Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӑпӑрккипе (тĕпĕ: чӑпӑркка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ниҫта кайса кӗме пӗлмен мишер аллинчи чӑпӑрккипе сулкалашрӗ.

Не зная, куда деваться, татарин только размахивал вокруг себя кнутом.

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Чалый, чунӑм, хӑвӑртрах чуп-ха! — чӑпӑрккипе хӳтерчӗ вӑл.

— Чалый, миленький, домой! — И взмахнула кнутом.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

— Уяври майлах, — кулса каларӗ Ефим, унтан ашшӗн ҫӗнӗ те ҫӳллӗ атӑ кунчинчен чӑпӑрккипе чашлаттарса илчӗ те, ача-пӑчасем енне ҫаврӑнса: — Эй, утлӑ ҫар… Малалла талпӑнар! — тесе команда пачӗ.

— Как к празднику, — усмехнулся Ефим и, хлопнув кнутовищем по высоким голенищам новеньких отцовских сапог, обернулся к ребятишкам и скомандовал: А ну, кавалерия… Давай вперед!

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

— Ӑҫтан пӗлес ман, — ҫилленсе хуравларӗ Ефимка, тикӗтпе вараланнӑ аттине чӑпӑрккипе тасатса.

— А я почем знаю, — сердито ответил Ефимка, очищая кнутом замазанные дегтем сапоги.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Унтан лашине: «Юратнӑ лашам, ҫӗр ҫӑтманскер, хӑтар мана!» тесе ӑна хырӑм айӗнчен чӑпӑрккипе чашлаттарса илчӗ.

И, гикнув: «А ну, милашечка, Егор те за ногу, выноси!», — стегнул лошадь под брюхо.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Утсене шӑвармалла, авӑ пӗве, — терӗ Стерлядников, ҫеҫенхирте кӑваккӑн курӑнса выртакан инҫетри пӗве еннелле чӑпӑрккипе кӑтартса.

— Коней надо попоить, вон пруд, — сказал Стерлядников, указывая плетью на синевшую вдали полоску степного пруда.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Суйласа тупнӑ та вырӑн чарӑнса тӑма! — терӗ вал, чӑпӑрккипе вӑрман еннелле кӑтартса.

— Ну и место для стоянки выбрали! — сказал он, указывая плетью на лес.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Фомин чӑпӑрккипе кӑтартса ыйтрӗ:

Фомин указал плетью, спросил:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрарӑм-лавҫӑ, чӑпӑрккипе хӑмсаркаласа, вӑкӑрсемпе юнашар утса пырать.

Подвозчица шагала рядом с быками, помахивая кнутом.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Манӑн пӗр паллаканскер унтан чӑпӑрккипе ҫеҫ килне таврӑннӑ.

Один мой знакомец пришел оттуда с одним кнутом.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Прохор тутине чаплаттаркаласа, хушшӑн-хушшӑн шӑнса пӑсӑлнӑ сасӑпа хӑркӑлтатса: «Ну-у-у, хӑлинсем!» — тесе кӑшкӑрать те чӑпӑрккипе хӑмсарса илет, Григорий пушӑ чӑвӑшлатса шӑхӑрнине илтет, лашасем, хушмачсене нӑчӑрт-начӑрт! тутарса, пичев пӑявне туртӑнтарнине, умра пыракан урапан хыҫалти ӳречине хушӑран турта вӗҫӗпе тӑк-так ҫапӑнса, лав хӑвӑртрах шунине туять.

Прохор почмокивал губами, изредка простуженным голосом хрипел: «Но-о-о, дружки!» — и взмахивал кнутом. Григорий слышал тонкий посвист ременного кнута, чувствовал, как, брякнув вальками, лошади сильнее влегали в постромки, повозка двигалась быстрее, иногда постукивая концом дышла в задок передней брички.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий хӗрлӗармеецсем ҫинелле чӑпӑрккипе сулса кӑтартрӗ.

Григорий плетью указал на красноармейцев.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сӑнӗпе тӗксӗмленнӗҫемӗн тӗксӗмленсе, чӑпӑрккипе юна-юна, Митька янӑравсӑр сасӑпа хӑрӑлтатса кӑшкӑрашрӗ:

Все больше и больше бледнея, грозя плетью, Митька глухо покрикивал:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, чӑпӑрккипе ҫиллессӗн хӑмсарса, лашине тӑкӑрлӑкран уттарса тухса кайрӗ.

Григорий, выразительно помахивая плетью, шагом пробирался по проулку.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗт!.. — хӑрӑлтатса ҫухӑрчӗ Григорий, эрешлӗ чӑпӑрккипе юнаса.

Пори!.. — потрясая своей нарядной плетью, хрипло кричал Григорий.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тилӗрсе кайнӑ Григорий вара хӑркӑлтӑк сасӑпа хӑрушла ирсӗр сӑмах персе ячӗ, лашине хиклетсе илсе, Христоньӑпа танлашрӗ, унӑн тарласа йӗвеннӗ ҫурӑмӗ тӑрӑх чӑпӑрккипе киленсех вирлӗн туртса касрӗ.

Тогда взбешенный Григорий прохрипел страшное матерное ругательство, гикнул на коня и, поравнявшись, с наслаждением рубнул плетью по мокрой от пота Христониной спине.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрарӑм чӑпӑрккипе сулчӗ.

Баба взмахнула плетью.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Старик сӳрӗккӗн утакан мӑнтӑр лашисене чӑпӑрккипе хӑмсарчӗ, кӗлеткипе каялла ҫаврӑнса, вӑкӑрсем кӳлнӗ хыҫалти виҫҫӗмӗш лав ҫине пушӑ аврипе кӑтартрӗ.

Старик махнул кнутом на вяло переступавших сытых лошадей, повернулся назад и, указывая кнутовищем на третью сзади бычиную подводу, сказал:

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ну, мӗн хурса тултартӑн ӗнтӗ урапу ҫине? — урапапа танлашнӑ май эрленсе ыйтрӗ Прохор, чӑпӑрккипе япала тӗркемӗсем ҫине кӑтартса.

Ну, чего ты это на арбу навалил? — с досадой спрашивал Прохор, равняясь с арбой, указывая на узлы плетью.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Талӑрса кайнипе пӳлӗнчӗклӗн хӑшӑлтатса сывлакан вахмистр, учӗпе тыткӑнри ҫынсене таптаса, ушкӑн варрине хирӗнсе кӗчӗ те чӑпӑрккипе, никама уяса тӑмасӑр, урӑм-сурӑм ӗҫлеме тапратрӗ…

Вахмистр, задыхаясь от злобы, топча конем пленных, врезался в гущу толпы, начал нещадно работать плетью…

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех