Шырав
Шырав ĕçĕ:
Сержанта хыпарсем пӗлтернӗшӗн тавтуса тата сывпуллашнӑ май аллине чӑмӑртаса вӗсем малалла кайрӗҫ.Поблагодарив сержанта за сведения и пожав ему на прощанье руку, они удалились.
Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.
Вӑл сывпуллашнӑ чухне мана каларӗ: — Сулахаййи суккӑрланнӑ пулсан татахчӗ — халӗ мӗнле перес ӗнтӗ манӑн, — терӗ.Прощаясь, сказал: — Лучше бы ослеп левый, — как же я стрелять теперь буду?
Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.
Юлашки поездӑн паровозӗсем сывпуллашнӑ пек кӑшкӑртса тухса кайрӗҫ.
Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.
Ӑна станцине ӑсатса ячӗ, сывпуллашнӑ чухне аллине хыттӑн чӑмӑртарӗ.
Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.
Сывпуллашнӑ чух аллине хытӑ чӑмӑртарӗ, пӗр самантлӑха вӑл ӑна хӑйӗн аллинче тытса тӑчӗ.На прощанье крепко пожал руку, на секунду задержал ее в своей.
Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.
Ку — паркра сывпуллашнӑ мана Нина панӑ хут татӑкӗ иккен.
Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.
— Ҫапла каларӗ те палламан ҫын, ҫитӗннӗ ҫынпа сывпуллашнӑ пекех, Димка аллине хытӑ тытса чӑмӑртарӗ, унтан ӑна ерипен айккинелле тӗртсе ячӗ.И незнакомец крепко, как большому, пожал ему руку и оттолкнул тихонько от себя.
3 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.
Эпӗ, вӗсем пӗр-пӗринпе вилес умӗн пӑшӑлтатаҫҫӗ пулӗ, тесе шухӑшланӑ, вӗсем пирӗнпе, ухмахсемпе сывпуллашнӑ иккен.Я думала — они это друг с другом перед смертью, а они это с нами, дураками, прощались!
Раксем мӗн ҫинчен пӑшӑлтатаҫҫӗ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 109-111 с.
— Халь, акӑ, сывпуллашнӑ чухне, сана тепӗр хут калам… улталанма кирлӗ мар: — эпир ӗмӗрлӗхех уйӑрӑлатпӑр, эсӗ кӑна ху та туятӑн…
XXVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.
Сывпуллашнӑ чухне кӑна унӑн куҫӗнче халичченхи кӑмӑлӗ хускалнӑ пек пулчӗ.Только при самом прощании прежнее дружелюбие как будто шевельнулось в ее душе.
XXII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.
Юлашкинчен тин, кабинетра унпа сывпуллашнӑ чухне, вӑрӑммӑн анасласа илсе, ҫапла каларӗ:Наконец, уже прощаясь с ним в кабинете, он проговорил с натянутым зевком:
XXI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.
Базаровпа сывпуллашнӑ чухне Одинцова ӑна алӑ тӑсса пачӗ те: — Эпир курӑпӑр-ха пӗрне пӗри, тӗрӗс мар-и? — терӗ.Прощаясь с Базаровым, Одинцова протянула ему руку и сказала: — Мы еще увидимся, не правда ли?
XIX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.
Кунашкал лару-тӑру ӑнсӑртран йӗркеленмен: пӗрисем авалтанпах Уралпа Атӑл тӑрӑхӗнче пурӑннӑ, теприсем пушӑ ҫӗрсем шыраса Ҫӗпӗр еннелле куҫса кайнӑ, ыттисем ӗҫ шыраса Чӑваш Енпе сывпуллашнӑ.
«Кӗрен парӑсра» // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 57,59,61,63 с.
Атӑл хӗрринчен хӑйпе сывпуллашнӑ чух Катьӑран илтнӗччӗ вӑл ҫак сӑмахсене.Без всякого умысла повторив слова Кати, которые та сказала ей в ночь прощания на берегу Волги.
Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
Самолет пӗлӗт хушшинелле шавлӑн хӑпарса ҫуначӗсене, сывпуллашнӑ чухнехи пек, сулкаласа илчӗ те малалла, хӗвеланӑҫ еннелле вӗҫсе кайрӗ.Самолет с гулом взмыл к облакам и там, в вышине, еще раз покачав крыльями, поплыл дальше, на запад.
Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
«Йӗри-тавра нимӗҫ ытла нумай-ҫке, Филипп, ҫынсем вара курас та мар, итлес те мар тесе чӗрисене хытараҫҫӗ те шӑпӑрт пулаҫҫӗ, — терӗ ӑна Зимин сывпуллашнӑ чух.
Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
Мӗнпур халӑха вӑрмана тартасси пирки вӑл ӗнер каҫах, ҫыран хӗрринче амӑшӗпе сывпуллашнӑ чухнех, шухӑшлама тытӑннӑччӗ.О бегстве же всего населения в леса она думала еще в ту ночь, когда прощалась на берегу с матерью.
Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
Вӑрман йӗри-тавралӑхӗ тӗксӗм, вӑхӑт-вӑхӑт пӗлӗт хӑй те Катьӑпа сывпуллашнӑ каҫхи Атӑл хӗрринчи хумсем пек туйӑнать.
Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
Сывпуллашнӑ чух Женя тантӑшӗн питне аллипе лӑпкаса алтупанӗ нӳрленсен, вӑл йӑлтах ӑнланчӗ.Прощаясь, Женя ласково провела по щеке подруги рукой, ладонь ее стала мокрой, и она поняла все.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
Катя пӗтӗм кабинета, сывпуллашнӑ пек, пӑхса тухрӗ те, унӑн куҫӗсем сӗтел хӗрринче выртакан ҫӑкӑр татӑкӗ ҫинче чарӑнса тӑчӗҫ.Глаза Кати, как бы прощаясь, обежали кабинет и задержались на куске хлеба, лежавшем на краю стола.
Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.