Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ниҫта сăмах пирĕн базăра пур.
ниҫта (тĕпĕ: ниҫта) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ниҫта та кайса ҫухалмасть сан Федору, — алӑ сулчӗ Маргарита.

— Да никуда он не денется, твой Федор! — махнула рукой Маргарита

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ҫак калаҫу ӗнер е паян ирхине пуҫланас тӑк Женя чӑнах та ҫапла тунӑ пулӗччӗ: ниҫта та каймӗччӗ, анчах амӑшӗн кӑмӑлне пӑсса кунӗпех тутине тӑсса ларӗччӗ, чӗнмесӗр ҫӳрӗччӗ.

Если бы Женя оставалась самой собой, той прежней, какой еще была утром, она бы осталась. Надулась бы, насупилась, замолчала бы на весь вечер, извела бы мать, но осталась.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя хӑнӑхнӑ ӗнтӗ, кун пек «ирӗк панӑ» хыҫҫӑн ниҫта та каяс килмест, каймастӑн та.

Женя уже привыкла к этому. Категорично что-то разрешать, но таким тоном, что ни за что этого не сделаешь.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Лапсӑрккаланса ӳснӗ куҫхарши айӗн куҫӑмран тинкерсе пӑхса вӑл манран судья пекех тӗпчесе ыйтса ниҫта та урӑх ҫӗрте тупас ҫуккине пӗлеттӗм эпӗ…

Строго уставясь на меня из-под густых бровей, поросших длинными, толстыми волосами, он допрашивал меня, как настоящий судья, и я знал, что нигде на свете не найду более справедливого приговора…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Паллах ӗнтӗ, Кораблев эпир пынӑ кунхинех ҫитрӗ, чипер тумланнӑ хӑй, мӑйӑхне картинка ҫинчи пек пӗтӗрсе янӑ, шалпар кӑна тӗрӗллӗ шурӑ кӗпи ӑна питӗ килӗшет иккен те вырӑссен пӗр-пӗр аслӑ художник сӑнарне кӗртет — анчах кам сӑнарӗ иккенне Катьӑпа эпир ниҫта кайса хураймастпӑр.

Конечно, Кораблёв явился в день приезда — нарядный, с аккуратно закрученными усами, в свободной вышитой белой рубашке, которая очень шла к нему и делала похожим на какого-то великого русского художника — но на какого, мы с Катей забыли.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах хытӑ тӑпра халь хуп-хурах выртать, ниҫта та шурӑ курӑнни ҫук.

Но твердая земля все еще была совершенно черной, без единой сединки.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсенчен пытанма ниҫта та ҫук; пур алӑксем умӗнче те салтаксем е полицейскисем хурал тӑраҫҫӗ.

От них некуда было спрятаться: все парадные и ворота были наглухо заперты и охранялись нарядами войск и полиции.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫынсем хӑйсем ниҫта та васкамаҫҫӗ пулин те, темӗнле, васканӑ пек, хавассӑн туйӑнаҫҫӗ.

Вид у всех был крайне возбужденный и деловитый, хотя никто никуда не торопился.

XXXIII. Ушкисем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл пуҫне ҫавӑркаласа, ҫухипе мӑйне ыраттаракан пуличченех йӗри-тавра пӑхкалать, анчах вӑл ниҫта та армансем курмасть.

Он так усердно вертел во все стороны головой, что даже натер себе воротником шею, но мельниц нигде так и не заметил.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ниҫта та пӗр сас-чӗвӗ те пулман.

Нигде не было ни звука.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кун пек бычоксене эсӗ ниҫта та тупас ҫук!

Таких бычков вы нигде не будете иметь!

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тепӗр тесен, ниҫта ҫӳремесен те юратчӗ-ха, апат тунӑ хыҫҫӑн, чулсен хушшинче сулхӑнтарах кӗтес туп та, ҫак кӑвакрах пӑрсем епле юхса иртнине пӑхса хӑяккӑн канса вырт.

Впрочем, можно было и никуда не ходить, а после обеда снова завалиться между камней, выбрав уютное подветренное местечко, и отдыхать, глядя на проходящие голубоватые льдины, с которых, звеня и сверкая, сбегала вода.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫар ӗҫӗнче ниҫта та ҫӑмӑлли ҫук, анчах вӗсен ӗҫӗ, уйрӑмӑнах чи «пӗчӗк кимӗсенчи» пек ӗҫ чи кансӗрри, эпӗ чи хӑрушӑ вӗҫевсенче пулсан та, вӗсене «пӗчӗк кимӗпе» пӗрре похода тухса каяссипе улӑштарман пулӑттӑм.

Каждый военный труд тяжёл, но труд подводников, особенно на «малютках», таков, что я бы, кажется, не согласился променять на один поход «малютки» десять самых опасных полётов.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шыв айӗпе ҫӳрекен кимӗ экипажӗнчи пӗртанлӑх пекки урӑх ниҫта та ҫук.

Нигде не может быть такого равенства перед лицом смерти, как среди экипажа подводной лодки,

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫурҫӗрте сывлӑшри вӑрҫӑ мӗнле пыни ҫинчен ытла нумай каласшӑн мар эпӗ, каласа пани, чӑн, итлекене пит йӑпантарнӑ пулӗччӗ те, мӗншӗн тесен вырӑс летчикӗн чаплӑ пултарулӑхӗ ниҫта та Ҫурҫӗрти пек уҫҫӑн палӑрса тӑрас ҫук, Ҫурҫӗрте вӗт асаппа хӑрушлӑх ҫумне ҫур ҫул хушши пыракан полярла тӗттӗм ҫӗрле час-часах начар ҫанталӑк пулни те хутшӑнать.

Я не стану особенно много рассказывать о воздушной войне на Севере, хотя это очень интересно, потому что нигде не проявились с таким блеском качества русского лётчика, как на Севере, где ко всем трудностям и опасностям полёта и боя часто присоединяется плохая погода и где в течение полугода стоит полярная ночь.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӳрлетме ҫуккисӗр пуҫне пурне те тӳрлетме пулать, тӳрлетме ҫукки вара ыйтмасӑр-тума-сӑр килет те, унтан ниҫта пӑрӑнаймастӑн.

Всё можно исправить, кроме непоправимого, которое приходит не спрашиваясь и от которого никуда не уйдёшь.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара Петя пӗр интереслӗ ӗҫ тупнӑ; вӑл ниҫта юлмасӑр пӗр пассажир хыҫҫӑн ҫӳреме тытӑннӑ.

Тогда Петя нашел очень интересное занятие: он стал ходить по пятам за одним пассажиром.

VII. Фотографи карточки // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑйӗн питех те пысӑк талкӑшӗнче тикӗс, чечен те хитре, август уйӑхӗнчи ҫав тери кичем пек туйӑнакан шупка ҫуттипе йӑлтӑртатнӑ, ҫавӑнпа та ирӗксӗрех: Пӗччен парус шуррӑн курӑнать Кӑвак тинӗс тӗтринче… тенине аса илес килнӗ, анчах парус ниҫта та курӑнман, тинӗс те тӗтреллӗ пек туйӑнман.

На всем же остальном своем громадном пространстве море светилось такой нежной, такой грустной голубизной августовского штиля, что невозможно было не вспомнить: Белеет парус одинокий В тумане моря голубом… хотя и паруса нигде не было видно, да и море ничуть не казалось туманным.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сахалтан та пӗр вунӑ шухӑш пӗрне пӗри тӗрткелесе ман умма тухса тӑчӗ, вӗсенчен пӗри вара ниҫта юрӑхсӑр, ӑна эпӗ халӗ аса илме те вӑтанатӑп.

По меньшей мере десять мыслей, толкая друг друга, встали передо мной, и в том числе одна, настолько нелепая, что теперь мне даже стыдно вспомнить о ней.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эпӗ: «Вӑл ниҫта та каяймӗ» тесе, милиционера чӑрмантарасшӑн пулмарӑм.

Но я передумал: «Никуда не уйдёт», и не стал беспокоить милиционера.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех