Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрринче (тĕпĕ: хӗрӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шыв хӗрринче кӗпе ҫума хунӑ хӑмасем сатӑлт-сатӑлт туса илчӗҫ, Ксени чӗтренекен хӑмасем ҫинче ӳкесрен хӑраса тӑракан кӑвак ҫӳҫлӗ курпун карчӑка курчӗ.

Под выдвинутыми в реку деревянными мостками на козлах захлюпала вода, и Ксения увидела седую сгорбленную старуху, неуверенно вступавшую на шаткий настил.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени пуҫ ҫаврӑнса каймалла чӑнкӑ ҫырма хӗрринче чарӑнса тӑнӑ пек пулчӗ, унтан хӑйне алла илчӗ те ялкӑшакан йӑлтӑркка куҫӗсене Коробин ҫине ҫӗклерӗ.

Она будто задержалась на самом краю головокружительной крутизны, взяла наконец себя в руки и подняла на Коровина мятущиеся, полные нестерпимого блеска глаза.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени урӑх нимӗн ҫинчен те ыйтса тӑрас марччӗ, хӑвӑртрах тухса каясчӗ ҫеҫ, тесе шухӑшларӗ, анчах вӑл тӗпсӗр ҫырма хӗрринче тӑнӑ пек тӑчӗ, ӑна ҫӗнмелле мар хӑрушӑ вӑй аялалла туртрӗ.

Ей бы больше ни о чем не спрашивать и поскорее уходить отсюда, но она точно стояла на краю пропасти, и темная неодолимая сила тянула ее вниз.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫыран хӗрринче мачтӑ тума юрӑхлӑ хыр вуллисем кӗрен тӗслӗн ҫуталнӑ, вӗсен хыҫӗнчи сӗвек тайлӑксенче ҫӑра курӑк хушшинче кӗрен чечексем пытанса ларнӑ, вӑш-вӑш ҫилпе кӑвак чечексем хумханнӑ, тата леререх, айлӑм леш енче, ҫеҫке ҫурнӑ маральник хӑмла ҫырли тӗмӗсем пек вут-хӗмлӗн ялкӑшнӑ.

На берегу розово светились мачтовые стволы сосен, за ними на пологих склонах прятались в густой траве розовые колоски горлянки, качались на легком ветру голубые бокалы горечавки, а еще дальше, за долинным распадком, полыхал малиновыми кострами цветущий маральник.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫак йӗр ҫыран хӗрринче шӑнса ларнӑ пек, кантӑкпа витӗннӗ пек курӑннӑ, унта ӑна шыв ҫийӗн кӑвак тӗтӗм пек усӑнса тӑракан тӗмӗсен ҫӑра мӗлки хупланӑ.

У самого берега он застывал, стекленел, накрытый густой тенью кустов, висевших над водой седыми клубами дыма.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Курмастӑп-и эпӗ — савӑнӑҫсӑр, кичем пурӑнатӑн эсӗ, авӑ ҫав хирти ҫухрӑм юпи пек, вӑл аслӑ ҫул хӗрринче ларать пулсан та, йӗри-тавра пушӑ…

Разве я не вижу — без радости ты живешь, скучно, как вон тот верстовой столб в поле: хоть и при большой дороге стоит, а пусто кругом…

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Алексей Макаровичӑн сасси ҫирӗпленчӗ, ҫемҫереххӗн илтӗнчӗ, хӑйӑлтатма пӑрахрӗ, анчах куҫ хупанки хӗрринче шултра куҫҫуль тумламӗсем нумайччен чӗтресе тӑчӗҫ.

Голос Алексея Макаровича окреп, звучал мягче, в нем исчезла надтреснутость, но в глазах еще долго стояли крупные, дрожавшие у век слезы.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрринче хӑлтӑр-халтӑр пӗчӗк пӳрт ларатчӗ, чӳречисем таранах ҫӗр айне путса аннӑскер.

Стояла на краю убогая избушка, в землю по окна вросла.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑй ӳмӗнче типпе те, шыва та, шыв хӗрринче тӑрса юлнӑ халӑха та, нимӗне те курман.

И ничего не видя перед собою: ни берега, ни реки, ни оставшегося на берегу народа.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Ҫенӗк алӑкӗ ярах уҫӑ; ҫенӗкре хӗрлӗармеецсем сыракан ҫӗтӗк обмотка, хӗрринче юн хуралса хытнӑ лутӑрканчӑк бинт, шӑна ларса тулнӑ, пӗтӗмпе шӑршланса кайнӑ чӑх пуҫӗсемпе тӗксӗм йӑваланса выртаҫҫӗ.

Дверь в сенцы была распахнута настежь, возле порога валялись изорванная красноармейская обмотка, сморщенный, черный от крови бинт, куриные головы, облепленные мухами, уже разложившиеся, и перья.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сулахай ҫыранӑн кимӗрчекленсе ларнӑ чӑнкӑ шырланӗ хӗрринче хӑйсене пытанса выртмалӑх пӗчӗк окопсем чаврӗҫ, вӑрманта ҫӗрпӳртсем турӗҫ.

На хрящеватом обрывистом яру левобережья вырыли окопчики для лежания, а в лесу поделали землянки.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вешенскинче Аксинья Астахова станица хӗрринче, ҫӗнӗ чиркӳрен инҫе мар пурӑнакан мӑнаппӑшӗ патне хваттере вырнаҫрӗ.

Аксинья Астахова поселилась в Вешенской у своей двоюродной тетки, жившей на краю станицы, неподалеку от новой церкви.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫыран хӗрринче ишсе ҫӳренӗ, хутора кайман, хӑранӑ…

Возле берега проплыли, а в хутор — забоялись…

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон хӗрринче йывӑҫ мар, курӑкӗ те пулин ҫук.

У самого Дона — ни лесочка, ни кусточка.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эй, турӑ, мӗнле хӑварӑпӑрах арчасене ҫыран хӗрринче?

— Болезная моя, как же мы сундуки-то бросим на берегу?

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн тӳрех куҫа курӑнса каякан хитре сӑн-пичӗ ҫыран хӗрринче кӗпӗрленсе тӑнӑ пехотинецсене ӑмсантарса илӗртрӗ.

Яркая, бросающаяся в глаза красота ее привлекала внимание толпившихся у берега пехотинцев.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шыв хӗрринче, пристань патӗнче, хӑрушла хӗвешӳ пуҫланса кайрӗ.

У самой воды около пристани вскипала дикая давка.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Манӑн Дон хӗрринче ӳснӗ казаксем сахал, ҫавна асту.

— У меня ить обдонцев мало, имей в виду.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑвна хытах хӗсме пуҫласан, Дон патне ҫитичченех чак, Вӗсене Усть-Хопертан Казански таран сылтӑм енчи хуторсене хӑваратпӑр та, хамӑр, Дон хӗрринче траншейӑсем чавса, оборона тытатпӑр.

Если тебя собьют — отступай до самого Дона, от Усть-Хопра до Казанской очистим им правую сторону, пороем над Доном траншеи и будем обороняться.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон хӗрринче ҫӑвӑнса илнӗ хыҫҫӑн Иван Алексеевич чунӗпе кӑштах ҫирӗпленчӗ.

Иван Алексеевич, после того как обмылся в Дону, потвердел духом.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех