Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑшӗнче (тĕпĕ: ӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Бюрора хӑш-пӗр коммунистсен ӗҫне пӑхса тухас умӗн Ксени вӗсене хӑй те, сирӗн хӑвӑр йӑнӑша йышӑнма хӑюлӑх ҫитерес пулать, тесе пӗрре ҫеҫ мар ӗнентерме тӑрӑшнӑ, ҫапах та Анохинӑн юлашки сӑмахӗсем ӑна темӗншӗн тарӑхтарса ячӗҫ, вӑл, хӑй ӑшӗнче кулса илсе, ыйтрӗ:

Ксения сама не раз убеждала иных коммунистов, когда персональные их дела разбирались на бюро, что они должны иметь мужество признать вину, и все-таки последние слова Иннокентия возмутили ее, и она, усмехнувшись, спросила:

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ахалех кӳренетӗн эсӗ, — терӗ Анохин, хӑй ӑшӗнче Лизӑ кайма тӑнишӗн савӑнса, ҫав вӑхӑтрах, тепӗр тӗрлӗ шухӑш тытса, вӑл юлма пултарассинчен хӑраса.

Напрасно ты обижаешься, — говорил Анохин, радуясь втайне, что Лиза уходит, и опасаясь, что она может еще раздумать и остаться.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Турӑҫӑм! Мӗн калать вӑл? — шухӑшларӗ Иннокентий, ӑшӗнче ҫамрӑк работнике хӗрхенсе. — Пулса-иртни ҫинчен вӑл мӗн шухӑшланине пӗлме чӗннӗ-ши ӑна Коробин кунта?

«Бог ты мой! О чем он говорит? — подумал Иннокентий и даже пожалел в душе молодого работника. — Неужели Коробин пригласил его сюда, желая узнать, что он думает обо всем случившемся?

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей кухньӑран пиччӗшне чӗнчӗ, Ворожнев, ҫуллӑ тутисене шӑлкаласа, хӑй ӑшӗнче кулса, пӗчӗк алӑк урати урлӑ каҫрӗ.

Аникей позвал из кухни брательника, и Ворожнев, вытирая масленые губы, ухмыляясь, перешагнул через низкий порожек.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Ман райком авторитетне пӗтермелле мар! — терӗ те Ксени хӑй ӑшӗнче, чӑмӑртанӑ чышкисемпе сӗтел ҫине пусса, куҫӗсене пӗр вылятмасӑр тимлӗн итлесе ларакан ҫынсем ҫине тинкерсе пӑхрӗ.

«Я не должна ставить под удар авторитет райкома! — сказала себе Ксения и, упираясь сжатыми кулаками в стол, внимательно всмотрелась в насторожившиеся, за-стывшио лица.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл пӗр самант тӑвӑр трибунӑ ӑшӗнче ҫаврӑнкаласа тӑчӗ, халӑх пӗр чарӑнмасӑр кулнӑ май трибунӑна вырӑнтан куҫарчӗ те хӑй ҫине тӑхӑннӑ пек туса ҫӳлелле ҫӗклерӗ, халӗ Ксени ҫакна Лузгин пирки халӑха хускатса ярса, хӑй майлӑ ҫавӑрас тесе, тунине ӑнланчӗ.

Он с минуту ворочался в тесном футляре трибуны, сдвинул ее с места, приподнялся, как бы надевая на себя, и все это под неумолчный смех и гогот, и Ксения догадалась, что он делает так нарочно, чтобы расшевелить всех и расположить к себе.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей пукан ҫинче кӑшт каҫӑрӑларах ларчӗ, Дымшакова куҫӗсене хӗссе, ӑшӗнче кулкаласа итлерӗ.

Аникей снова сидел на стуле, чуть откинувшись на спинку, и, щурясь, с ухмылкой слушал Дымшакова.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Маччаран ҫакнӑ лампӑ тӗтӗм пӗлӗчӗ ӑшӗнче ишнӗн туйӑнать.

Висячая лампа под потолком будто плыла в облаке табачного дыма.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл рысака кӑшт кантарать те каллех юртӑпа ярать, анчах чӑпӑрккапа хӑваламасть, ӑшӗнче ҫеҫ ыйтать: вӑйна ан хӗрхен-ха, утӑм, пулӑшсам, ӗмӗрне те манмӑп!

Давая Серому короткие передышки, он снова пускал его рысью, но не горячил кнутом, мысленно просил: «А ну, не пожалей сил, голубчик, помоги, сроду не забуду!»

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Паллах, машинӑна пӑрахса каяс пулсан — ку айван япала пулать, — терӗ Мажаров хӑй ӑшӗнче. — Хӑраса ӳкни, урӑх нимӗн те мар. Тата мӗн кӑтартатӑп-ха эпӗ кайнипе?

«Конечно, это будет глупо, если я сейчас уйду, — сказал себе Мажаров. — Обыкновенная трусость, и только. И что я докажу своим поступком?

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Нимех те мар, — мӑкӑртатрӗ Константин, ҫул ҫинче ӑнсӑртран тӗл пулнӑ хӗре ӑшӗнче тав туса.

— Пустяки, — пробормотал Константин, почувствовав невольную признательность к случайной милой попутчице, и шутливо добавил:

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Апла пулсан, эсир пирӗнпе ларса пыма пултаратӑр, — темскертен вӑтанса, анчах каллех хӑй ӑшӗнче савӑнса, сӗнчӗ Васенӑ.

— Тогда вы можете доехать с нами, — неизвестно чего смущаясь, но опять с каким-то тайным удовольствием предложила Васена.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Мӗншӗн кунта Ксенине тӗл пулмастӑп тесе шутларӑм-ха эпӗ? — терӗ вӑл хӑй ӑшӗнче.

«Почему я считал, что не встречу здесь Ксению? — думал он.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳрте кӗрсен, вӑл хӑй ӑшӗнче савӑнса кулнӑ, сӑмавар лартма хушнӑ, каллех вӗретнӗ тӑварлӑ шыв ӗҫме ларнӑ.

Возвратись в избу, он довольно ухмылялся и, велев поставить самовар, снова садился пить голью — посоленный кипяток.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пурте ахӑлтатса кулса янӑ, Игнат Савельевич та ӑшӗнче кулса илнӗ.

Все засмеялись, ухмыльнулся и Игнат Савельевич.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑсатаканнисем каяканнисемпе сывпуллашнӑ вӑхӑтра, ӑсатаканнисем вакунра пулнӑ чухне, Мажаров лара-тӑра пӗлмерӗ, хӑйне ӑшӗнче тусӗсене чӗнменшӗн вӑрҫрӗ, ятларӗ, — вӗсем ӑна ҫул ҫине ӑшӑ сӑмахсем калатчӗҫ, аллине хыттӑн тытса чӑмӑртатчӗҫ.

Пока длились прощальные минуты и провожающие оставались в вагоне, Мажаров не находил себе места, ругая себя в душе на то, что лишился напутственных дружеских слов и рукопожатий.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени хуравламарӗ, кӗпе-йӗме чӳхесе пӗтерчӗ, пӗшкӗнсе кӗвенте айне тӑчӗ те, ҫемҫен яра-яра пусса, шыв хӗрринчен ерипен утрӗ, хулпуҫҫисем ҫине пуснипе хӑйне ӑшӗнче ҫӑмӑлтарах пулнине туйрӗ.

Не отвечая, Ксения дополоскала белье, согнувшись, подлезла под коромысла и, пружиня шаг, медленно пошла от реки, испытывая странное облегчение от этой давящей на плечи тяжести.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Мӗн тӑвасшӑн-ха эпӗ? — кӗтмен ҫӗртен ыйтрӗ Ксени хӑй ӑшӗнче, хӗвел ҫинче йӑлтӑртатса выртакан шыв ҫине тӗлсӗр пӑхса.

«А что я, собственно, хочу? — неожиданно спросила себя Ксения, скользя рассеянным взглядом по кишащей солнечными светляками реке.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Коробин хут купи ӑшӗнче чаваланчӗ те кӑвак конверт шыраса тупрӗ.

— Коробин порылся в стопке бумаг и отыскал голубенький конверт.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унӑн кашни хусканӑвӗнче ӗҫе васкамасӑр, тӗплӗн тума хӑнӑхни сисӗнсе тӑрать, ку вара Вершининӑн нихҫан та ҫителӗклӗ пулман, ҫакӑншӑн вӑл юлашки вӑхӑтра хӑй ӑшӗнче хытах асапланнӑ.

В каждом его движении и жесте чувствовалась та неторопливая обстоятельность, которой всегда недоставало Вершинину, из-за чего он в последнее время тайно мучился.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех