Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӑварӗ (тĕпĕ: ҫӑвар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӑварӗ тулли пулнипе Катя пуҫне ҫеҫ сулкаласа илчӗ.

Катя с полным ртом решительно замотала головой.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевнӑн ҫӑварӗ типсе кайнӑ, пырӗ тӑвӑнать: ҫав тери шыв ӗҫес килет унӑн.

Во рту Василисы Прокофьевны стало сухо, горло стянуло: очень хотелось пить.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫӑварӗ типрӗ, вара урӑх вӑл пӗр сӑмах та калаймарӗ.

Во рту стало сухо-сухо, и он больше не мог выговорить ни слова.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Телее, шӑл айне лекеймерӗ пулас та пӗр хушӑ кушак ҫӑварӗ тулли ян янраса тӑчӗ вӑл, унтан май килтерсе ирӗке тухса шӑвӑнчӗ, пан-н! пырса ҫапӑнчӗ кантӑк ҫумне.

Похоже, на своё счастье, она не попала кошке на зубок и какое-то время звенела со всей мочи у неё во рту, потом каким-то образом ухитрилась освободиться: вылетела и звонко ударилась о стекло.

Мерекке // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 9–13 с.

Пирӗн айван Мерекки кап хӗстерчӗ те ӑна чӗрнипе ҫӑварӗ патне чисти этемле илсе пычӗ, чӑмлам пекки тукалать.

Наивная Мурка цапнула её коготками и почти по-человечески поднесла ко рту, чтобы съесть.

Мерекке // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 9–13 с.

Ҫӑварӗ типсе ларнӑ.

Каждому казалось, что вот-вот потрескается кожа на языке.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Унӑн хура куҫӗсем чарӑлчӗҫ, ҫӑварӗ те карӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Сергей уринчи тапочкийӗсене хывса пӑрахрӗ, тӗлӗннипе ун ҫӑварӗ карӑлса кайрӗ, пӗрнисем ҫине пӑхрӗ.

Сергей сбросил с ног тапочки, раскрыл рот от удивления, посмотрел на пальцы.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Никодимӑн сӑмси пӗчӗк, ҫӑварӗ пӗчӗк, пит-куҫӗ пӗчӗк — вӗсем ун пысӑк пуҫӗпе тата ҫӳлӗ пӗвӗпе питех килӗшсе тӑмаҫҫӗ, халӗ унӑн пит-куҫӗ ывӑннисӗр тата маншӑн пурпӗрех тенисӗр пуҫне урӑх нимӗн те палӑртмасть.

Лицо Никодима с маленьким носом, маленьким ртом, с мелкими чертами, как-то не вязавшимися с его крупной головой и богатырским ростом, похоже, но выражало сейчас ничего, кроме усталого безразличия.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей ывӑҫ тупанне ҫӑварӗ патне тытса кулчӗ.

Аникей хмыкнул в кулак.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Акӑ вӑл аллине ҫӑварӗ патне илсе пычӗ те тутисене икӗ пӳрнипе шӑлса илчӗ.

Вот она поднесла руку ко рту и двумя пальцами, как бы собирая в горсть губы, вытерла их.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫӑварӗ коридоралла тухакан кафель кӑмакаран ӑшӑ ҫапать, тӑрӑшса якатнӑ простыньсемпе минтер пичӗсенчен хӗвел ҫинче кӑшт пиҫнӗ ӳт шӑрши кӗрет.

От кафельного бока печки, выходившей топкой в коридор, тянуло теплом, простыни, пододеяльник, наволочки после старательного проглаживания пахли, как пахнет чуть подпаленная на солнце кожа рук.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ҫухине юр пек шурӑ шӑтӑкларан тунӑ вӑрӑм мар хӑмӑр платье тӑхӑннӑ — ҫак ҫуха ӑна шкул ачи пек кӑтартнӑ, кӑшт уҫнӑ хӗрлӗ ҫӑварӗ, ачанни пек ырхан мӑйӗ, тата пысӑк кӑвак куҫӗсем вӑл айванла тӗлӗннине палӑртнӑ, питне таса сӑн кӗртнӗ.

На ней было недлинное темно-коричневое платье с белоснежным кружевным воротничком — этот воротничок делал ее похожей на школьницу, а чуть полуоткрытый, влажно алевший рот, по-детски худенькая шея и широко распахнутые серые глаза придавали ее лицу выражение наивного удивления и чистоты.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл чышкине ҫӑварӗ патне тытса, хуллен ӳсӗрчӗ, унтан тӳрленсе ларчӗ те пукан хыҫӗ ҫине тайӑнчӗ.

Он негромко кашлянув в кулак, и распрямился за столом, откинувшись на спинку стула.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Арина вӑл сарлака ҫурӑмлӑ, пӗчӗк кӑкӑрлӑ арӑм пулнӑ; вӑл ӳпӗнсе, урисене малалла тӑсса ларнӑ; вӑл, куҫӗсене пӑртак хӗссе, пӗрехмай пӗр енне, ҫӗрпе пӗлӗт пӗрлешекен ҫӗре пӑхса ларнӑ; унӑн ҫӑварӗ пӑртак уҫӑлса тӑнӑ, питҫӑмартисем ҫинчен куҫҫуль юхса тӑнӑ.

Это была простая деревенская баба, с широкой спиной и впалою грудью, сидевшая попросту на земле, сгорбившись и вытянув вперед ноги; сощуренные глаза ее были обращены к горизонту, бледному и ясному, рот опустился углами вниз, а по широкому, плоскому лицу расплылись слезы.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Шурӑ шӑллӑ ҫӑварӗ чун тухас чухнехи пек асаплӑн карӑлса туртӑннӑ, куҫӗсенче вилесле йывӑр хуйхӑ пайӑркисем ҫуталаҫҫӗ.

Белозубый рот его был оскален мучительно, как в агонии, в глазах светилась такая мертвая тоска.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӑварӗ пысӑк, янахӗ тӑваткал.

Рот большой, подбородок квадратный.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗҫ-вӗҫ макӑрса ярас патне ҫитнипе ҫӑварӗ унӑн икӗ еннелле туртӑнса сарӑлчӗ, анчах вӑл, аран тутине чӑмӑртаса, пӑшӑлтатса каларӗ:

Рот ее удлиняла, плоско растягивала гримаса рыдания, но она с усилием собирала губы в комок, шептала:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах тӑна кӗреймерӗ вӑл, пичӗ кӑна кӑвакарса шуралчӗ, сывлӑша хӑркӑлтатса ҫӑтакан хура шӑллӑ ҫӑварӗ пушшех те ытларах карӑнчӗ.

Но сознание к нему не вернулось, только лицо иссиня побелело да шире раскрылся чернозубый рот, с хлюпом вбиравший воздух.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрарӑмӗ ҫемҫелсе кайма та ӗлкӗрнӗ: ҫӑварӗ сӗлекеленсе хӗрелнӗ; вӑл куҫса ларӗччӗ те пулӗ-ха урӑх ҫӗре, анчах вӑйӗ пӗтнӗ; упӑшкине те, хӗрарӑмсем кулса пӑхнине те курать хӑй, ҫапах та тӗреклӗ алла ҫурӑмӗ ҫинчен вӗҫертме ниепле те хӑват ҫитереймест: намӑсӗ-симӗсӗ пулман та тейӗн, — хӗрӗнкӗллӗн те халтан кайнӑ пек кулкаласа ларать.

А бабочка уже сомлела: слюняво покраснел у нее рот; она бы и отодвинулась, да моченьки нет; она и мужа видит, и улыбчивые взгляды баб, но вот так-таки нет сил снять со спины могучую руку: стыда будто и не было, и она смеется пьяненько и расслабленно.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех