Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшсемпе (тĕпĕ: шухӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ ун ҫинчен, инҫетри Лигницри ют ҫын хваттерӗнче иксӗмӗре тӗл пулма май килтернӗ шӑпа ҫинчен, ку таранччен те маншӑн паллӑ мар шухӑшсемпе асапланакан Соколов ҫинчен (вӑл, паллах, ҫывӑрмасть пуль ӗнтӗ халь), пирӗнтен пуринчен те ытларах кӗрнекленнӗ Макака — Витя Петров ҫинчен, Буньков аслӑ лейтенант ҫинчен шухӑшлатӑп…

Я думал о ней и о превратностях судьбы, которая свела нас в далеком Лигнице в чужой квартире, и о лейтенанте Соколове, который наверняка не спит сейчас, мучимый своими, непонятными мне мыслями, и о Макаке — Вите Петрове, повзрослевшем больше нас всех, и о старшем лейтенанте Бунькове…

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пит хытӑ пачӗ вӗт мур илесшӗ — шофера та, пирӗнпе пӗрле ларса пынӑ салтака та санбата йӑтса ҫитереймерӗҫ, — илтрӗм эпӗ юнашар наҫилкке ҫинче выртакан салтакӑн уҫӑмсӑртарах сассине, вара эп каллех, айванла тӗлӗк курнӑ чухнехи пек, хамӑн шухӑшсемпе пӑтранса кайрӑм.

А садануло здорово — ни шофера, ни попутчика нашего и до санбата не донесли, — услышал я глухой голос с соседних носилок и опять куда-то провалился с мыслью, что все это — глупый сон.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ӑслӑ та маттур ҫын вӑл, анчах аскӑнлӑ шухӑшсемпе пӑсӑлнӑ.

— Это умный и отважный человек, которого страсти толкнули на преступление.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Океан патне ҫывхарнӑҫемӗн вӑл «Дунканпа» унӑн пӗтнӗ экипажӗ ҫинчен аса илсе йывӑр шухӑшсемпе асапланать.

По мере приближения к берегу океана его всё чаще и чаще осаждали тяжёлые мысли о «Дункане», о погибшем экипаже.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Павел ӑна ҫак уйӑхсенче хӑй мӗнле шухӑшсемпе пурӑнни ҫинчен тата хула хыҫӗнчи паркра шухӑшланисем ҫинчен нумайччен каласа пачӗ.

Павел рассказал ей о всем пережитом за последние месяцы и многое из продуманного в загородном парке.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫак шухӑшсемпе Корчагин тӑван масар ҫинчен тухса утрӗ.

Охваченный этими мыслями, Корчагин ушел с братского кладбища.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл хӑйне ҫакнашкал «ҫылӑхлӑ» шухӑшсемпе тытрӗ те, тарӑхса кайса, ӑна чӗнсе илчӗ:

И, поймав себя на таких «грешных» мыслях, раздосадованный, окликнул ее:

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Господин Паганель, — тесе пӳлчӗ ӑна Мэри Грант, — манӑн шӑллӑма ун пек шухӑшсемпе ан пӑсӑр.

— Господин Паганель, — прервала его Мэри Грант, — не внушайте моему брату подобных мыслей.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак шухӑшсемпе хыпӑнса Антонина Васильевна, хӑйне хӑй чараймасӑр, кӑшкӑрса ячӗ:

И, охваченная этими мыслями, Антонина Васильевна, уже не сдерживая себя, закричала:

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

«Ҫывӑртӑрах ӗнтӗ, вӑратас мар. Амӑш килӗнче те ҫывӑрмасан тата хӑҫан ҫывӑрӗҫ-ши?» — ҫакӑн пек шухӑшсемпе тӗпелелле иртрӗ хӗрарӑм.

Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Ҫакӑн пек шухӑшсемпе утрӗ Маюк медицина университетне.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫакӑн пек шухӑшсемпе Маюк урампа чупать, хӑйсен кассинелле мар, Хиркассине.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Питӗ йывӑр шухӑшсемпе чӗрине ыраттарса тухса кайнӑ вӑл отрядран.

С тяжелым сердцем он скрылся из отряда.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Акӑ мӗнле лайӑх шухӑшсемпе ҫывхарнӑ ырӑ кӑмӑллӑ Ивашка старик патне, ӑна вӑл тӳрех ҫавӑн ҫинчен каласа панӑ.

Вот с какими хорошими мыслями подошел к старику благородный Ивашка и прямо объяснил ему, в чем дело.

IV // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 141–146 с.

 — Ҫак вырӑнта эпӗ, хӗвел аннине пӑхса, философиллӗ шухӑшсемпе ларма юрататӑп: пушӑ хирте пурӑнакана вӑл питӗ килӗшет.

— На сем месте я люблю философствовать, глядя на захождение солнца: оно приличествует пустыннику.

XX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Аркадий Базарова нимӗн те каламарӗ, вӗсем кашниех уйрӑм шухӑшсемпе ҫывӑрма выртрӗҫ.

Аркадий ничего не отвечал Базарову, и каждый из них лег спать с особенными мыслями в голове.

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫакна тума вӑл тек пултараймарӗ, тата унӑн вӑхӑчӗ те пулмарӗ: йӗркесӗр пурнӑҫ тата обществӑра хӑйне светски ҫын пек тытма тӑрӑшни ӑна шухӑшсемпе ӗҫрен сивӗтсе пычӗ.

Это было ему не в мочь, да и некогда: рассеянная жизнь и общество, где он старался сыграть роль светского человека, — всё это уносило его далеко от труда и мыслей.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Тимофей ҫак шухӑшсемпе йӑлтах хавасланса кайнӑччӗ, анчах ун асӗнче Ридлер сасси янӑраса кайрӗ: «Эсӗ пирӗн шанчӑка кӗрес тесе нимӗн те тумарӑн-ха. Васкама канаш паратӑп», тенӗччӗ вӑл.

Тимофей совсем было повеселел от этих мыслей, но в памяти резко прозвучал голос Ридлера: «Ты еще ничего не сделал, чтобы заслужить доверие. Советую поторопиться».

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫакӑн пек хаваслӑ шухӑшсемпе килелле чупрӑм.

С такими веселыми мыслями бежал я домой.

Ухмаха ернӗ кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 96–101 с.

Ҫав уҫӑмсӑр та тунсӑха яракан кичем шӑршӑ тахҫан-тахҫанах иртсе кайнӑ, ҫапах та чуна ҫывӑх самантсене куҫ умне илсе тухать, уҫҫи-хупписӗр салху шухӑшсемпе ӑша вӑркаттарать…

Этот неясный и грустный аромат, как воспоминание о чем-то дорогом и давно минувшем…

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех