Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

асне (тĕпĕ: ас) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тен, вӗсене, ирӗклӗ колхоз пурнӑҫӗн сывлӑшӗ вӗрсе асӑнтарчӗҫ пуль е тӑшман ури айне пулса таптаннӑ ӗмӗтсем йӑлкӑшса пӑхрӗ пуль, ҫуллахи кӑвак пӗлӗт евӗр, ӑмӑрткайӑк ҫунаттипе авӑснӑ пек хӑюллӑ шухӑшсем асне килчӗҫ пуль.

Может быть, дыханием привольной колхозной жизни на них пахнуло; вспомнились смятые, растоптанные мечты — высокие, как голубое летнее небо, и смелые, точно взмахи орлиных крыльев.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тахҫан иртнӗ ҫамрӑк ӗмӗре аса илнӗ-и, хӑйсем ун чух алла-аллӑн тытӑнса Атӑл хӗррине ҫӳренӗ кунсем е ҫак кивӗ хуткупӑс шӑрантаракан юрра асне илчӗҫ-и вӗсем.

Молодость ли далекая, когда они ходили в обнимку на Волгу и пели, может быть, вот эту самую песню, которую поет сейчас старая, вся в царапинах гармонь?

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Курса ирттернӗ «тӗлӗк» кӑна асне килчӗ, тӗкӗр ҫине пӑхнӑ пек те, хӑйне кӑвак ҫӳҫлӗн курсан палласа илеймен пек.

Вспомнился только что виденный «сон», будто смотрел в зеркало, видел себя седым, с каменным лицом, и не узнавал.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Федя ку мӗн пулнине астуса илеймерӗ, ун вырӑнне вӑл урӑххине асне илчӗ: ҫак япала ҫинче хӑйӗн пит-куҫне курма пулать.

Федя не мог вспомнить, как называется этот предмет, но зато вспомнилось другое: в нем он может увидеть себя.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

«Тепре куриччен», тӗмсем хушшипе пынӑ чухне те асне илчӗ вӑл командир сӑмахӗсене, хӑй вара ҫавӑнтах: «Эх, асӑнтараҫҫӗ ӗнтӗ нимӗҫсене, ҫуран ҫӳремелле мар тӑвичченех! Вӑт курасчӗ!» тесе шухӑшларӗ.

До скорого свиданья», — пробираясь кустами, твердил он слова командира, а сам завистливо думал: «Эх, и чесанут немчуру, чтобы пешком не ходили! Вот бы посмотреть!»

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

«Унпа мӗнле, сывпуллашмалла-и-ха? — асне илчӗ вӑл.

Он думал: «Как проститься с нам?

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Игнат старик хӑй вӑхӑтӗнче капан тӑвас ӗҫре пит ӑста пулнӑ, ҫавӑн ҫинчен сӑмах ҫӳренине асне илчӗ Филипп Силов.

Филипп Силов вспомнил, что о старике Игнате в свое время ходила слава как о лучшем скирдовальщике.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫарта пулнӑ чухнехи кунсем унӑн асне килчӗҫ.

Вспомнились первые дни армейской жизни.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл Катя хӑйне ҫиленнине асне илчӗ, тинех ӗнтӗ чӗре ҫӗкленнине нимӗн те кансӗрлемерӗ.

Вспомнила, что Катя на нее сердится, но это не нарушило приятной теплоты на душе.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӗсем унӑн кашни сӑмахне, кашни хускануне асне илчӗҫ.

Они вспоминали каждое его слово, каждое движение.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Слава тинех амӑшӗпе асламӑшӗ ҫинчен асне илчӗ, вӗсем ӗнтӗ аптраса ӳкнӗ пуль, йӗреҫҫӗ пуль тулли тӗттӗм вагонра, Миша та хӑйӗн пӗртен-пӗр амӑшне асне илчӗ, ашшӗ фронтра унӑн, акӑ халь ун амӑшӗ хӑйӗн пӗртен-пӗр ывӑлӗсӗр.

Впервые Славе ясно представились его мама с бабушкой, растерянные, плачущие, в переполненном темном вагоне, а Мише вспомнилась его мама, одинокая, без папы, который уехал на фронт, и вот теперь без Миши, ее единственного сына.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Вӑрманта ҫӳренӗ чух вӑкӑр хыҫҫӑн ҫав пӑяв епле сӗтӗрӗнсе пынине те асне илчӗ вӑл.

Лодя вспомнил, как эта веревка волочилась за быком во время блужданий по лесу.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Паҫӑр кайӑк курнӑ вырӑна ҫитес умӗн Вася пӑшалне авӑрламаннине асне илчӗ.

Немного не доходя до того места, где ребята впервые увидели птицу, Вася вспомнил, что ещё не зарядил ружьё.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Чи малтан унӑн пачах вӗрес, ҫиес, пӳлӗмсем тӑрӑх чупас килми, ҫитменнине тата пӑхас килми те пулнӑ; унтан унӑн асне темӗнле паллӑ мар икӗ кӗлетке, те йытӑсем, те ҫынсем, сӑнӗсем те хӑйсен илемлӗ пулнӑ, кӑмӑла кайнӑ, анчах ӑнланмалла мар пулнӑ; вӗсем курӑнма пуҫласан, Тетка хӳрипе вылятнӑ тата ӑна вӑл вӗсене тахҫан, таҫта курнӑ та, юратнӑ та пек туйӑннӑ…

Начиналось с того, что у собаки пропадала всякая охота лаять, есть, бегать по комнатам и даже глядеть, затем в воображении ее появлялись какие-то две неясные фигуры, не то собаки, не то люди, с физиономиями симпатичными, милыми, но непонятными; при появлении их Тетка виляла хвостом, и ей казалось, что она их где-то когда-то видела и любила…

V. Талант! Талант! // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Асне илсен, вӑтанса кайрӗ, мана кӑкӑрӗ ҫумне, ачана пӑчӑртанӑ пек, пӑчӑртаса хучӗ.

Опомнился, засмущался и прижал меня к груди, как ребенка.

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сергей темӗн пит хаклине аса илесшӗн тарӑхсах асапланать, анчах ниепле те асне илеймест.

Сергей мучительно пытается вспомнить что-то очень важное, но это ему не удается.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Асне илчӗ те шухӑш-кӑмӑлӗ ҫавӑнтах пайланса кайрӗ.

Вспомнил и чувства его раздвоились.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Тётка ҫавӑнтах асне илчӗ те, пукан ҫинчен ӳксе хӑйӑр ҫинче йӑваланса, хаваслӑн йынӑшрӗ, унтан тӳрех ҫӳлте ларакан ҫынсем патнелле ыткӑнчӗ.

Она вспомнила, упала со стула и забилась на песке, потом вскочила и с радостным визгом бросилась к этим лицам.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ҫиме ҫинчен шухӑшласан темле чун лӑпланать, ҫавӑнпа Тётка паҫӑр Федор Тимофеичран чӑх урине вӑрласа шкаппа стена хушшине пытарнине асне илчӗ, унта эрешмен картипе тусан туллиех.

Когда думаешь об еде, то на душе становится легче, и Тетка стала думать о том, как она сегодня украла у Федора Тимофеича куриную лапку и спрятала ее в гостиной между шкапом и стеной, где очень много паутины и пыли.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Вӑл Лука Александрыча асне илчӗ, унӑн ывӑлӗн Федюшкӑн верстак айӗнчи вырӑнне асне илчӗ.

Она вспомнила Луку Александрыча, его сына Федюшку, уютное местечко под верстаком…

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех