Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ниҫта сăмах пирĕн базăра пур.
ниҫта (тĕпĕ: ниҫта) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лузгин Аникей эртел Уставне пӑсать, бухгалтеринче ниҫта та шутланман тырра колхозниксенчен пытарса усрать, ҫӗнӗ тырра вырнӑ чухнех ҫав тырӑпа патшалӑхпа татӑлать, пуринчен малтан рапортласа, районти пуҫлӑхсене улталаса пурӑнать!

Лузгин Аникей нарушает Устав артели, тайно хоронит от колхозников хлеб, который в бухгалтерии нигде не числится, и, пока новый косят, он втирает всем очки в районе и старым хлебом с государством рассчитывается, чтоб раньше всех отрапортовать!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мана ниҫта та юрӑхлӑ мар теме те пулать, анчах эпӗ темшӗн хам валли ӗҫ тупӑнасса шанатӑп…

Можно подумать, что я вообще никуда не гожусь, но я почему-то верю, что дело для меня найдется…

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Нимех те мар, эпир ӑна часах ҫаклататпӑр акӑ, ниҫта та кайса кӗреймӗ!

— Ничего, мы его скоро зафлажим, никуда не денется!

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ пӗр-пӗччен тӑрса юлтӑм, ман, телейсӗрӗн, ниҫта кайса пуҫа чикме те ҫук.

— Осталась я одна, как травинка горькая, и некуда мне, несчастной, прислониться.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Хуть пӗр сехет пек маларах асӑрхаттармалла пулнӑ, Иван Фомич, вара эпӗ ниҫта та каймастӑмччӗ, — терӗ Аникей Ермолаевич, йӑл кулӑпа саламласа.

— Предупредили хоть бы за часок, Иван Фомич, я бы тогда никуда не отлучался, — говорил Аникей Ермолаевич, весь исходя улыбчивой приветливостью.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ман шутпа, халӗ ниҫта та айккинче тӑракансем пулмалла мар, тата эсир ун пек тӑвас та ҫук!

— По-моему, теперь нигде посторонних быть не должно, да и непохоже это на вас!

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӗрӗссипе каласан — усӑсӑр вӑй, ниҫта кайса чикме те ҫук ӑна.

А по правде — дурная сила, и нет ей никакого выходу.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мыскара кӑтартсан — намӑса ниҫта кайса хураймӑн!

— Он же сейчас скандал тут такой устроит — стыда не оберешься!

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Черемшанкӑшӑн санӑн хӗрелме тивмӗ: обком секретарӗ тӳрех кӳршӗ колхоза пӑрӑнать, унта пурӑнасса та пирӗн пек пурӑнмаҫҫӗ, тата ахальтен мар пулӗ унӑн амӑшӗ те хӑй кил-ҫуртӗнчен уйрӑласшӑн мар, ниҫта та каймасть…

Тебе за Черемшанку краснеть не придется: секретарь обкома сразу в соседний ктолхоз завернет, там и жизнь не чета нашей, да и мать его, видно, не зря за свой дом держится, не уезжает пока никуда…

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Е эсир хӑвӑрӑн мужикле мӗскӗн тӗрӗслӗхе ниҫта та кӑтартса параймастӑр?

Или вы нигде не можете доказать свою сермяжную, мужицкую правду?

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нимӗнле ҫавӑрӑнкаласан та ниҫта кайма та ҫук: киле тавӑрӑнма та юрамасть, малалла кайма та юрамасть, нимӗн тума та ҫук.

Ни вернуться, ни уехать дальше, ни оставаться — все было нельзя, и как ни вертись, как ни думай, ни направо, ни налево — нигде не было выхода.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Тен, ниҫта та кайман эсӗ!

Может, ты и не ездил никуда!

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каларӗ, тет, Гришака мучи: «Хам килтен ниҫта та тапранмастӑп, анчихристсем ман пата пырса кӗреймеҫҫӗ, хӗресрен хӑраҫҫӗ», терӗ, тет.

Рассказывала, что он, дед Гришака-то, сказал: «Никуда со своего база не тронуся, и анчихристы ко мне не взойдут, крестного знамения убоятся».

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ансӑр шурӑ ҫамки ун тарпа йӗпеннӗ, шуранка пичӗ ҫинче тарӑхса чарӑлнӑ куҫӗсем ниҫта кайса кӗрейми вӗри юратӑвӑн асапӗпе ҫуталса ҫунаҫҫӗ.

Узкий белый лоб ее был влажен от пота, а на бледном лице с такой исступленной страстью горели расширившиеся злые глаза.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Станица ҫыннисем ниҫта тухмасӑр нӳхрепсемпе путвалсенче ларчӗҫ.

Жители не показывались из погребов и подвалов.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем ниҫта иртмелле мар ҫӑтӑ кӗпӗрленсе хӗсӗннӗ пирки, вӑкӑрсемпе лашасене тӑварма, урапасене алӑ вӗҫҫӗн кӗпер патне сӗтӗрсе тухма тиврӗ.

Так плотно стиснулись повозки, что потребовалось выпрягать быков и лошадей, на руках вывозить арбы к мосту.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн ниҫта хыпаланмалли те пулмарӗ.

Ему некуда было торопиться.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нихҫан та Григорий ҫынна ҫакӑн пек ниҫта кайса кӗрейми тураса тӑкасси килменччӗ.

Никогда еще Григорий не испытывал такого бешеного желания рубануть.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вилӗмне вара вӑл ниҫта кайса кӗрейми, вӑйланнӑҫем вӑйланса пыракан чӑтӑмсӑрлӑхпа хыпӑнса кӗтрӗ.

А самую смерть ждал со всевозраставшим жадным нетерпением.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вороновский шанчӑклӑ та пачах хӑрушӑ маррине, унӑн ӗнтӗ ниҫта чакма ҫуккине Богатырев та ӑнланса ӗлкӗрчӗ.

Но и Богатырев успел осознать, что Вороновский — надежный и абсолютно безопасный человек, которому теперь попятиться назад уже нельзя.

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех