Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

усрать (тĕпĕ: усра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унта вӑл хӑйӗн чи хаклӑ япалине пытарса усрать пуль тесе шухӑшларӑм эпӗ, анчах ыйтма хӑймарӑм.

Я догадался, что там у него еще что-то схоронено, может быть, самое для него дорогое, но спросить не решался.

Юлашкисем... // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Вӑл сысна усрать.

Она держала свинью.

XIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Тульккӑш вӑл вӗсене аквариумра усрать.

Только она их держит в аквариуме.

VIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӑт мӗнле хӑтланать ку саккун: ултӑ пин долларлӑ ҫынна ҫакнашкал кивӗ хӳшӗре усрать, сысна та тӑхӑнма вӑтанмалла ҫӗтӗк-ҫурӑк тум тӑхӑнтартать.

Вот как этот закон поступает: берет человека с капиталом в шесть тысяч долларов, даже больше, пихает его вот в этакую старую хибарку, вроде западни, и заставляет носить такие лохмотья, что свинье было бы стыдно.

Улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Лаша, ӗне усрать.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Вӑл ним те ӗҫлемест, шухӑшламасть те пулас; шухӑшлать пулсан, шухӑшӗсене хӑй ӑшӗнче усрать.

Он ничего не делал и навряд ли думал, а если и думал, так берег свои думы про себя.

VIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Анна Васильевна ӑна хӗрӗпе юлташлӑ пулма илнӗ те халь яланах хӑй ҫумӗнче тытса усрать.

Анна Васильевна взяла ее в компаньонки к своей дочери и почти постоянно держала ее при себе.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑрман ҫынна тӑрантарать те, усрать те, ӑшӑтать те, сивӗтет те, сиплет те, анратать те, Ногинскри, пирӗн шкул ҫывӑхӗнчи, вӑрман та, хамӑр ҫулталӑк ҫурӑ чӑтса ирттернӗ Гороховецри вӑрман та — хӑйсене кура вӑрманах.

Лес кормит и нежит, согревает и охлаждает, лечит и пьянит, даже лес возле нашей школы под Ногинском и гороховецкие леса, в которых мы провели не самые лучшие полтора года своей жизни, — это леса.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Чӑнах та, ҫав шанӑҫӗ унӑн Мэри Грант ҫине пӑхсан, телейлӗ те лӑпкӑ хӗрачана курас килне вӗри кӑмӑлӗнчен ытларах хӗмленсе тухса тӑрать — ҫамрӑк хӗрачапа Джон капитан ахаль ҫеҫ мар интересленме пуҫланӑ, ӑна курсан хӑйӗн тивсе каякан вӗри туйӑмӗсене вӑл ҫав тӗрлех пытарса усрать, ҫавӑнпа та ун ҫинчен яхта ҫинче пыракансем хӑйпе Мэрисӗр пуҫне пурте пӗлсе тӑраҫҫӗ.

Правда, эта уверенность проистекала главным образом из горячего желания видеть Мэри Грант счастливой и спокойной: капитана Джона не на шутку заинтересовала молодая девушка, и он так удачно скрывал своё зарождающееся чувство к ней, что о нём знали на яхте все, исключая Мэри и его самого.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл хӑйӗн ырӑ ятне ҫирӗп упраса усрать, ҫав ырӑ ята вӑл нуша, вӑрҫӑсем, революци витӗр илсе тухнӑ…

Он дорожил своим честным именем, которое пронес через нужду, войны, революцию…

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Унта вӑл чей чӗркекен кӗмӗл хутсем, канфет хучӗсем (вӗсем ҫине танксем, самолётсем е красноармеецсем ӳкернӗ пулсан), ухӑ тума кирлӗ чавка тӗкӗсем, Китай фокусӗ тумалли лаша хӗлӗхӗсем тата ытти питӗ кирлӗ япаласем хурса усрать.

В которой он хранил серебряные бумажки от чая, конфетные обертки (если там был нарисован танк, самолет или красноармеец), галчиные перья для стрел, конский волос для китайского фокуса и еще всякие очень нужные вещи.

Чукпа Гек // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 105–140 с.

Анчах ӑҫта-ха, кам-ха пытарса усрать ӑна?

Но кто же и где его скрывает?

3 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Пӗри ҫав тери лайӑх повар тытса усрать, анчах та унӑн ҫӑварӗ питӗ пӗчӗк, икӗ турамран ытла ҫӑтса та яраймасть, тепри, ҫӑварӗ Главнӑй штаб хапхи пекех пысӑк пулсан та, нимӗҫсем ҫӗрулминчен пӗҫернӗ темле шӳрпепе кӑна пурӑнать.

Тот имеет отличного повара, но, к сожалению, такой маленький рот, что больше двух кусочков никак не может пропустить; другой имеет рот величиною в арку главного штаба, но, увы! должен довольствоваться каким-нибудь немецким обедом из картофеля.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Лузгин Аникей эртел Уставне пӑсать, бухгалтеринче ниҫта та шутланман тырра колхозниксенчен пытарса усрать, ҫӗнӗ тырра вырнӑ чухнех ҫав тырӑпа патшалӑхпа татӑлать, пуринчен малтан рапортласа, районти пуҫлӑхсене улталаса пурӑнать!

Лузгин Аникей нарушает Устав артели, тайно хоронит от колхозников хлеб, который в бухгалтерии нигде не числится, и, пока новый косят, он втирает всем очки в районе и старым хлебом с государством рассчитывается, чтоб раньше всех отрапортовать!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мишкӑна парнелесе панӑ табак енчӗкне шӑпах ӗнтӗ Дуняшкӑн кӗре пӳрнисем йӑмӑх хӗрлӗ ҫӑм ҫиппипе эрешлентерсе тӗрленӗ; шӑпах Дуняшка ӑна, килтисене систермесӗр, иртнӗ хӗлле кӑвак качака мамӑкӗнчен ҫыхнӑ пӗр мӑшӑр перчетке пырса тыттарчӗ; тата шӑпах Кошевой тахҫан Дуняшка тӗрленӗ капӑр сӑмса тутрине хӑйӗн салтак гимнастеркин кӑкӑр кӗсйинче типтерлӗ упраса усрать.

Это Дуняшкины смуглые пальцы вышивали ярким гарусом подаренный Мишке кисет, это она, потаясь родных, принесла ему зимой перчатки дымчатого козьего пуха, это некогда принадлежавшую Дуняшке расшитую утирку бережно хранил в грудном кармане солдатской гимнастерки Кошевой.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аслашшӗне пӑхасси халь самаях ӳссе кайнӑ Грипашкӑна куҫнӑ та, вӑл ӑна, тахҫан хӗр чух Наталья пӑхнӑ пекех, тирпейлӗ те юратса пӑхса усрать.

Попечение о деде перешло на руки подраставшей Грипашки, и та стала следить за ним с такой же внимательностью и любовью, как некогда ходившая в девках Наталья.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Вӑт кам кӑра, ку вӑл пирӗн улпут: айӑплисене сӑнчӑрлать, кӑмӑлсӑррисене салтака ярать, парӑм татманшӑн тӗттӗм нӳхрепе хупса ҫӑкӑрпа тата тутӑх шывпа усрать.

— Вот кто уж крут, так это наш барин: виновных — на цепь, недовольных — в солдаты, за недоимки — в темный подвал на хлеб и ржавую воду.

Улпутсем патӗнче кам мӗнле пурӑнать // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Анчах хӑшне-пӗрне ҫеҫ ас тукаларӗ-ха вӑл: ӑс-тӑн питӗ хивреленсе те вушаррӑн ӗҫлет, халлӗхе нумайӑшне таҫта шалта пытарса усрать.

Это удалось ему лишь отчасти, — память была туга, неподатлива, многое пока еще хоронила где-то в глубине.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Атарщиков хӑйӗн чунне ҫынсене уҫса кӑтартмасть, каласа ҫитермен шухӑшӗсене никама пӗлтермесӗр ӑшӗнче тытса усрать.

Атарщиков был замкнут, вынашивал невысказанные размышления.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Листницкий икӗ лаша тытса усрать — хӑй калашле, «кирлӗ кунта кирлӗ пулма пултарать-ҫке-ха».

Листницкий имел двух лошадей, — «на всякий случай», как говорил он.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех