӑ хур ҫине те, колбасан хӗрлӗрех ҫаврашкисем ҫине те тата Варвара Сергеевнӑн тӗксӗмрех ҫутӑра хурарах курӑнакан пит-куҫӗ ҫине те именсе пӑхкаласа илсе, Антонина Николаевна нимӗн калама та хӑяймарӗ, йӑл кулса ҫапла шухӑшларӗ:

После неловкого взгляда на гуся, так вкусно пожаренного, на красноватые кружочки колбасы, и на лицо Варвары Сергеевны, что в полумраке сметралась темноватым, Антонина Николаевна не посмела ничего сказать, улыбнулась и подумала:

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эпӗ те ҫапла шутлатӑп, — именсе каларӗ Сергей, арӑмӗ аллинчен брошюрӑна илсе.

— Я тоже так считаю, — стеснительно сказал Сергей, беря из рук жены брошюру.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Куҫҫулӗсене именсе шӑлса тата хӑйсене савӑнтарма мӗн каламаллине пӗлмесӗр кула-кула, ачашлӑн пӑхрӗҫ, каллех пӗр-пӗрне ыталаса илчӗҫ…

Смущенно вытерев слезы и не зная, что бы такое радостное сказать, они улыбались, и смотрели ласково, и снова обнимались…

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Лозневой шӑппӑн, именсе калаҫать:

Лозневой говорил тихо и смущенно:

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ара, анне, эпӗ савӑнатӑп, — именсе ответлерӗ Сергей, — эпӗ сире кӳрентерес теменччӗ, эпир хамӑрах кайнӑ пулӑттӑмӑр тесе каласшӑнччӗ.

— Да я, мамо, рад, — стушевался Сергей, — я не хотел вас обидеть, я просто хотел сказать, что мы и сами бы могли поехать.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех