Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑлхинчен (тĕпĕ: хӑлха) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Татьяна ҫӑмӑллӑн ҫӗре сиксе анчӗ, ӑна ҫамрӑк хӗрарӑм ыталаса илсе, хӑлхинчен темскер пӑшӑлтатрӗ.

Татьяна спрыгнула на землю, ее обняла молодая женщина и что-то шепнула на ухо.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Гриша, Татьяна Николаевна килет, — пӑшӑлтатрӗ ун хӑлхинчен пӗр ача.

— Гриша, Татьяна Николаевна едет, — шепнул ему паренек и убежал.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл вара тӑхлачӗ хӑлхинчен темскер, пит кирлӗ япала ҫинчен шӑппӑн каларӗ те, вӗсем иккӗшӗ те кулса ячӗҫ, Ниловна, ҫӑмӑллӑн сывласа, сӑхсӑхса илчӗ.

И она зашептала сватье на ухо что-то такое важное, радостное и значительное, от чего обе они заулыбались, а Ниловна облегченно вздохнула и даже перекрестилась.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫавӑнпа вӑл Анфиса патне тӑван ҫын патне пынӑ пек пычӗ, унӑн сывлӑхӗ ҫинчен ыйтса пӗлчӗ, питҫӑмартинчен чуптунӑ чухне хӑлхинчен шӑппӑн каларӗ:

Поэтому она подошла к Анфисе, как к родственнице, справилась о ее здоровье, а когда целовала в щеку, шепнула на ухо:

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл Петя Уралец патнелле пӗшкӗнчӗ те, сулахай аллипе айӑккалла сулса илсе, ӑна хӑлхинчен хыттӑн кӑшкӑрса каларӗ:

Он нагнулся к Пете Уральцу, махнул левой рукой и крикнул ему на ухо:

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Туршӑн та, михӗрен мӗн чухлӗ те пулин йӑкӑртнах ӗнтӗ ку! — терӗ вӑл Андрее, хӑлхинчен пӑшӑлтатса.

Шепнул Андрею в ухо: — Ей-бо, приласкал мешочек где-то!

XXI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Тӗп-тӗрӗс! — терӗ вӑл Марийкӑна, хӑлхинчен пӑшӑлтатса.

Чистую правду! — зашептала она Марийке на ухо.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Сылтӑм енчи тӳр кӗтеслӗ кантӑкне ҫинҫешке вӑчӑрапа тыттарнӑ та хӑлхинчен ҫаклатса янӑ.

Тоненькая цепочка от правого прямоугольного стекла была протянута за ухо.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кайма та юратчӗ ӗнтӗ, анчах Хмелько лейтенант вестовой ҫинелле вӑрт ҫаврӑнса пӑхса, Лозневой ҫумнерех пычӗ, ӑна хӑлхинчен шӑппӑн каларӗ:

Можно было и уходить, но лейтенант Хмелько, быстро оглянувшись на вестового, придвинулся к Лозневому, дохнул ему в ухо:

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Командир рак хуран чулӗ хӑйӑрне тепӗр хӑлхинчен силлесе кӑларчӗ те: — Пире Пахомовпа ҫыхӑнсан пит аванччӗ, — терӗ.

Командир вытряс ракушечный песок из другого уха и сказал: — С Пахомовым нам связаться — прямая надобность.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Володя ҫакна асӑрхаса, сасартӑк хӑлхинчен кӑшкӑрса ячӗ:

Володя, заметив это, внезапно закричал ему в самое ухо:

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Анне чӗнет, илтетӗн-и? — пӑшӑлтатрӗ вӑл Володя хӑлхинчен.

— Это мама зовет, слышишь? — прошептал он в ухо Володе.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Калас-и сана, Вовка? — терӗ Ваня Володя хӑлхинчен.

— Сказать тебе, Вовка? — проговорил на ухо Володе Ваня.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вожатӑй Жора Полищук Светлана хыҫне кӗчӗ те, кӑштах пӗшкӗнсе, хӑлхинчен темскер шӑппӑн каласа илчӗ, унтан стена ҫумнелле чакса, аллисене каялла тытса тӑчӗ.

Вожатый Жора Полищук зашел за спину сидевшей Светланы, что-то шепнул ей на ходу, чуть наклонившись, и, отойдя к стене, прислонился к ней, заложив назад руки.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хорунжий ун патне пычӗ те, унран айккипе иртсе каям пек туса, пистолечӗпе хӑвӑрттӑн ӑна хӑлхинчен печӗ.

Хорунжий подошел к нему и боком, как будто обходя его, быстрым движением выстрелил из пистолета в ухо.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Аннеҫӗм! — каллех трубалатса кӑшкӑрчӗ вӑл амӑш хӑлхинчен.

Мамаша! — опять затрубил он матери на ухо.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

«Халӗ эпӗ ӑна ҫӑлатӑп», — таҫтан-тулашран пӑшӑлтатрӗ сасартӑк Ромашова хӑлхинчен темӗнле ют, ӑнланса пӗтерме ҫукла сасӑ, Ромашов вара куҫӗсене васкамасӑр ватӑ, самӑр, пысӑк питлӗ хӑлхари хӗреслӗ те ҫурма уйӑхлӑ кӗмӗл алка ҫине куҫарчӗ.

Странный, точно чужой голос шепнул вдруг извне в ухо Ромашову: «Сейчас я его ударю», — и Ромашов медленно перевел глаза на мясистую, большую старческую щеку и на серебряную серьгу в ухе, с крестом и полумесяцем.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Христофор атте ӑна хӑлхинчен тем пӑшӑлтатса каларӗ; лешӗ каварҫӑ евӗрлӗ пӑхкаласа илчӗ те — ӑнланатӑп терӗ ӗнтӗ — пӳлӗмрен тухрӗ, кӑшт тӑрсан, кравать айне савӑт илсе кӗрсе лартрӗ.

О. Христофор шепнул ему что-то на ухо; тот сделал таинственное лицо, как заговорщик — понимаю, мол, — вышел и, вернувшись немного погодя, поставил под диван посудину.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Кайса хуллен кӑна хӑлхинчен пӗлтерӗп, эсӗ унтах тӑр, алӑк пирки те манса ан кай.

— Пойду шепну ему на ухо, а ты стой тут и не забывай про дверцу.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унтан вара ывӑлне хӑлхинчен пӗтӗрсе тытрӗ те, кулкаласа: — Эс тата, ашак тихи, мӗн ҫӗклесе пыран? — тесе ыйтрӗ.

И, схватив сынишку за ухо, проговорил с улыбкой: — Эй, осленок, что это ты тащишь?

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех