Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑнасенчен (тĕпĕ: хӑна) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Арҫын ача кӗтмен хӑнасенчен хӑтӑлас тесе туратпа сулкалашсах тарма пикенчӗ.

Он начал убегать, махаясь веткой, чтобы прогнать незваных гостей от себя.

Пыл хурчӗсемпе паллашни // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 19,21,23 с.

Пысӑк чинлӑ хӑнасенчен пӗри, кӑмӑлӗ ҫемҫелсе килнӗскер, хура вӑлчапа вараланнӑ салфетка ҫине сухалӗпе тӗршӗннӗ те чунтанах ӗсӗклесе макӑрать…

Кто-то из сановных гостей, от полноты чувств, по-простецки рыдал, уткнув бороду в салфетку, измазанную раздавленной зернистой икрой…

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каҫсерен терраса ҫинче чей ӗҫеҫҫӗ, нимӗн усӑсӑр халап ҫаптараҫҫӗ; ӳрӗк-сӳрӗк калаҫу ҫипписем татӑлсан, хӑнасенчен хӑшӗ те пулин хуҫан эрешлесе пӗтернӗ хаклӑ граммофонне ҫухӑртма тытӑнать.

По вечерам пили на террасе чай, тянули никчемные разговоры, и, когда обрывались вялые разговорные нити, кто-либо из гостей заводил дорогой, в инкрустациях, хозяйский граммофон.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Ась!» сасӑ пачӗ хӑнасенчен пӗри.

— Ась! — отозвался один из гостей.

VII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Мӗншӗн-ха эппин эсӗ сасартӑк шурса кайрӑн?» кӑшкӑрса илчӗ хӑнасенчен пӗри, пуринчен те ҫӳлли, тата хӑйне хӑй пуринчен те хӑюллӑрах пек кӑтартма пӑхаканни.

— Отчего же ты вдруг побледнел весь? — закричал один из гостей, превышавший всех головою и старавшийся всегда выказывать себя храбрецом.

VII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Вӑл килме пултараймасть: унӑн урисем хуҫӑлнӑ, — терӗ хӑнасенчен пӗри.

Один из выпивавших заметил: — Как же он придет: ему ведь ноги перебили!

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Хӑнасенчен кам та пулин кунта хӑварнӑ пулсан ҫеҫ: манса хӑварнӑ…

— Кто-нибудь из гостей обронил этот кинжал…

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чӑннипе каласан ӗнтӗ, икӗ атӑ — пӗр мӑшӑр! — терӗ хӑнасенчен пӗри.

— Уж если говорить правду, они — два сапога пара! — сказал кто-то из гостей.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫав Стефан чорбаджи ывӑлӗ Милкӑна качча илет тесе калаҫатчӗҫ те, тӗрӗс-ши ку хыпар? — ыйтрӗ майра хӑнасенчен пӗри.

— А ведь еще недавно ходил слух, будто сын чорбаджи Стефана сватался к Милке; правда это? — спросила одна гостья.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ашшӗнчен те, хӑйсем патне ҫӳрекен хӑнасенчен те илтнӗ вӑл хӑй Огнянова тавӑрса каланӑ сӑмаха, эппин, мӗншӗн халь пурте пӑшӑлтатаҫҫӗ, хӗрача ҫавна ниҫтан та тавҫӑраймарӗ.

Она каждый день слышала такие слова от отца и гостей и не понимала, почему теперь все волнуются.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑнасенчен пӗри, Соколов тухтӑр, Маркон килти лекӗрӗ-ха, вӑл чирлӗ Асене пӑхма килнӗ те кӑштах сӑмахлас кӑмӑлне уҫрӗ.

Один из гостей, доктор Соколов, был домашним врачом Марко и пришел навестить больного Асена.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫапла, — тет унтан хӑнасенчен пӗри, хашлатса сывласа, — акӑ Марья Онисимовна упӑшки, ҫӗре кӗнӗ Василий Фомич, турӑ ҫырлахтӑр, мӗнле сывлӑхлӑ ҫынччӗ, ҫапах та вилсе кайрӗ!

— Да, — скажет потом какой-нибудь из гостей с глубоким вздохом, — вот муж-то Марьи Онисимовны, покойник Василий Фомич, какой был, Бог с ним, здоровый, а умер!

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

​ — ыйтать хӑнасенчен пӗри.

— спрашивает один из гостей.

Тинӗс шывӗ ма тӑварлӑ? // Сувар. «Сувар», 2019.09.10

Ҫав хӗле эпӗ ытла та пӗччен ирттертӗм, ман патӑмра пулакан хӑнасенчен Ромашов кӑна пуринчен ытларах ҫӳренӗ пулас.

Это была одинокая зима, такая одинокая, что едва ли не самым частым моим гостем был Ромашов.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ каҫа княгиня патӗнче ирттертӗм; Верӑпа пӗр кулӑшла стариксӗр пуҫне хӑнасенчен урӑх никам та пулмарӗ.

Я окончил вечер у княгини; гостей не было, кроме Веры и одного презабавного старичка.

Июнӗн 4-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Сасартӑк хӑнасенчен пӗри, хулӑн булочник, хӑйӗн черккине ҫӗкленӗ те: — Кам валли ӗҫлетпӗр, ҫавсен сывлӑхӗсемшӗн, unserer Kundleute! — тесе кӑшкӑрнӑ.

Вдруг один из гостей, толстый булочник, поднял рюмку и воскликнул: «За здоровье тех, на которых мы работаем, unserer Kundleute!»

Тупӑкҫӑ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Ҫичӗ сехет тӗлӗнче каҫхине хӑнасенчен хӑшӗ-пӗрисем киле кайма шут тытрӗҫ, анчах та пунш ӗҫнипе кӑмӑлӗ ҫӗкленнӗ килхуҫи, хапхана питӗрттерсе, ыран ирччен никама та кӑларса ямастӑп, тесе пӗлтерчӗ.

Около семи часов вечера некоторые гости хотели ехать, но хозяин, развеселенный пуншем, приказал запереть ворота и объявил, что до следующего утра никого со двора не выпустит.

X сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Районти фермерсенчен пӗри семинара килнӗ хӑнасенчен, ял тӑрӑхӗсен пуҫлӑхӗсенчен ҫӗрулми вӑрлӑхӗ кирлӗ мар-и тесе ыйтрӗ.

Один из районных фермеров спросил у гостей, прибывших на семинар, у глав сельских поселений, не нужна ли им картошка на семена.

Хресчен ыррине кӗтет // Елена ПОРФИРЬЕВА. http://putpobedy.ru/publikatsii/2802-khr ... rine-k-tet

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех