Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшсенчен (тĕпĕ: шухӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ураран ҫеҫ ӳкес марччӗ…» — йывӑр шухӑшсенчен хӑпас тесе Марье аппа майӗпен кӑштӑртатса тӑчӗ.

Только бы не свалиться с ног…» — стараясь избавиться от тяжелых мыслей, медленно шурша тётя Марья встала с послели.

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Пуҫне кӗнӗ шухӑшсенчен хӑтӑлать те Маюк кӗнекине алла илет.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Эпӗ те ҫавнах калатӑп, эпӗ те Турӑш умӗнче ҫавӑн пек шухӑшсенчен Ҫинука сыхласа упрама кӗлӗсем вуласа ыйтатӑп.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Выҫа аптратса ҫитернӗ ӑна, халӗ вӑл путеке хӑй мӗн тери ӑмсанса ҫиесси ҫинчен шухӑшлать, ҫак шухӑшсенчен унӑн шӑлӗсем шӑтӑртатаҫҫӗ, куҫӗсем тӗттӗмре икӗ вут ҫути пек ялтӑртатаҫҫӗ.

Ее мучил голод, она думала о том, с какою жадностью она будет есть ягненка, и от таких мыслей зубы у нее щелкали и глаза светились в потемках, как два огонька.

Хушка ҫамка // Мирун Еник. Антон Чехов. Хушка ҫамка: калав. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 16 с.

«Тӑхта-ха, пиччем, питех ан васка», терӗ шухӑшсенчен хӑтӑлнӑ художник, правур купец чӑнласах икӗ картинӑна пӗрле ҫыхма хатӗрленине курса.

— Постой, брат, не так скоро — сказал очнувшийся художник, видя, что уж проворный купец принялся не в шутку их связывать вместе.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Василиса Прокофьевна ҫак шухӑшсенчен хӑранине те, ҫӑмӑлланнине те туймарӗ — вӑл ҫиленнипе мӗнпур пӗвӗпе чӗтрерӗ: «ҫӑлтӑрсем ҫӗр ҫинчине пурне те кураҫҫӗ, анчах нимӗҫсене ирсӗрленме пулӑшаҫҫӗ».

Василиса Прокофьевна не испытала от этой мысли ни страха, ни благоговения — она вся дрожала от гнева: «Смотреть, видеть все — и допустить!»

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ӑсӗпе кӑшт айвантарах Прохор, Григорий чӗлхине халичченхи пек мар ирӗке янинчен тӗлӗнсе, малтанах ун ҫине шанмасӑртарах пӑхкаласа пычӗ, унтан Григорий, тахҫанхи кунсене аса илсе, йывӑр шухӑшсенчен хӑпасшӑн пулнине ӑнланса ҫитрӗ те, хӑй те вара, — тен, ытлашши те тӑрӑшарах пулӗ, — татти-сыпписӗр пакӑлтатма тытӑнчӗ.

Простоватый Прохор вначале недоуменно косился на Григория, дивясь его необычайной разговорчивости, а потом все же догадался, что Григорий воспоминаниями о давнишних днях хочет отвлечь себя от тяжелых думок, — и стал поддерживать разговор и, быть может, даже с излишним старанием.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ӗне пирӗн юлашки кунсем ҫӳрет пулмалла, Егор, — терӗ вӑл хуллен, упӑшкине йывӑр шухӑшсенчен сирме тӑрӑшса.

— Кормилица-то наша последние дни, видать, ходит, Егор, — тихо продолжала она, стараясь отвлечь мужа от тягостных мыслей.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав кунсенче Григорий, усал шухӑшсенчен хӑпма тӑрӑшса, ӑстӑнне ансухлатас, йӗри-тавра пулса иртекен тата хӑй унта тӳрремӗнех хутшӑнакан ӗҫсем ҫинчен шухӑшлас мар тесе, ӗҫме тытӑнчӗ.

В эти дни Григорий, уходя от черных мыслей, пытаясь заглушить сознание, не думать о том, что творилось вокруг и чему он был видным участником, начал пить.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Христоньӑсен пӳртӗнче вӑл тул ҫутӑличченех кӑмака сакки ҫинче ларчӗ, чикаркка хыҫҫӑн чикаркка выҫлӑхланса туртрӗ; чуна кишӗклекен шухӑшсенчен, Петрошӑн хуйхӑрса ӑш хыпса ҫуннинчен мӗнле те пулин хӑпас тесе, унтан каллех, хыпкаланса ӳксе, кӗсйинчен табак енчӗкӗ туртса кӑларчӗ, — йӳҫек тӗтӗме кӑкӑр туллин ҫӑтса, тӗлӗрсе выртакан Христоньӑпа кирлӗ-кирлӗ мар япаласем пирки сӑмах пуҫларӗ.

До рассвета просидел он в Христониной хате около пригрубка; жадно выкуривал папироску и, словно боясь остаться с глазу на глаз со своими мыслями, с тоской по Петру, снова, торопясь, хватался за кисет, до отказа вдыхая терпкий дым, заводил с дремавшим Христоней посторонние разговоры.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав шухӑшсенчен хӗвелтен алӑпа картласа хӳтӗленнӗ майлах мӗнле те пулин хӑпма хӑтланчӗ.

Он заслонялся от мыслей о ней, как рукой от солнца.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫак шухӑшсенчен унӑн пӳ-сийӗ ҫӳҫене-ҫӳҫене илет, вӑл каллех миҫе михне аса илесшӗн, анчах ниепле те аса илеймест.

От этих мыслей по телу ее пробегают холодные иголки, и она снова силится припомнить, сколько же у нее мешков, и никак не может вспомнить…

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пурнӑҫ ыйтӑвӗсем енӗпе хӑйне хӑй лейтенантӑн вӗрентекенӗ вырӑнне хураканскер, вӑл, Катьӑпа пысӑк мар роман туса илни лейтенанта тӗрлӗрен йывӑр шухӑшсенчен пистерӗ, тесе шутланӑ.

Считая себя покровителем лейтенанта в житейских делах, он решил, что небольшой роман с Катей отвлечет лейтенанта от тяжких дум.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ҫав шухӑшсенчен хакли манра урӑх нимӗн те ҫукчӗ…

Дороже этих убеждений ничего во мне не было…

XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленина: хӑй хӗре каланӑ пур сӑмахӗсем те мӗн тери киревсӗр пулнине хӗр ӑнланать пек, анчах та вӑл ҫав шухӑшсенчен ҫӳлте тӑрать пек туйӑнчӗ; хӗр хӑйне Оленин мӗн калас тенине, анчах каласа пама пӗлменнине тахҫанах пӗлет пек, анчах унӑн ҫав сӑмахсене Оленин мӗнле каланине итлесе пӑхасси килет пек туйӑнчӗ.

Оленину казалось, что она понимала, как было пошло все, что он говорил ей, но стояла выше таких соображений; ему казалось, что она давно знала все то, что он хотел и не умел сказать ей, но хотела послушать, как он это скажет ей.

XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл хӑйне Оленин мӗн калас тенине йӑлтах ӑнланчӗ пулас, анчах та ҫакнашкал шухӑшсенчен ҫӳлерех тӑнӑ пек туйӑнчӗ.

Он, казалось, понял все, что тот хотел сказать ему, но стоял выше таких соображений.

XXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫав вӑхӑтра эпӗ ирӗксӗрех шухӑшсенчен хӑтӑлаттӑм, канаттӑм.

В это время я поневоле отдыхал от своих мыслей.

VII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

И савӑнса кайрӗ, йывӑр шухӑшсенчен хӑтӑлчӗ.

Стрелок приободрился и перестал раздумывать.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Мӗн тери канлӗ пулӗччӗҫ вӗсем, киревсӗр шухӑшсенчен хӑтӑлса, чип-чипер ӗҫлеме тытӑнас пулсан, йӗркеллӗ савӑнма, ҫиме, ҫывӑрма пуҫласан.

Как было бы спокойно, если бы они отказались от этих мыслей, занимались своим делом, гуляли, ели, спали.

IX // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Анчах вӑл хура шухӑшсенчен хӑтӑлас тесе ку ӗҫсене те хаваслансах тӑвать.

Но он и этому был рад, лишь бы отвлечься от черных мыслей, не думать.

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех