Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫаплаччӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ сана пӗлетӗп, хӗрӳ этем эсӗ — санӑн аслаҫу ҫаплаччӗ

Знаю я тебя, натура горячая — покойный твой дедушка был таким…

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Нумай пулмасть, эпӗ хам та ҫаплаччӗ

— Я и сам недавно таким был…

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫаплаччӗ кунта ӗлӗк.

Но так было раньше.

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫаплаччӗ пулӗ, Марья?

Так ить, Марья?

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Табак туртма вӗреннӗ чухне ҫаплаччӗ: манӑн хӑсас килетчӗ, ҫӑвара шыв килетчӗ, анчах эпӗ ӑна ҫӑтаттӑм, хама питӗ кӑмӑла кайнӑ пек тӑваттӑм.

Это нечто вроде того, что я испытывал, когда приучался курить, когда меня тянуло рвать и текли слюни, а я глотал их и делал вид, что мне очень приятно.

XI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Иксӗр те председатель пулнӑ, эсӗ, Евсей, тӗрӗс астутартӑн: ҫаплаччӗ ҫав, паратӑн задани — чун-чӗре лӑштах каять: мӗншӗн тесен — ӑмӑрткайӑксем?

Были оба председателями, ты, Евсей, верно подметил: бывало, дашь вам команду — и уже спокоен: потому — орлы!

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ку ӗнтӗ ытларах хам шиклине пула ҫаплаччӗ пулас.

Но, конечно, все это происходило больше по моей робости.

А-Цзинь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 162–169 стр.

Анчах пуринчен те ытларах ҫаплаччӗ: унӑн куҫӗпе пӑхни те, калаҫнӑ сӑмахӗ те, ларни-тӑни те — пурте сана ырӑ та, усал та сунманнине пӗлтеретчӗҫ.

Но большею частью каждый взгляд, каждое слово, каждое движение ее выражали это равнодушие.

XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ку тӗлпулура та хӗрӗ хӑй килӗнче мӗнле каланӑ, кунта та ҫавӑн евӗрлех; килӗнче ҫаплаччӗ акӑ; — «Калаҫса ывӑнтӑм, m-r Бьюмонт, — тет Катерина Васильевна, лешӗ вӑрахчен ларсан, — эсир юлӑр аттепе, эпӗ хам пата каятӑп», — вара тухса каять.

Совершенно соответствовало этому свиданью и то, как она вообще обращалась с ним, видя его у себя: — Устала говорить, m-r Бьюмонт, — говорила она, когда он долго засиживался, — оставайтесь с папа, а я уйду к себе, — и уходила.

XVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑл пит лайӑх перет, ӗлӗк ҫаплаччӗ.

Он отличный стрелок, во всяком случае — был таким.

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ун таврашӗнче ҫынсем, тин тухнӑ хӗвел шевли тивнипе парӑс ҫуталса илнӗ пек, йӑлкӑшса ҫунса тӑратчӗҫ, ку чӑннипех ҫаплаччӗ: Нунча нумайӑшсемшӗн, мачта пек тӳрӗ пилӗклӗскер, янӑравлӑ сасӑллӑскер, урампа хӑй урапи ҫумӗнче утса пынине курсан, ун ҫинчен ырӑ мар сӑмах каламастчӗҫ — ӑна ҫапла хисеп кӳретчӗҫ.

Люди вспыхивали около нее, как паруса на рассвете, когда их коснется первый луч солнца, и это верно: для многих Нунча была первым лучом дня любви, многие благодарно молчали о ней, видя, как она идет по улице рядом со своею тележкой, стройная, точно мачта, и голос ее взлетает на крыши домов.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Ольга сӑнӗ ӗлӗк ҫакӑнта ҫӳренӗ чухнехи пек мар, урӑхла; юлашки хут уйрӑлнӑ чухне вӑл ҫаплаччӗ, Обломова вӑл ҫав тери пӑшӑрхантарнӑччӗ.

У ней лицо было другое, не прежнее, когда они гуляли тут, а то, с которым он оставил ее в последний раз и которое задало ему такую тревогу.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Ӗлӗк ҫаплаччӗ те, халӗ пачах урӑхла: вуникӗ сехет тӗлне каятӑп.

— Бывало — да; а теперь другое дело: в двенадцать часов езжу.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫаплаччӗ вӗт-ха.

— А ну да, правильно.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ку, чӑн та ҫаплаччӗ, ҫаплах та марччӗ — ҫурҫӗрте эпӗ хама кирек хӑҫан та кӑнтӑртинчен те, хӗвеланӑҫринчен те, хӗвелтухӑҫринчен те лайӑхрах туяттӑм.

Это была правда или почти правда — на Севере я всегда чувствовал себя лучше, чем на Юге, Западе и Востоке.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шухӑшӑм ман ҫаплаччӗ: фронта ярӗҫ те, чапа тухӑп, мӗнле те пулин паттӑрла ӗҫ тӑвӑп, вара — пурин ҫинчен те хамӑр ачасем патне, Урала ҫырса пӗлтерӗп.

А я-то полагала, что меня пошлют на фронт, а оттуда, отличившись в бою, совершив что-нибудь такое героическое, я уже обо всем напишу своим ребятам на Урал.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Яланах ҫаплаччӗ ҫав, шкулта чухнех, ачасем Николай Антоныч ҫинчен мӗн калаҫатчӗҫ, ҫавна пурне те итлетчӗ те ӑна элеклесе паратчӗ.

Так было всегда, ещё в школе, когда он подслушивал, что ребята говорили о Николае Антоныче, а потом доносил ему.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унӑн сӑмахӗсем акӑ ҫаплаччӗ: «Ҫак тӳрӗ сӑмаха пӑхӑнман ҫынна тинӗсре мӗн чухлӗ хӑйӑр, вӑрманта мӗн чухлӗ ҫулҫӑ иккенне, пӗлӗтрен мӗн чухлӗ ҫумӑр тумламӗ ӳкнине шутласа кӑлармасӑр та каҫару пулас ҫук.

Вот она: «Кто изменит этому честному слову, — не получит пощады, пока не сосчитает, сколько в море песку, сколько листьев в лесу, сколько с неба падает дождевых капель.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӗнеке ячӗсем ҫаплаччӗ: «Ӗлӗкхи вӑрҫӑри сунарҫӑсен пултарулӑхӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем», «Юрий Милославский», тепри — «Ҫыру ҫырма вӗренмелли кӗнеке» ятлӑччӗ.

Это были «Рассказы о действиях охотников в прежние войны», «Юрий Милославский» и «Письмовник»,

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тепӗр чухне тата килӗнчен те тухмастчӗ, кӑштах ҫил вӗркеленӗ вӑхӑтра кантӑк умне ларсан та, шӑнса пӑсӑлтӑм тесе, ӗнтӗркеме тытӑнатчӗ; чӳрече хупӑлчи уҫӑлса хупӑннипех шарт сиксе илетчӗ хӑй, кӑвакарса каятчӗ, хӑй ҫапах хир сысни тытмашкӑн та пӗр пӗччен ҫӳретчӗ, ӑна хам та курнӑ, хӑш чухне, калӑпӑр, темиҫе сехетре те унран пӗр самах ыйтса пӗлеймӗн, тепӗр чухне вара калаҫма пуҫлатчӗ те ӑш ыратичченех култаратчӗ, ҫаплаччӗ ҫав, питӗ те тӗлӗнмелле ҫынччӗ вӑл; пуянччӗ пулас хӑй: хаклӑ япаласем нумайччӗ унӑн!..

А другой раз сидит у себя в комнате, ветер пахнет, уверяет, что простудился; ставнем стукнет, он вздрогнет и побледнеет; а при мне ходил на кабана один на один; бывало, по целым часам слова не добьешься, зато уж иногда как начнет рассказывать, так животики надорвешь со смеха… Да-с, с большими был странностями, и, должно быть, богатый человек: сколько у него было разных дорогих вещиц!..

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех