Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑшӑннӑ (тĕпĕ: ӑшӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ну, акӑ ҫуркунне, ӑшӑннӑ ҫӗр шӑрши кӗрет.

 — Ну, вот весна, пахнет разогретой землей.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Ҫав вӑхӑтра Настьӑпа Мӗтри чул ҫинче каннӑ тата хӗвел ҫуттинче ӑшӑннӑ хыҫҫӑн малалла кайма ура ҫине тӑчӗҫ.

В это время, отдохнув на камне и согревшись в лучах солнца, Настя с Митрашей встали, чтобы продолжать дальше свой путь.

IV // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Хӗвелпе ӑшӑннӑ хура тӑпра шӑрши ҫеҫенхирте ҫеҫкине кӑларса пӗтерекен ҫӗленкуҫ чечекӗсен акӑш-макӑш хӳхӗм шӑршине хупласа хурайман.

Пресное дыхание согретого солнцем чернозема не могло заглушить тончайшего аромата доцветающих степных фиалок.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична вӗсем шӑплана пӗлмесӗр чӑрлатнине итлесе выртрӗ, хӗвелпе ӑшӑннӑ курӑкӑн курницӑна варкӑшса кӗнӗ шӑршине туйрӗ те, ун куҫӗ умне август уйӑхӗнчи хӗвел ӗнтсе янӑ ҫеҫенхир, ылтӑн тӗслӗн йӑлтӑртатакан тулӑ хӑмӑлӗ, кӑвак янкар карса илнӗ ҫап-ҫутӑ сенкер тӳпе самантлӑха темле тӗлӗкри майлӑраххӑн тухса тӑчӗҫ…

Ильинична прислушалась к их неумолчному звону, уловила проникший в горницу запах нагретой солнцем травы, и перед глазами ее на миг, как видение, возникли опаленная солнцем августовская степь, золотистая пшеничная стерня, задернутое сизой мглой жгуче-синее небо…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таврара ӑшӑннӑ ҫӗрпе ҫамрӑк курӑкӑн ҫӑра шӑрши пуҫа анӑратмалла сӑрхӑнса тӑрать.

Одуряюще пахло нагретой землей, травяной молодью.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗвеллӗ ӑшӑ ҫуркунне ҫитнӗ, сӑртсем ҫинчен пӑтранчӑк юр шывӗ йӑтӑнса аннӑ, ӑшӑннӑ хыр-чӑрӑш лӑссипе ҫӗрнӗ ҫулҫӑсен вӑйлӑ шӑрши сарӑлнӑ.

Она хлынула с гор теплом и светом, мутной снеговой водой, густым ароматом нагретой хвои и прели лесных чащоб.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Бахолдин ҫапла иртсе кайнӑ япалана кӑмӑлланине Коробин айванла хӑтланни тесе шутланӑ, ун ҫинчен вӑл Бахолдина темиҫе хут уҫҫӑнах каланӑ, анчах лешӗ, ассӑн сывласа, яланах: «Эх, васькӑ, ку флигеле эпӗ хам тунӑ-ҫке, хам алӑсемпе, ӑнланатӑн-и? — тенӗ. — Миҫе ача чунӗ ӑшӑннӑ кунта, мӗн чухлӗ ҫын аслӑ пурнӑҫ ҫулӗ ҫине тухнӑ кунтан».

Такую привязанность к прошлому Коробин считал чудачеством, не раз откровенно высказывал это Бахолдину, но тот, вздыхая, обычно отвечал: «Я же, батенька мой, этот флигелек сам строил, своими руками, понимаете? Сколько тут детских душ отогрелось, сколько людей отсюда в большую жизнь ушло!»

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Туратсем ҫинчен тумла патлатса ӳкет, ҫӗршӗннӗ ҫулҫӑсен сийӗ айӗнче ӑшӑннӑ тӑпра таранах юра шӑтарса кӗрет.

С ветвей срывались капли, пронзали снег до самой земли, пригревшейся под гниющим покровом листа-падалицы.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пуян купца Левочкин хваттерӗнче ӑшӑннӑ, тӑраниччен чей ӗҫнӗ хыҫҫӑн, офицерсем Красновпа тата Ҫурҫӗр фронт командующийӗ Иванов генерал-майорпа пӗрле шкула каяҫҫӗ.

Согревшись на квартире богатого купца Левочкина, напившись чаю, офицеры вместе с Красновым и командующим Северным фронтом генерал-майором Ивановым пошли в школу.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑртак ӑшӑннӑ хыҫҫӑн Чернецов, учӗ ҫине утланса ларса, офицер кӗрӗкӗн хутламӗсене турткаласа тӳрлетет, йӗнер пӗкечи ҫинчен чӗлпӗре илсе тытса, хушка ҫамкаллӑ ҫӳрен урхамахне вырӑнтан тапратать те хӑюллӑн та ҫирӗппӗн кулса илет:

Согревшись, он вскочил на коня, оправил складки защитного офицерского полушубка и, снимая с луки поводья, тронул лысого рыжеватого донца, уверенно и твердо улыбнулся:

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сергей буркӑпа чӗркенсе ӑшӑннӑ, буркӑран сурӑх тарӗн шӑрши кӗнӗ.

Сергей, закутавшись в бурку, от которой шел овечий запах.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Педале ячӗ те, танк ӑшӑннӑ, ҫемҫе асфальт тӑрӑх лӑпкӑн малалла чупрӗ.

Отпустил педаль, и танк плавно покатился по мягкому, нагретому асфальту…

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӑнтӑрлахи шӑрӑхпа ӑшӑннӑ йывӑҫсенчен халӗ те кӑмӑллӑ ӑшӑ тухса тӑрать, вӗсенчен вӗри ҫункав шӑрши перет.

Дерево, нагретое дневной жарой, дышало теплом.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Янӑравлӑ сасӑсем казак кун-ҫулӗ ҫинчен кӑткӑсах мар халап каласа параҫҫӗ, ҫурма-саслӑ тенорӗ апрельте ӑшӑннӑ ана тӗлӗнче ярӑнса тӑракан тӑри пек чӗтренет.

Рассказывают голоса нехитрую повесть казачьей жизни, и тенор-подголосок трепещет жаворонком над апрельской талой землей:

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫав кунсенче Ржев вӑрманӗсенче ҫӗршер кӑвайт ҫуннӑ; вӗсем патӗнче пирӗн фронт патнелле каякан салтаксем ӑшӑннӑ, партизансен отрячӗсем, хаяр тӑшмана пула ялсенчен тарнӑ колхозниксем пулнӑ.

В те дни по всем ржевским лесам горели сотни костров: около них обогревались группы наших бойцов, пробиравшихся к линии фронта, отряды партизан, колхозники, бежавшие из деревень от лютого врага.

XII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Эпир ҫак вӗри хӑйӑр ҫинче ларса ӑшӑннӑ хыҫҫӑн каялла ишсе кайсан авантарах пулӗ.

Лучше посидим на этом горячем песочке, отогреемся и поплывем обратно.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Килте, кӑмака ҫумӗнче ӑшӑннӑ хушӑра, вӗсем тырӑ пӗтни ҫинчен калаҫса хуйхӑрса ларчӗҫ.

Дома, отогреваясь у печи, они погоревали о хлебе.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ӗнтӗ ҫур запалӗ ҫунса пӗтнине курсан, Андрей кӑшт ӑшӑннӑ бутылкӑна хыттӑн малалла вӑркӑнтарчӗ те окоп хӗррине ӳкрӗ.

Увидев, что уже сгорела половина запала, Андрей заторопился и сильно бросил вперед потеплевшую бутылку.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Темле хӑрушлӑх та курма пултаракан кӗрешӳҫӗ хӑйӗн тертлӗ ҫулӗпе ҫак чӑн пурнӑҫ пусӑмӗ ҫине тинтерех кӑна кӗнӗ савӑк ачана, юратӑвӑн пархатарлӑ хӑвачӗпе ӑшӑннӑ ҫамрӑк чуна, хӑйпе ертсе каять.

Борец, которому грозят всевозможные опасности и случайности, он увлекает на свой тернистый путь этого чистого, любящего ребенка, так недавно вступившего в жизнь и лишь теперь согретого благодатными лучами любви.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑш чухне Половцев, картне пӑрахса, урисене калмӑкла хуҫлатса, урайнех ларать те, брезент татки сарса хурса, ахаль те пит таса ручной пулемета салатса тӑкса тасатать, унӑн кашни пайне тутӑр таткипе сӑтӑрать, вӗрипе ӑшӑннӑ пӑшал ҫӑвӗпе сӗрет, унтан, пулемет ҫине ытараймасӑр пӑхса, ӑна каллех пуҫтарать, сарлака ҫамкаллӑ пуҫне енчен еннелле суллать.

Иногда Половцев, оставив карты, садился прямо на полу, по-калмыцки сложив ноги, и, расстелив кусок брезента, разбирал, чистил и без того идеально чистый ручной пулемет, протирал, смазывал теплым от жары ружейным маслом каждую деталь и снова не спеша собирал пулемет, любуясь им, клоня лобастую голову то в одну, то в другую сторону.

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех