Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫилен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эсӗ ан ҫилен, акӑ пурне те йӗркелесе ҫитеретӗп те — тӳрех кунта килсе, киленсе кайсах утӑ ҫинче йӑваланӑп.

А ты не сердись; вот поуправимся — и прямо к тебе, с удовольствием на свежем сене поваляюсь.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Эсӗ ан ҫилен, эпӗ халех таврӑнатӑп.

Ты не сердись, я быстренько.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Санӑн йӗтӗн пуҫтарса кӗртичченех кӑлтӑксем пулмасан, ятламастпӑр та, пулсан — ан ҫилен вара, Женя.

— Если до конца уборки не случится у тебя таких промахов, совсем выговора не будет, а случится, то уж не обижайся, Женя.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Юрать, амӑшӗ, ан ҫилен, — терӗ старик, ассӑн сывласа.

— Ладно, мать, не серчай, — вздохнув, сказал старик.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Анчах эпӗ бюрора питех йӑваш пулмасан (сирӗн мана пурин те йӑваш тӑвас килет), эсӗ ху та ан ҫилен мана, Иннокентий.

— Но и ты тоже не будь на меня в обиде, Иннокентий, если я не окажусь на бюро такой паинькой, какой вам всем хочется.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ мана ан ҫилен, юрать-и?..

— Ты только не обижайся на меня, ладно?..

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ ан ҫилен мана, — терӗ Аникей, ӑна вӑйпах хӑйӗнпе юнашар лартса.

— Ты не серчай на меня, — насильно усаживая ее рядом, сказал Аникей.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, каях, ан ҫилен мана, эпӗ сана тӑван аҫу пек каларӑм, ырӑ сунса!..

— Ну ступай, да не дуйся на меня, это я тебе как отец родной говорю, добра желаю!..

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Йӑли ҫавӑн пек ӗнтӗ пирӗн, ан ҫилен, — терӗ Данило, ҫаплах хӑй ӗҫне пӑрахмасӑр, — ытти ҫӗршывсенче, пирӗн тӗне ӗненменнисем пурӑннӑ ҫӗрте, апла мар-и тен вӑл, — пӗлместӗп».

У нас уже так водится, не погневайся! — говорил Данило, не оставляя своего дела, — может, в иных неверных землях этого не бывает — я не знаю.

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Каҫар, батько! ан ҫилен! акӑ сана саламат; хӗне, мӗн чухлӗ хӗнес килнӗ таран, хамах парӑнатӑп: пуриншӗн те ӳкӗнетӗп; хӗне, ан ҫилен анчах! эс тахҫан ман ҫӗр айӗнче выртакан аттепе тӑван пек пурӑннӑ вӗт-ха, ҫӑкӑр-тӑвар пӗрле ҫинӗ, магарычне те пӗрле ӗҫнӗ».

— Помилуй, батько! не гневись! вот тебе и нагайка: бей, сколько душа пожелает, отдаюсь сам; во всем каюсь; бей, да не гневись только! ты ж когда-то братался с покойным батьком, вместе хлеб-соль ели и магарыч пили.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Эс, мӗн теҫҫӗ, каланӑшӑн ан ҫилен те-ха… — терӗ тимӗрҫӗ, хӑй кӑштах шикленнине пытарма тӑрӑшса, — эп сана мӗнпе те пулин кӳрентерес тесе мар, ҫынсем ҫапла калаҫҫӗ, шуйттанпа кӑшт хурӑнташлӑ теҫҫӗ сана».

— Ты, говорят, не во гнев будь сказано… — сказал, собираясь с духом, кузнец, — я веду об этом речь не для того, чтобы тебе нанесть какую обиду, — приходишься немного сродни черту.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Итле ӗнтӗ, — йытӑлла вӗрсе илчӗ тухатмӑш, — пӗрре те пулин выляса илен — ҫӗлӗк сан пулать; виҫӗ хут выляса та ухмаха юлсан, ан ҫилен вара: ҫӗлӗкне ҫеҫ мар, тен, ҫут тӗнчене те урӑх кураймӑн!»

— Слушай же! — залаяла ведьма в другой раз, — если хоть раз выиграешь — твоя шапка; когда же все три раза останешься дурнем, то не прогневайся — не только шапки, может, и света более не увидишь!

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Каланӑшӑн ан ҫилен те-ха: ӗмӗрӗмре пайтах сӑн-пит курнӑ та, кам шуйттанӗ астуса ҫитертӗр пурне те!»

Не во гнев будь сказано, на веку столько довелось наглядеться рож всяких, что черт их и припомнит всех!

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ан ҫилен янклаттарса янӑшӑн: кирлӗшӗн ҫапрӑм.

Не сердись, что по роже-то съездил: за дело.

XVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Эсӗ ан ҫилен, — терӗ юлашкинчен Дегтярев, кӑмӑллӑн.

— Ты не сердись только, — сказал в заключение Дегтярев добродушно.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Эс ав, нимӗҫсем ҫине ҫилен!

Ты лучше на немцев вон злись!

XVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Чим-ха, ан ҫилен, Иван Васильевич, — терӗ Оленин, кулкалама чарӑнмасӑр.

— Постой, не сердись, Иван Васильич, — отвечал Оленин, продолжая улыбаться.

X // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Анчах эс, Сима, хытӑ ан ҫилен.

Но ты, Сима, сильно не обижайся.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Юрӗ ӗнтӗ, ан ҫилен, пӗтӗмпех каласа парӑп, — терӗ Кораблев.

— Ну ладно, Саня, не сердись, всё расскажу, — сказал Кораблёв.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ну юрӗ, юрӗ ӗнтӗ, ан ҫилен, — килӗшнӗ пек сасӑ пачӗ Расщепей.

— Ну ладно, ладно, не буду, не сердись, — примирительно сказал Расщепей.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех