Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӗнер сăмах пирĕн базăра пур.

ӗнер (тĕпĕ: ӗнер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ӗнер пирӗн К. агент вунсаккӑрмӗш номерлӗ объектпа ҫыхӑну йӗрелерӗ, ӑна ыттисенчен уйӑрнӑ ӗнтӗ.
— Вчера вечером наш агент К. вышел на контакт с объектом номер восемнадцать. Объект был изолирован.

Таҫта — чикӗ леш енче // Галина Матвеева. Килти архив

Ӗнер ҫеҫ эсир хӑварӑн пӗр ватӑ лайӑх старике пытартӑр.
Вчерась, кажется, хоронили одного своего хорошего старика.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл аллисем ҫине тинкерсе пӑхрӗ, одеял айӗнче урисене хускатса илчӗ — ӗлӗкхи пекех, ӗнер ҫывӑрма выртичченхи пекех.
Он стал внимательно рассматривать свои руки и подрыгал под одеялом ногами, нет, руки и ноги такие же, как вечером, когда ложился спать.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ӗнер ҫеҫ виҫӗ ҫултаччӗ, паян — тӑватӑ ҫулта.
Вот только еще вчера было три, а сегодня уже четыре.

Пирӗн асаттене ӗнер участока хупрӗҫ, Ӑна ҫиме парас пулать.
Нашего деда вчерась забрали в участок, надо нести передачу.

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

«Ӗнер пирӗн пата Анжелика Ивановна кӗрсе ларчӗ. Унӑн упӑшки сасартӑк вилнӗ. Вӑл пӗр сехетрен ытла лармарӗ. Ӑна паллама та ҫук… Мӗлке ҫеҫ…» — тесе калаҫнӑ.
Говорили: «Вчера к нам с Ближних Мельниц приходила Анжелика Ивановна, у которой скоропостижно скончался муж, и просидела час — не больше. Ее трудно узнать. Тень…»

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсем ҫитӗннӗ арҫынсем, черноморецсем пек турӗҫ, хӑйсем хавасланнине кӑшт кӑтартрӗҫ те, ӗнер ҫеҫ уйӑрӑлса кайнӑ пек, тӳрех ӗҫ ҫинчен калаҫма тытӑнчӗҫ.
Они поступили, как подобало мужчинам, черноморцам: выразили свои чувства короткими, сдержанными восклицаниями и тотчас перешли к делу, как будто бы расстались только вчера.

Ӗнер тинӗс лӑпланчӗ, ҫӗрлене тетелсене карса хунӑ.
Вчера море улеглось, и на ночь поставили перемет.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унтан аслашшӗ ҫӳлӗк ҫинчен ӗнер ҫисе яман ҫӑкӑр татӑкне илчӗ те, ӑна помидорсемпе пӗрле хура тӗрӗллӗ тутӑрпа чӗркерӗ.
Затем дедушка достал с полочки кусок вчерашнего ситника и завязал его вместе с помидорами в ситцевый платок с черными капочками.

Ҫав юхса тӑракан тарӑн хӑйӑр ҫинче ӗнер ҫӳренӗ ура йӗрӗсем палӑрса тӑнӑ, вӑл чи лайӑх маннӑй кӗрпе пек курӑнса выртнӑ.
Вязкий и глубокий, сплошь истыканный ямками вчерашних следов, оплывших и бесформенных, он напоминал манную крупу самого первого сорта.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн «чи кирлӗ» сӑмахӗ ӗнтӗ, мӗн тесен те, ӗнер эпӗ ывӑнса ҫитнине пула мана каласа парайманни ҫинчен пулнӑ.
без сомнения, это и было то «самое важное», о чём он сказал бы мне вчера, если бы я не был так измучен.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӗнер ӑна пытартӑмӑр».
Вчера мы его похоронили».

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӗнер илнӗ пӗр хӑпарту ҫӑкӑртан ташлама чӗл каснӑ.
От буханки хлеба, полученной нами вчера, была отрезана небольшая краюшка.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

«Ӗнер пирӗн патӑрта каллех кукамай пулчӗ.
«Вчера опять у нас была бабушка.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ӗнер питӗ пӑшӑрхантӑмӑр, Крупицына, — ҫемҫен калаҫма тытӑнчӗ вӑл, ҫывӑхран ҫеҫ тавҫӑракан куҫӗсемпе мана тинкерсе.
— А мы за вас очень беспокоились вчера, Крупицына, — мягко заговорил он, близоруко всматриваясь в меня.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Майсӑр пулнӑ ӗнер сирӗн, аван мар!
Как это у вас вчера получилось неладно!

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Асту, Сима, — терӗ, — ӗнер «Технокнопкӑра» эпир хамӑр ӗҫе вӑрҫӑ урапи ҫине лартма канаш турӑмӑр.
— А мы, Симочка, в нашей «Технокнопке» вчера порешили на военный ход производство переводить!

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Итле ха, Ромка, эсӗ пирӗн патӑрта пулман-и ӗнер?
— Слушай, Ромка, ты у наших дома не был?

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сасартӑк ӗнер пулнӑ кун таҫтах тӑрса юлнӑн туйӑнчӗ, калӑн, вӑл тахҫан пулса иртнӗ, тесе, пиртен ӑна темӗнле хаяр чикӗ ӗмӗр-ӗмӗре уйӑрнӑ, тесе.
И сразу вчерашний день ушел куда-то очень далеко, словно давным-давно был он и какая-то грозная черта отделила его от нас навсегда.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӗнер ҫав тери кӗрлесе, хӗлхем сапса тӑракан ҫап-ҫутӑ куҫлӑ тӗнче паян мӗскершӗн чӗнмест, мӗскершӗн тӗттӗм?!
Почему он так тих и темен, этот вчера еще такой шумный, искристый, светлоокий мир?

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика