Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унтан вӑл хыҫалалла тинкерсе илчӗ те хӗрлӗармеецсен сивлек те сӳрӗк, кашни хӑйне расна, ҫав хушӑрах виҫесӗр пӗрешкел сӑнӗсене курчӗ, пилӗк кӗтеслӗ хӗрлӗ ҫӑлтарлӑ кӑвак ҫӗлӗксем, кивелсе сарӑхнӑ е ҫӗнӗрех пирки кӑштӑрка ҫутӑ тӗслӗ сӑрӑ шинельсем ӗмӗлтетсе чухеннине курчӗ; похода тухнӑ ҫынсен пысӑк ушкӑнӗ сӗлкӗшлӗ юра ашса йывӑррӑн утнине, уҫӑмсӑррӑн калаҫнине, тӗрлӗ сасӑллӑн ӳсӗрнине, флягӑсем чӑнклатнине илтрӗ; нӳрелсе лӳчӗркеннӗ атӑсен, махорка тӗтӗмӗн, чӗн амуницин чуна кӑтӑклантаракан шӑршине сывларӗ.

Оглядываясь, он видел серьезные и равнодушные лица красноармейцев, такие разные и нескончаемо похожие друг на друга, видел качкое движение серых шапок с пятиконечными красными звездами, серых шинелей, желтоватых от старости и шершаво-светлых, которые поновей; слышал хлюпкий и тяжкий походный шаг массы людей, глухой говор, разноголосый кашель, звяк манерок; обонял духовитый запах отсырелых сапог, махорки, ременной амуниции.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ҫуна ҫинче сиксе анчӗ те сӗлкӗшлӗ юра вӑрахчен чӑштӑртаттарса ашса пычӗ.

Он соскочил с кошевок, долго хлюпал по талому снегу.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каллех, атака умӗнхи пекех, тӗнчене ҫутатакан хӗвеле, улӑм урисем патӗнче пытанса юлнӑ юра курчӗ, ҫерҫисем хуторта ҫуркуннехилле чӗриклетсе чӗвӗлтетнине илтрӗ, ҫывхарса ҫитнӗ эреветлӗ ҫурхи кунсен ытла та черченкӗ шӑршине туйрӗ.

Опять, как и перед атакой, увидел он светившее миру солнце, притаявший снег возле прикладков соломы, слышал весеннее чулюканье воробьев по хутору, ощущал тончайшие запахи ставшей на порог дней весны.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑмӑр кӑвак юра хӑчӗ ҫук нумай утсем нӑтӑртаттарса ашрӗҫ.

Множество захлюстанных конских ног месило бурую толочь снега.

XXXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Алли ҫуна ҫинчен ҫӗрелле усӑнса пырать, вилес умӗн сӑхсӑхма хатӗрлесе тытнӑ пӳрнисемпе сӗлкӗшлӗ юра сӑтӑрттарса чӗрмелет.

Рука свисала с саней, чертила талый снег пальцами, перед смертью сложенными для крестного знамения.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӳлте юра кӑчӑртаттарса чупнӑ сасӑсем илтӗнсе кайрӗҫ.

Наверху послышался хруст бегущих шагов.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мартин Шамиль, винтовка затворне кӑларса, кӗпҫери юра вӗрсе тасатать.

Мартин Шамиль, выхватив затвор, продувал забитый снегом ствол винтовки.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑрринчи юра ҫил шӑлса кайнӑ куринке хыҫӗнче лавсен хура кӳлеписем палӑраҫҫӗ, ҫынсен пӗчӗкҫӗ мӗлкисем мӗлтлетсе куҫаҫҫӗ.

За курганом, с обдутой ветрами макушей, — чернели подводы, крохотные мелькали люди.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан малти йӗнер пӗкечи ҫине выртса пӗтӗм пӗвӗпе лаша мӑйӗ патне ӳпӗнчӗ, утне икӗ енчен те чӑпӑрккапа ӑшалантарса, ӑна мӗн кайма пултарнӑ таран хӑваласа, урамри шурӑ юра ҫил-тӑвӑллӑн вӗҫтерсе хӑварчӗ.

И, падая на переднюю луку, весь клонясь к конской шее, поднял по улице белый смерчевый жгут снежной пыли, охаживая коня по обе стороны плетью, пуская его во весь мах.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӑматтипе юра нӑтӑртаттарса, такам арпалӑх еннелле утса килчӗ.

Кто-то шел в половню, поскрипывая валенками.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫыран хӗррине чаваланса хӑпарчӗ, ҫиелти сийӗ пирчесе хытнӑ юра аллипе хыпашласа, шӑва-шӑва ӳксе, картасем ҫумӗпе упаленчӗ.

Выбрался на яр и полз под плетнями, шаря руками по черствой корке снега, обрываясь и падая.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗнер пӗкечи ҫумне лӑпчӑннӑ Фомин, кӗмӗл тусанӗ пек юра мӑкӑрлантарса, тӑвайккинелле анса ҫухалчӗ.

Фомин, припавший к луке, скрылся под горой, оставив за собой серебряный дымок снежной пыли.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка ҫуна ҫинчен сиксе анчӗ, чӗркуҫленсе тӑрса, кӑлтӑрмач куснӑ пек вӗлтӗртетсе пыракан кӑвак чӑмӑркка хыҫӗнчен пӗр обойма кӑларса ячӗ, пульӑсем ун ҫывӑхӗнче ҫӑнӑх пек шурӑ пӗрчӗсене вӗҫтерсе юр ҫине тӑрӑннине, мулкачӗ вара пушшех те хытӑрах тапса сикнине, вайкӑнса пынӑ чух хыткурӑк ҫинчи юра тӑкса хӑварса, ҫӑра курӑк тӗмӗсем хушшине кӗрсе ҫухалнине шанчӑка ҫухатнӑ пек пӑхса тӑчӗ.

Мишка прыгал с саней, с колена выпускал вслед серому катучему комку обойму, разочарованно смотрел, как пули схватывали вокруг него белое крошево снега, а комок наддавал ходу, с разлету обивал с бурьяна снежный покров и скрывался в чаще.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫатрака туратлӑ ватӑ хӗрлӗ ҫӳҫе ҫывӑхӗнче юра таптаса хытарнӑ, хӑйӑрласа пӗтернӗ.

Около раскидистого застарелого куста краснотала снег был плотно умят, смешан с песком.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пуҫӗсене пӗшкӗртсе, туйисемпе юра чӗрсе йӗрлерӗҫ.

Угнув головы, чертили костылями снег.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫуна тупанӗсем лӑчӑртатрӗҫ, вӑкӑрсем мӑн чӗрнисемпе юра нӑтӑртаттарса утрӗҫ.

Скрипели полозья, с хрустом давили снег клешнятые копыта быков.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Туратсем ҫинчен тумла патлатса ӳкет, ҫӗршӗннӗ ҫулҫӑсен сийӗ айӗнче ӑшӑннӑ тӑпра таранах юра шӑтарса кӗрет.

С ветвей срывались капли, пронзали снег до самой земли, пригревшейся под гниющим покровом листа-падалицы.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон ҫинчи юра ҫил ҫулласа кайнӑ, пӑрӗ шӑвать.

Снег по Дону посогнало ветром, сколизь.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Путекӗнни пек сарӑ кӑтрашка пуҫ, юра путарса, кӗрт ҫине тӑрӑнчӗ.

Русая, витая, как у ягненка, голова, давя снег, воткнулась в сугроб.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫил чикарккӑсенчен хӗм вӗҫтерет, тусан пек юра аллать.

Ветер нес огонь из цигарок, перевеивал снежную пыльцу.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.