Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑвалать (тĕпĕ: хӑвала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫил пӗлӗтсене хӗвеланӑҫ еннелле хӑвалать, хумсен ҫийӗсенчен шыв тусанне ҫулса илсе, ӑна хӑйӑр кӗрчӗсем тӑррисене ҫитичченех пӗрӗхтерсе илет.

Ветер гнал облака на запад и доносил до самых верхушек дюн водяную пыль с гребней волн.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Москитсене вӑл мӗнпур усал-тӗсӗлсен ячӗсене асӑнса хӑвалать, шӑна ҫыртнисене кӑштах лӑплантарма ҫӳҫенкӗ шыв ҫуккишӗн те хытах ӳпкелешет.

Он посылал ко всем чертям москитов и горько жаловался на отсутствие подкислённой воды, которая умеряет боль от укусов.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пӗтӗрӗннӗ ҫулҫӑсене ҫил ярса илет те хуллен ҫул тӑрӑх хӑвалать.

Ветер подхватывал свернутые листочки и тихонько катил по дороге.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ӑна халь-халь тытас пек хура кӗмеркке (Костя) хӑвалать.

За ней гонится и того гляди схватит какая-то громоздкая фигура, это Костя.

Тӑххӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

— Ман пирки аннене те, Топа та килтен хӑвалать

— Из-за меня мамку гонит, Топа тоже…

3 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Эпӗ Улай ҫине кӑшкӑратӑп; вӑл илтесшӗн те мар — хӑвалать те хӑвалать.

Я кричу на Кадошку; он и не слушает — гонит и гонит.

Текерлӗк // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 51–53 с.

Ман карчӑк хӗпӗртенипе ним тума та пӗлмест, ачасене часрах шапасем тытма хӑвалать.

Тут уж жена себя не помнит от радости, велит ребятам бежать скорее за лягушками.

Тӑрнашка // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 27–28 с.

Пирӗн хыҫҫӑн сасартӑк чулсем куса-куса анма тытӑнчӗҫ: Ася пире хӑвалать иккен.

Камни вдруг посыпались за нами: это Ася нас догоняла.

II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Нимӗҫсем каялла шӑваҫҫӗ, вӗсене хыҫалтан кӑвакрах тӗтӗм ҫӑмхи хӑвалать.

Немцы отползали, и за ними гнались синеватые клубы дыма.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хыҫалтан ӑна хурчӑка хӑвалать.

Сзади быстро настигал ее огромный серый ястреб.

Ухмаха ернӗ кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 96–101 с.

— Эп яла пӑрахса кайсан кам ҫевок ҫумлать, сурӑхсене кам кӗтӗве хӑвалать?

— Если я брошу деревню и уеду, кто будет полоть лук-севок, кто будет выгонять овец в стадо?

Чатӑр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 43–50 с.

Эх, алӑк енне тапса сикрӗм, эх, леш ман хыҫҫӑн хӑвалать!

Я тут же рванул к дверям, а он погнался следом!

Чатӑр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 43–50 с.

Мана хӑй патӗнчен хӑвалать.

Меня гонит от себя.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫӗрлехи тикӗт сӑнлӑ хура тӳпе тӑрӑх талккишпех мӑкӑрланса куҫакан ҫумӑр пӗлӗчӗсене ҫил кӑнтӑралла хӑвалать.

По черному небу ветер гнал на юг сплошные клубящиеся тучи.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ваттисене вӑл ыйткалакансене хӑваланӑ пекех правленирен хӑвалать, луччӑ ҫӳрес те мар, ыйтас та мар, тархаслас та мар, намӑс куриччен…

Он прямо из правления гонит старых-то, как побирушек каких, лучше уж не ходить, не просить, не кланяться, со стыда не гореть…

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кам хӑвалать сана?

Кто тебя гонит!

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Арӑмӗ ӑна йӳрӗккӗн пуҫ пӑхса ярать, хура ҫурӑмлӑ пыйтӑсене йывӑҫ тура ҫинче шартлаттарса вӗлерет, ватӑлса кайнӑ «чун варлин» пичӗ ҫине пырса ларакан шӑнасене хӑвалать.

А жена проворно искала его, била на деревянном зубчатом гребне черноспинных головных вшей, отгоняла мух, садившихся на лицо ее престарелого «дружечки».

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах чӗрлӗх сывлӑшне варкӑштаракан уҫӑ ҫил, ӑна хӑрӑк тымарӗ ҫинчен ним шелсӗр хуҫса илсе, хӗвел ҫутатакан, пурнӑҫ патне ҫӗкленсе туртӑнакан ҫеҫенхир тӑрӑх урлӑ-пирлӗ пӗтӗрӗнтерсе хӑвалать.

Но живительный, свежий ветерок, нещадно ломая его на иссохшем корню, гнал, катил вдоль и поперек по осиянной солнцем, восставшей к жизни степи.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах шыв ҫулӗ ансӑрланнӑ вырӑнсенче асапа кӗрсе ӳкнӗ Дон тарӑннӑн шарлакланса юхать, тӑвӑнчӑклӑн кӗрлесе, кӑпӑкпа витӗннӗ шурӑ ҫилхеллӗ хумсене урӑм-сурӑм явӑнтарса хӑвалать.

Но там, где узко русло, взятый в неволю Дон прогрызает в теклине глубокую прорезь, с придушенным ревом стремительно гонит одетую пеной белогривую волну.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫил ӑна пиҫӗ хулла авнӑ пек ҫӗр ҫумнелле авса лӑпчӑтать, кассӑн-кассӑн юхса килсе тӑрмалать, тӗмескелентерсе тулашать, кӑвакрах шурӑ сарӑ хумсене е кӑнтӑралла, е хӗвеланӑҫнелле хӑвалать.

Ветер упруго приминал его, наплывая, шершавил, бугрил, гнал то к югу, то к западу сизо-опаловые волны.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех