Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑлхинчен (тĕпĕ: хӑлха) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ксени тутлӑ шӑршлӑ, чикекен утӑ ҫумӗнчен уйрӑлчӗ те, хӑй ҫинчен типӗ курӑк пӗрчисене силлекелесе, ашшӗн хӑлхинчен пӑшӑлтатрӗ:

Ксения оттолкнулась от колючего душистого сена и, стряхивая с себя сухие травинки, зашептала отцу:

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл лаши ҫине утланчӗ те, Усть-Хоперскинче юлакан сотньӑсен пӗр командирне кӑчӑк туртса чӗнсе, йӗнер ҫинчен пӗшкӗнчӗ, хӑлхинчен шӑппӑн пӑшӑлтатса каларӗ:

Сел, поманил к себе командира одной из сотен, заслоном оставленных в Усть-Хоперской, перегнувшись с седла, шепнул ему на ухо:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сотня командирӗ Прохора хӑлхинчен каларӗ:

Командир сотни шепотом оказал Прохору:

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗнтӗ питӗ нумай лаша ушкӑнӗ, типсе ҫитмен ҫереме чӗтрентерсе, йывӑррӑн та вичкӗннӗн сиктерсе пыни, унӑн хӑлхинчен пӗтӗмпех тухса ӳксе, таҫта аяккалла кайса шӑпланнӑн туйӑнчӗ.

Из его слуха будто выпал тяжелый, садкий, сотрясающий непросохшую целину скок массы лошадей, — как бы стал удаляться, замирать.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн питне хӑлхинчен пуҫласа янаххи таранах касса янӑ.

У него разрублены ухо и щека до самого подбородка.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Килсе лекрӗмӗр те иккен! — майлӑрах самантра Головачев хӑлхинчен пӑшӑлтатрӗ Скачков.

— Ну, и переплет! — улучил момент шепнуть Головачеву Скачков.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Юрамасть!.. — хистевлӗн хӑтӑрса кӑшкӑрчӗ вӑл ӑна хӑлхинчен.

Нель-зя!.. — стучался ей в ухо властным окриком.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Йӳнех паратӑп, господин-гражданин… — темскер каварлашнӑ пек Бунчук хӑлхинчен пӑшӑлтатрӗ шанчӑксӑр сӑнлӑ кӑнтӑр ҫынни, шинелӗн мӑкӑрӑлса тӑракан арки ҫине куҫ хӗссе.

— Дешево продам, господин-гражданин… — заговорщицки зашептал в самое ухо Бунчука какой-то подозрительного вида восточной человек и подмигнул на распухшую полу своей шинели.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Эй, хӗрарӑмсем! — терӗ вӑл, Ирина хӑлхинчен тем пӑшӑлтатса тӑракан Анфисӑна, Иринине те, хӑйӗн ҫемйинчи пек шутласа, Ниловнине те — пурне те харӑс хушрӗ, — пӳрте кӗрӗр те унта пӑшӑлтатӑр, чуппусене кирлӗ таранах чуптӑвӑр.

— Эй, бабы! — обратился он и к Анфисе, что-то говорившей на ухо Ирине, и к Ирине, уже как к своей, и к Ниловне, — идите в хату и там шепчитесь и целуйтесь сколько вашей душе угодно.

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫак самантра Ненила патне кухньӑна хайхи ҫӳллӗ, урлӑ хӑлхинчен илемлӗ алка ҫакса янӑ казак мӑнаҫлӑн килсе кӗрет.

В это время на кухню к Нениле ввалился еще по первой встрече знакомый Гришатке казак, тот высоченный, с серьгой в оттопыренном ухе.

Аллине шарт ҫапать Ненила // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Пӑрах лӗкӗртетме, — пӳлет шӑлйӗренсене урлӑ хӑлхинчен пысӑк алка ҫакса янӑ ҫӳллӗ йӗкӗт.

— Брось зубы скалить, — оборвал балагуров высоченный детина с огромной серьгой в оттопыренном ухе.

«Ӑҫталла ҫул тытатӑн?» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Яр эс хӑвӑн пирӗштӳне патша-хӳтӗлевҫӗ патне, инкек ҫинчен хӑлхинчен пӑшӑлтатса систер.

Пошли ангелочка, шепни о беде в государево ушко.

«Тимлӗ сӑна! Тимлӗ итле!» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Малтанхи паллашу ячӗпе улпут Гришаткӑна хӑлхинчен туртнӑ.

— И для первого знакомства отодрал Гришатку за ухо.

Малтанхи паллашу // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Кайран эпӗ ӑна, хӑлхинчен пӑшӑлтатса: «Ухмах эсир, Андрей Карпович!» терӗм.

После я ему сказал шепотом: «Дурак вы, Андрей Карпович!»

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий палатка шалчисене туртса кӑларма тытӑнчӗ; урядник унӑн хӑлхинчен пӑшӑлтатма ӗлкӗрчӗ:

Григорий рвал приколы палатки; ему успел шепнуть урядник:

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӳсӗрӗлсе кайнӑ Гришака асатте хӑй ҫумӗнче ларакан ҫыннӑн сарлака шӑмӑллӑ ҫурӑмне ыталарӗ, хӑлхинчен вӑрӑмтуна пек нӑйӑлтатса: — Миҫемӗш ҫулта присяга панӑ? — тесе ыйтрӗ.

Пьяненький дед Гришака обнимал ширококостную спину соседа по лавке, брунжал по-комариному ему в ухо: — Какого года присяги?

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн татӑлса ӳкнӗ хӑлхинчен минтер ҫине юнпа пӳр юхнӑ.

Из оторванного уха его стекала на подушку кровь.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чышки те ӗнтӗ, ытлашши чышкӑ темеллех те мар, ҫиме юрӑхсӑр пӗчӗк кавӑн чӑмӑркки пек ҫеҫ; пӗрре хирте вӑл тенепле вӑкӑр ҫине тарӑхнӑ пулнӑ, аллинче пушӑ пулман та, пӗррех панӑ вӑл вӑкӑра чышкипеле — вӑкӑр ҫавӑнтах суха касси ҫине тӗшӗрӗлсе аннӑ, ик хӑлхинчен юн тапса тухнӑ, аран-аран сывлӑш ҫавӑрса илнӗ.

И кулак не особенно чтоб особенный — так, с тыкву-травянку величиной; а случилось как-то на пахоте на быка осерчать, кнут затерялся, — стукнул кулаком — лег бык на борозде, из ушей кровь, насилу отлежался.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аллине кӗсйине тутӑр илме тесе чикрӗ — кӗсьере те арӑм, хӑлхинчен мамӑк туртса кӑларчӗ — унта та арӑм ларать…

Полез в карман за платком — и в кармане жена; вынул из уха хлопчатую бумагу — и там сидит жена…

V. Аппӑшӗн ҫӗнӗ шухӑшӗсем // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Тар, тӑр!» янӑравлӑ сассипе хӑлхинчен каларӗ ӑна ҫепӗҫ арӑмӗ, мӗнпур вӑйӗпе аллинчен турткаласа.

— Вставай, вставай! — дребезжала на ухо нежная супруга, дергая его изо всей силы за руку.

X // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех