Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрхенчӗ (тĕпĕ: хӗрхен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Григорий ӑна питех те хӗрхенчӗ, анчах кӳлешӳ туйӑмӗ хӗрхенӗве ҫӗнтерчӗ.

Григорию стало его безотчетно жаль, но чувство ревности оттеснило жалость.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хытӑ хурланчӗ вӑл, хӗре ҫав тери хӗрхенчӗ.

До того сильно он пожалел ту девушку.

V. Шыв пики // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Сахалтарах, — хӗрхенчӗ Прохор.

— Маловато, — посочувствовал Прохор.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Паровике ил, вӑл сана питех те кирлӗ пулать», — тет, анчах ӑна илсе килме трактор пама хӗрхенчӗ.

«Паровик, говорит, бери, он тебе здорово пригодится», — а трактор на переброску пожалел…

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑй ӑшӗнче вӑл айӑпӗ хамра та пур, тесе шутларӗ: вӑрманта чух вӑл, Ярцева тӗл пулсан, хытӑ хӑрани лешне сутӑнчӑкла ӗҫ тӑвасси патне илсе пынине тавҫӑрса илнӗччӗ, анчах ун ҫинчен командирсене каласа пама хӑяймарӗ — ҫул тӑршшӗпех хӑйӗн ҫемйи ҫинчен ӑшшӑн калаҫса пыракан Ярцева хӗрхенчӗ.

Втайне Андрей считал, что на нем лежит доля вины: встретив Ярцева в лесу, он догадался, что страх начинает толкать того к измене, но не решился рассказать об этом командирам — пожалел Ярцева, который всю дорогу тогда проникновенно говорил о своей семье.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Мӗскӗн тӑрнана сасартӑках ҫав тери хӗрхенчӗ вӑл, Костя хӑйсен Кама хӗрринче ларакан пӗчӗк ялне, ашшӗ-амӑшне, пӗчӗк йӑмӑкӗсене тата лӑстӑркка хыр айӗнче ларакан тӑван килне аса илчӗ.

Вдруг так ему стало жалко этого несчастного журавля, Косте вспомнились маленькая деревенька, стоящая на берегу Камы, родители, маленькие сестренки и родной дом под ободранной сосной.

XVIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вара департаментра ӗҫленӗ хушӑрах учитель ӗҫне туса пыракан Фан Сюань-чо та пӑлханса ӳкнӗ учительсене уйрӑмах хӗрхенчӗ.

Тогда Фан, как преподаватель, стал сочувственнее относиться к учителям.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

— Вольно тӑрсам ӗнтӗ, — тинех хӗрхенчӗ ӑна старшина.

— Да ты хоть стань вольно, — сжалился наконец над ним старшина.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Йывӑр пулӗ санӑн аҫуна, — хӗрхенчӗ Светлана.

— Тяжело ему, наверное, папе твоему? — посочувствовала Светлана.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Володя ашшӗне ҫав тери хӗрхенчӗ.

Сердце Володи царапала и сосала нестерпимая жалость.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ывӑлне ҫӑмӑлтарах пултӑр тесе тӑрӑшса, ним сӑлтавсӑрах пӑшӑрханса темӗн тума хатӗр пулнӑ амӑшне шутсӑр хӗрхенчӗ Володя.

Ему стало ужасно жалко мать, которая так тревожилась понапрасну и готова была все сделать для того, чтобы ему было легче.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Анчах амӑшӗн хӑраса ӳкнӗ сӑн-пичӗпе пӑшӑрханакан йӑваш куҫӗсем тата килте асар-пиҫер пуҫланасси ун куҫне курӑнса кайрӗ те — Володя амӑшне хӗрхенчӗ.

Но Володя представил себе испуганное лицо матери, ее глаза, полные тревоги и нежного участия, переполох в квартире, — в ему стало жалко мать.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

«Ах тупата, — кӳренсе шухӑшларӗ вӑл, — грек ҫынниех мана хӗрхенчӗ, пӑлхарсем ав ӗнер ятласах кӑларса ячӗҫ, ҫинчен тата йытӑпа та вӑслатрӗҫ-ха».

«Боже, — с горечью подумал он, — грек, этот полудикарь, сжалился надо мною, а болгары вчера прогнали меня с ругательствами, чуть не затравили собаками».

II. Шур кӗрӗклӗ ҫыннӑн ҫӑкӑр чӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Старик ӑнланчӗ мӗскӗн Викентие, ӑнланчӗ те хӗрхенчӗ.

Отец Иеротей понял бедного Викентия и сжалился надним.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йӗкӗте хӗрхенчӗ вӑл, ҫамрӑк ҫын ӑна кирлӗ те пулчӗ.

Малого было жалко, и малый был нужен.

I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Вӑл ҫак ҫамрӑк пурнӑҫа ӑмсанчӗ, ӑна хӗрхенчӗ, унран тӑрӑхласа кулчӗ, тата халӗ хӑй аллине лекнӗ пек, урӑххисен аллине лекме пултарӗ тесе, уншӑн хурланчӗ те…

И он завидовал и сожалел об этой молодой жизни, подсмеивался над ней и даже огорчался за нее, представляя, что она может еще раз попасть в такие руки, как его…

I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Катерина старике те хӗрхенчӗ.

Катерине стало жалко старика.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька Тимкӑна хӗрхенчӗ.

Саньке стало жаль Тимку.

25-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав самантра вӑл хӑйне те хӗрхенчӗ, Штольца та ӗненчӗ.

К ней мгновенно воротилось снисхождение к себе, доверенность к нему.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Гаврик хӑй юлташне хӗрхенчӗ, вӑйя тӑсма ӑна икӗ йӳнӗ тӑракан ушки пачӗ.

Гаврик сжалился над приятелем, он дал в долг на отыгрыш две ушки-одинарки.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех