Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тунсӑх сăмах пирĕн базăра пур.
тунсӑх (тĕпĕ: тунсӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кольӑна тунсӑх кӑна мар, тата хӑрушӑ пулнӑ.

А Коле было не только тоскливо, но и страшно.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Культурӑра, хӑвӑрах пӗлетӗр, тунсӑх та кичем пулма юрамасть, ҫавӑнпа вӗсен водителӗ те ҫав юхӑмра.

Куҫарса пулӑш

Кашни кун руль умӗнче иртет // Ирина Андреева. http://kanashen.ru/2021/10/29/%d0%ba%d0% ... %b5%d1%82/

Хӗрхенмест вӑл ӑна, анчах чунӗ тӑвӑлса килет, тунсӑх пусать ӑна.

Юлии Александровне не жаль Антонова, но так тоскливо, так неприкаянно у нее на душе.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Кун пирки шухӑшласа, Виктор тути хӗррипе ҫеҫ кулса илет, куҫӗсенче вара, тимлӗн сӑнаса пӑхсан, пӑшӑрханупа тунсӑх ҫеҫ курма пулать.

Думая об атом, Виктор усмехается одним ртом, глаза остаются ни при чем: в них можно подметить тревогу, даже тоску, если внимательно приглядеться.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Чарӑнмасть вӗҫ-хӗрсӗр ҫумӑр, Тунсӑх витрӗ чӗрене.

За окошком дождик тенькает, Непогода на дворе.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Тунсӑх пусса килчӗ.

Находила тоска.

Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Чӗрине витӗр касакан тунсӑх хӗссе лартрӗ.

Пронзительная тоска сжало сердце.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ӑна хӑрушла тунсӑх пӑвать, вӑл Гусев хыҫҫӑн тусан ӑшӗнче такӑна-такӑна танккать.

Ужасная тоска овладевала им, — он брёл, спотыкаясь, по следам Гусева, в пыли.

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пирӗн вара — пӑрлӑ пуш хирсем, вилӗм, тунсӑх

А нам — ледяные пустыни, смерть, тоска…

Контратака // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Манӑн кӑкӑрӑма тунсӑх ҫурса аркатрӗ, вӗрентекенӗм.

Тоска разорвала мою грудь, учитель.

Аэлита ирӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Ман чӗрене те тунсӑх кӑшлать, Ринтынэ, — терӗ вӑл хуллен.

— Тоска точит и мое сердце, Ринтынэ.

Ҫуралнӑ ҫӗршывшӑн тунсӑхлани // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Халсӑрланса, анӑраса ҫитнӗскер вӑл, ҫурри ҫывӑрнӑ, ҫурри ҫывӑрман пек туять хӑйне: шухӑшӗсем унӑн пӗринчен-пӗри урлӑ-пирлӗ каҫса иртеҫҫӗ тата сасартӑках таҫталла, чунӑн тӗттӗм тарӑнӑшнелле путса анса каяҫҫӗ, унта вара ҫырлахайми ҫӑткӑн тунсӑх пытанса тӑрать, ҫавӑнтан ӗнтӗ, чун кӳтсе тарӑхни мӗнпур пек тымар-шӑнӑрсем тӑрӑх, йӳҫӗ наркӑмӑшла, ҫан-ҫурӑм тӑрӑх чупса сарӑлать.

Он жил в полусонном состоянии расслабленности и отупения: мысли его пересекали одна другую и вдруг проваливались куда-то в тёмную глубину души, где притаилась жадная тоска и откуда по всем жилам острою отравою растекалась злая горечь.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Хӗрарӑмӑн ҫирӗп ытамӗнче унӑн вӑйлӑ ут-пӗвӗ хӑйӗн ҫаврӑнӑҫулӑхӗпе мухтанать, куҫӗнчи тунсӑх вут-кӑварӗ хӗрарӑм йӳйкӑнлӑхне, унӑн хӗрарӑмла килентерекен тутлӑ хӗрхенӗвне хӗрӳлентерсе ярать.

Его сильное тело хвастается своей гибкостью в крепких руках женщины, и тоскливый огонь глаз зажигает в ней и страсть и сладкую бабью жалость.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Анчах пуринчен ытларах Бурмистров хӑйӗн хӗрӗ патне хитрен тӑрмаланса пӗтнӗ сӑн-питпе, ҫуркаланчӑк кӗпепе, харсӑрлӑх, тунсӑх ҫутӑлса тӑракан куҫӗсене ҫиҫтерсе пырса кӗрет.

Но чаще Бурмистров является красиво растрёпанный, в изорванной рубахе, с глазами, горящими удалью и тоской.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Таҫта аякра купӑс сасси илтӗнет, унӑн тунсӑх сасси чӗрене тивет.

Издалека долетали щемящие грустные звуки гармоники.

Ванеев вырӑнӗ умӗнче // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Кичем те тунсӑх хӗллехи Кокушкинӑра.

Тоскливо было в зимнем Кокушкине.

Кокушкинӑри ирӗксӗрлӗх // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ӗнтӗ куҫӗсем те ӗлӗкхи мар — тӗпӗнче темле хаяр ҫилӗ, чуна кӑчӑлтаттаракан тунсӑх пытарӑнса тӑнӑ пек астуса пӑхкалаҫҫӗ.

И глаза стали другими — настороженными, с запрятанной в глубине какой-то злой, скрипучей тоской.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ягодкӑн кӑвак куҫӗсенче ҫут тӗнчепе сывпуллашнӑ чухнехи тунсӑх палӑрать.

Прощальная тоска залегла в голубых глазах Ягодки.

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫак сӑмахра мӗн чухлӗ тунсӑх, хуйхӑ, сӑмахпа ҫавӑрса калама ҫук илӗртӳ!

Сколько в этом слове для нас и тоски, и боли, и невыразимого очарования!

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Больницӑра ӑна тунсӑх та кичем, вӑл хӑвӑртрах киле каясшӑн.

Ей в больнице тоскливо и скучно, она рвется домой.

Пӗлӗт ҫинчи тата ҫӗр ҫинчи явленисем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех