Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗрне сăмах пирĕн базăра пур.
чӗрне (тĕпĕ: чӗрне) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ашшӗ ун патне пӗшкӗнсе, чӗтрекен тутисемпе питӗнчен хуллен чуп турӗ, вара алӑка хытӑ хупса чӗрне вӗҫҫӗн тухса кайрӗ.

Отец наклонился к нему, поцеловал дрожащими губами в щеку и вышел на цыпочках, плотно притворив за собой дверь.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫӳҫне кастарни кӑна та марччӗ-ха, вӑл хӑй те йӑлтах улшӑннӑччӗ, анчах манӑн халь ун ҫинчен шухӑшлассӑм килмерӗ, умра мӗн пурри пурте вӗҫсе тӑчӗ, пурте таҫта шурӑ — эпир хамӑр та, тирпейлесех ҫитермен пӳлӗмсем те, унта Катьӑн уҫнӑ чӑматанӗ те — эпӗ чӳречерен шакканӑ чух вӑл унтан темӗн илетчӗ пулас, — ҫавӑнтан тата пӗр кӗтесре тутӑрпа сухалне шӑлкаласа тӑракан доктор та, вӑл кунтах тӑнӑ пулнӑ иккен, унтан чӗрне вӗҫҫӗн пускаласа тухса каясшӑнччӗ, эпӗ ӑна ямарӑм.

Она не только подстриглась — она стала другая, но сейчас я не хотел думать об этом. Всё летело, летело куда-то: и мы, и эта комната, совершенно такая же, как две соседние, с разбросанными вещами, с открытым Катиным чемоданом, из которого она что-то доставала, когда я постучал, с доктором, который, оказывается, всё время был здесь же, стоял в углу, вытирая платком бороду, а потом стал уходить на цыпочках, но я его не пустил.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петя, хыҫалтан систермесӗр пырса, чӗрне вӗҫҫӗн ҫӗкленсе тӑчӗ те ҫав япалана курчӗ.

Петя незаметно подошел сзади, стал на цыпочки и увидел ее.

VII. Фотографи карточки // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав самантрах ҫывӑрса кайнӑ вара эпӗ, тахӑшӗ чӗрне вӗҫҫӗн утса пырса, ҫав кун мӗн-мӗн пулса иртни ҫине хулӑн та питӗ одеялпа витнӗ пекех туйӑнчӗ.

И я мгновенно уснул, точно кто-то подошёл на цыпочках и недолго думая набросил на всё, что произошло в этот день, тёмное, плотное одеяло.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Е вӑл вилнӗ пулсан, сӑмахпа та ӗҫӗмпе те чӗрне хури чухлӗ те ман айӑпӑм ҫук!

Если он погиб, не виноват я в этой смерти ни словом, ни делом!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Вӑл мана пӗлетӗп терӗ-и вара? — ыйтрӑм эпӗ, хам пӳлӗмрен чӗрне вӗҫҫӗн тухса Берта патне каялла таврӑнсан.

— Он сказал, что знает меня? — спросила я, выйдя на цыпочках и вернувшись к Берте.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ вӑратас тесе чӗнтӗм ӑна, анчах ҫавӑнтах хӗрхенсе кайрӑм, ун умне чӗрне вӗҫҫӗн пӗшкӗнсе лартӑм та ӑна ҫывӑхранах пӑхма тытӑнтӑм.

Я окликнула его, но мне сразу же стало жалко, и я присела подле него на корточки и стала рассматривать близко-близко.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пурте чӗрне вӗҫҫӗн утса ҫӳрерӗҫ, тухтӑра «вӑл» тесе чӗнчӗҫ.

Все бегали на цыпочках и называли доктора «он».

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Монтигомо Хурчка Чӗрне, ҫапла чӗнеттӗмччӗ эпӗ ӑна».

«Монтигомо Ястребиный Коготь, я его когда-то так называла».

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чеховӑн пӗр калав пур, унта темӗнле хӗрлӗ ҫӳҫлӗ ача хӑйне хӑй ялан «Монтигомо Хурчка Чӗрне» тесе калать.

У Чехова есть такой рассказ, в котором какой-то рыжий мальчик все время называет себя Монтигомо Ястребиный Коготь.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тен, халӗ вӑл Татаринов капитана «Монтигомо Хурчка Чӗрне» тени кӑштах кулӑшларах тухать пулӗ.

Может быть, теперь это кажется немного смешным, что капитана Татаринова она называла «Монтигомо Ястребиный Коготь».

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Монтигомо Хурчка Чӗрне, — терӗ Марья Васильевна, унӑн сасси пӗрремӗш хут кӑштах чӗтресе илчӗ.

— «Монтигомо Ястребиный Коготь», — сказала Марья Васильевна, и в первый раз голос у нее немного дрогнул.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Малалла: «…Санӑн Монготимо Хурчка Чӗрне…» — тенӗччӗ.

— А дальше было так: «…от твоего Монготимо Ястребиный Коготь…»

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сасартӑк вӑл сӗтел хушшинчен тухрӗ, аллисене кӑкӑрӗ тӗлне тытса, чӗрне вӗҫҫӗн тӑрса, урай тӑрӑх уткаласа ҫӳреме пуҫларӗ.

Вдруг он вставал из-за стола и начинал расхаживать по комнате, сложив руки на груди и приподнимаясь на цыпочках.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ «Монготимо Хурчка Чӗрне» текен вырӑн ӑҫтан иккенне астӑваймастӑн-и эсӗ? — тесе ҫеҫ ыйтрӑм.

Только я спросил, не помнит ли она, откуда это «Монготимо Ястребиный Коготь»,

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ питӗ асӑрханса, сывлама та хӑяймасӑр, пӗшкӗнтӗм те, хуллен тутасемпе кӑшт ҫеҫ перӗнсе, унӑн ҫытар ҫине ыткӑннӑ аллине чуптурӑм, унтан чӗрне вӗҫҫӗн, вӑл вӑранса каясран хӑраса, ним сас-чӗвӗсӗр корма ҫине тухрӑм.

Я наклонилась, не дыша, и очень тихо, едва касаясь, поцеловала закинутую на подушку руку; потом я вдруг испугалась, что он может проснуться и заметить меня, тихонько вылезла я на корму.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ умывальник патне чӗрне вӗҫҫӗн тӑрса чупатӑп, уҫӑ кантӑк умӗнче гимнастика тӑватӑп.

На цыпочках я бегу к умывальнику и делаю гимнастику перед открытым окном.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара, чӗрне вӗҫҫӗн сӗтел патне пытӑм та, шӑнкӑртатса супнӑ телефон труькине тытрӑм.

Я на цыпочках подошла к столу и сняла трубку.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ ҫуккине курсан, халтура каять, чӗрне те мӑйрака!

Как увидят, что меня нет, так пойдет халтура, рога и копыта!

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ, чӗрӗп пек хутланса, чӗрне вӗҫҫӗн утса кайрӑм.

Я съежилась и пошла на цыпочках.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех