Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хушши сăмах пирĕн базăра пур.
хушши (тĕпĕ: хушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Няня тупрӑмӑрах вара аран-аран, питӗ лайӑх ҫын; ӑна пур ҫӗрте те мухтанӑ, хӑй хулӑнламас та таса, ҫав ӗҫре хӗрӗх ҫул хушши ӗҫленӗ — «няня мар, профессор вӑл хӑй ӗҫӗнче», — терӗҫ мана Беренштейнсем хӗпӗртесех.

Няня была найдена наконец, очень хорошая, с рекомендациями, толстая, чистая, с сорокалетним стажем — «не няня, а профессор», как с восторгом объявили мне Беренштейны.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ачана икӗ эрне хушши ҫеҫ пӑхма пултараттӑм эпӗ — пирӗн июнь уйӑхӗн вӑтаҫӗрӗнче тухса каймаллаччӗ.

Я могла провести с мальчиком только две недели — наш отъезд был назначен на середину июня.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сехет хушши калаҫрӑмӑр пуль эпир, сӑмах май Петя «Пушкинне» те аса илтӗмӗр, Саша та Петя ӗҫӗ кӑмӑла каять терӗ.

Мы разговаривали, наверно, целый час, — между прочим, о Петином «Пушкине», и Саша сказала, что ей тоже кажется, что хорошо.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ӑна ҫӗр ҫул хушши пӗлсе тӑнӑ пек туйӑнать мана.

— Мне кажется, что я с ним сто лет знакома.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ мана паянхи каҫран вара Саша патӗнче дежурнӑйра тӑма ирӗк пачӗҫ, терӗм ӑна эпӗ, больницӑна куҫатӑп, ик-виҫӗ кун хушши курнӑҫаймӑпӑр, терӗм.

Я сказала, что, наверно, теперь не увижу его несколько дней, потому что мне разрешили дежурить у Саши и с сегодняшнего вечера я перееду в больницу.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Виҫӗ кун хушши температура 40 тӑчӗ, унтан вара темиҫе сехетлӗхе йӑлтах анчӗ, кайран каллех ҫӗкленчӗ, хальхинче 40,5 те ҫитрӗ.

Три дня подряд температура держалась на 40, потом резко упала — на несколько часов — и опять поднялась, на этот раз до 40,5.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пирӗнпе уҫӑлса ҫӳрес килет тесе ҫырнӑччӗ Саша, вӗҫӗнче тата: «эсир апатланнӑ-и», тесе ыйтать, апатланман пулсан упӑшкама та ертсе кайӑр, «мӗншӗн тесен вӑл, асӑнтармасан, икӗ талӑк хушши те ҫимесӗр тӑма пултарать», терӗ.

Ещё она писала, что ей хочется погулять с нами, и в заключение спрашивала, обедали ли мы, и, если ещё нет, чтобы захватили мужа, потому что он «может по двое суток не есть, если ему не напомнить».

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир каллех ҫулталӑк хушши пӗрне-пӗри курман, анчах хальхинче хамӑр уйрӑлнӑ чухнехинчен пин хут ҫывӑх туйрӑмӑр эпир хамӑра.

Мы снова не виделись целый год, но странно, у меня было такое чувство, что мы в тысячу раз ближе, чем когда расставались.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саньӑпа чылай вӑхӑт хушши курман хыҫҫӑн курнӑҫсан ӗлӗкрех мана сасартӑк темле тарӑхнӑ пек туйӑм явса илетчӗ.

Я замечала, что прежде, когда я видела Саню после очень долгой разлуки, какое-то странное чувство разочарования вдруг охватывало меня.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унпа эпир ҫур сехет хушши кӑна калаҫса лартӑмӑр та, ҫапах та, калама аван мар, ҫав ҫынна эп юратсах пӑрахрӑм.

И стыдно признаться, но за полчаса, что мы разговаривали, я просто влюбилась в этого человека.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан хам пӳлӗме кӗтӗм, унта эпӗ темиҫе ҫул хушши пурӑннӑ, халӗ вӑл пушах курӑнчӗ.

Потом зашла к себе, и как же неуютна и пуста показалась мне комната, в которой я прожила столько лет!

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эпӗ тахҫанах университетран вӗренсе тухнӑ, — терӗм, — халь акӑ икӗ ҫул хушши Пушкӑртсен геологи управленийӗнче ӗҫлетӗп, — терӗм.

Я отвечала, что давно уже окончила университет и уже два года, как работаю в Башкирском геологическом управлении.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эппин ан та калаҫӑр манпа, пуҫхӗрлех кайӑр! — терӗм те ҫиленсе, тухсах каясшӑнччӗ, анчах вӑл мана ямарӗ, вара эпир тата икӗ сехет хушши Кира амӑшне епле ытлашши калаҫтарас марри ҫинчен калаҫрӑмӑр…

— Тогда и не лезьте больше ко мне, и чёрт с вами! — сказала я сердито и хотела уйти, но он не пустил, и мы ещё два часа говорили о том, как бы устроить, чтобы Кирина мама не говорила так много…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав самантра телефон шӑнкӑртатрӗ те, вара манӑн ҫур сехет хушши хамӑн профессоршӑпа тухса калаҫмалла пулчӗ, хӑй тата ман ҫинчен пурне те пӗлесшӗн пулчӗ — эпӗ халь ӑҫта апатланнине те, «Мюр патӗнчен» ҫав чипер абажура туянни ҫинчен те пӗлесшӗн пулчӗ…

В эту минуту позвонил телефон, я вышла и целых полчаса разговаривала со своей старой профессоршей, которая называла меня «деточкой» и которой нужно было знать решительно всё: и где я теперь обедаю, и купила ли я тот хорошенький абажур у «Мюра»…

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саня хаяр ҫил-тӑман айне пулса самолетпа ҫӗр ҫине ларнӑ чух, юмахри пек мехелпе ҫеҫ вилӗмрен хӑтӑлса, унтан вара майӗпен шӑнса вилес марччӗ тесе виҫӗ кун та виҫӗ каҫ хушши самолетрах куҫ хупмасӑр ларнине сӗметлеме те пултарайман ҫав эпӗ.

Я не могла вообразить, что это Саня, застигнутый пургой, только чудом не погиб при посадке, а потом трое суток сидел в самолёте, стараясь не спать и медленно замерзая.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку вӑл унӑн професси тӗнчи — Аякри Ҫурҫӗрте хӑра пӗлми вӗҫсе ҫӳресси, пилотсен ҫуртӗнче пӗр кӗтмен ҫӗртен палланӑ ҫынсене тӗл пуласси, ҫӗнӗ машинӑна курсан, ача пек савӑнасси — ҫакӑн пеккисем пулман пулсан вӑл эрне хушши те пурӑнас ҫук темелле.

Это был мир его профессии — мир однообразных и опасных рейсов на Крайнем Севере, неожиданных встреч со знакомыми лётчиками в Доме пилота, детских восторгов перед новой машиной, — мир, без которого он не мог бы прожить и недели.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныча кӗтсе хӑҫан та пулин ҫакӑн чухнехи пек ҫирӗм минут хушши улталаса чееленме хӑтланнине урӑхран эпӗ астумастӑп та.

Не запомню, когда еще я так врал и изворачивался, как в эти двадцать минут, пока не приехал Николай Антоныч.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ «Правдӑна» пырса кӗтӗм те хальхинче хам журналиста икӗ сехет хушши кӗтмелле пулчӗ.

Я приехал в «Правду» и на этот раз часа два ждал своего журналиста.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапах та ку вӗҫӗ марччӗ пуль-ха, Николай Антоныч тытамак тытнипе ӑптраса чӑнласах темиҫе кун хушши вырӑнпа выртнӑ та чӗрӗлсе ҫитнӗ.

Очевидно, это был еще не конец, потому что Николай Антоныч поправился, хотя сильный сердечный припадок действительно уложил его на несколько дней в постель.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан вӑл каллех пенси илесси ҫинчен калаҫма пуҫларӗ, ӑна «кирек мӗнле пулсан та, персональнӑй пенси памаллах, мӗншӗн тесен вӑл хӗрӗх пилӗк ҫул хушши ӗҫленӗ», терӗ.

Потом он снова заговорил о пенсии, что ему «непременно должны дать персональную пенсию, потому что у него сорок пять лет трудового стажа».

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех