Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Урамсем тӑрӑх шыв юха пуҫланӑ, ҫырмасем кӗрлеме тытӑннӑ.

Куҫарса пулӑш

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Чул сарман урамсем хӗресленнӗ ҫӗре ҫитрӗҫ те Слава: — Халь ӑҫта переҫҫӗ? Ӑҫталла кайӑпӑр? — тесе ыйтрӗ.

Слава остановился на перекрестке немощеных улиц и спросил: — Где ж теперь стреляют? Куда идти?

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Трамвай шӑнкӑравӗсем сайралчӗҫ, урамсем пушанса юлчӗҫ, магазин витринисем сӳнчӗҫ, асфальт ҫинче каярах юлнӑ ҫынсен туфлийӗсем кӑна васкаса ҫатлатрӗҫ.

Смолкали трамвайные звонки, пустели улицы, гасли витрины магазинов, и запоздавшие путники торопливо шаркали туфлями по асфальту, спеша домой на отдых.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Урамсем хаваслӑ тӗркӗшӳпе тулса ларнӑ, ӑҫта ҫитнӗ унта хӗрлӗ ялавсем вӗлкӗшеҫҫӗ, сывлӑшра — савӑнӑҫ кӗрлевӗпе пысӑк уяв умӗн пулакан тутлӑ та сӗтеклӗ шӑршӑ.

Веселой суматохой были полны улицы, горели кумачом флагов, в воздухе висел радостный гул и пахло чем-то таким, чем может пахнуть только канун большого праздника.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Нумай саслӑ шав, йышлӑ халӑхпа тулнӑ ирӗккӗн сывлакан урамсем ӑна кашнинчех темӗнле уҫӑлтарса, ҫӗклентерсе яраҫҫӗ.

Многоголосый шум, здоровое дыхание многолюдных улиц освежающе действовали на него.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫул ҫӳресе начарланнӑ, типшӗмкке Дон урхамахӗсем ҫине утланнӑ анатри казаксем урамсем тӑрӑх вӗҫӗ-хӗррисӗр вӗркӗшсе ҫӳрерӗҫ.

По улицам разъезжали на поджарых, истощенных переходом дончаках низовские казаки.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Урамсем, лаша ҫурӑмӗсем, извозчиксен ҫӗлӗкӗсем — пурте шуралчӗҫ.

Снег красил в белое мостовую, лошадиные спины, шапки извозчиков.

I. Хӑйне ӑссӑр тыткалани // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ҫумӑр сасартӑк чарӑнчӗ, вӑл ҫуса тасатнӑ урамсем шыв ҫинче хӑйсен ҫутисене йӑлтӑртаттарчӗҫ.

Дождь внезапно стих, умытые улицы струили в отражении свои огни.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Халӑх урамсем тӑрӑх тӗлсӗррӗн вӗткеленсе чупма тытӑннӑ.

По улицам забегал, засуетился народ.

LVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урамсем тӑрӑх хӗрлӗармеецсем вӗркӗшсе чупаҫҫӗ; вӗсем енчен тӗлли-паллисӗр ҫухӑрашнӑ, хаяррӑн кӑшкӑрса команда панӑ, урӑм-сурӑм перкелешнӗ сасӑсем илтӗнсе килеҫҫӗ.

По улицам бежали красноармейцы, оттуда слышны были нестройный гул голосов, резкие командные вскрики, шквальные вспышки стрельбы.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫта перкелешеҫҫӗ, урамсем пушӑ, пурте яланхилле те кичем.

Где-то стреляли, улицы были пусты, все было обыденно и скучно.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, пӗшкӗне-пӗшкӗне, ним сывлӑш ҫавӑрмасӑр, хӗреслӗ урамсем урлӑ чупа-чупа каҫрӗ.

Он, пригибаясь, перебегал перекрестки, ни разу не передохнул.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫынсем хыпӑнчӑклӑн вӗркӗшсе чупкалаҫҫӗ, юланутлӑ хыпарҫӑсем килсе тӑраҫҫӗ, урамсем ҫынсем пӑч-пач кӑна курӑнкаланипе чуна хускатаҫҫӗ.

Люди потревоженно бегали, подъезжали верховые нарочные, улицы поражали малолюдьем.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Майданников Семен Гаврилов урамсем тӑрӑх влаҫа хирӗҫ сӑмахсем кӑшкӑрса пакунсемпе ҫӳренӗ.

Майданников Семен Гаврилов Надевал погоны, орал по улицам против власти.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урамсем тӑрӑх юланутсем тӑпӑртаттарса иртсе кайрӗҫ.

По улицам скакали конные.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хутортан сӑрт тӗмески патнелле ҫынсем питӗ сайра курӑнкалакан урамсем тӑсӑлаҫҫӗ.

Хутор простирал к бугру почти безлюдные улицы.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Тӑн-тӑн-тӑн-тӑн! — сасартӑк чиркӳ тӑрринчен татӑлса анса, площадь тӑрӑх, урамсем, тӑкӑрлӑксем тӑрӑх янӑраса кайрӗ сасӑ; чан сасси хӑмӑррӑн явӑнса выртакан ҫурхи шыв ҫийӗн, типсе ҫитме ӗлкӗреймен шур чуллӑ тӑвайкки ҫийӗн тӗнкӗлтетсе чупрӗ, вӑрман тӗлне ҫитсен, вӗтӗ-вӗтӗ ясмӑк пӗрчисем пек тӗпренсе саланчӗ те хурлӑхлӑн йынӑшса шӑпланчӗ.

Дон-дон-дон-дон! — сорвалось с колокольни и залило площадь, улицы, проулки; над бурой гладью полой воды, над непросохшими меловыми мысами горы звон пошел перекатом, в лесу рассыпался на мелкие, как чечевица, осколки, — стеня, замер.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Урамсем тӑрӑх, темскер шӑршланӑ пек, йӑптӑх тӑкман ӗнесем сулланса ҫӳреҫҫӗ.

По улицам, принюхиваясь, бродили невылинявшие коровы.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Виҫӗ сехете яхӑн хулари улах урамсем тӑрӑх уткаласа ҫӳренӗ хыҫҫӑн вӗсем Аннӑсен хапхи умӗнче уйрӑлчӗҫ.

Проходив часа три по безлюдному городу, они расстались у ворот дома, где жила Анна.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Урамсем тӑрӑх ӗнесем юлхаввӑн кӗтӗве утнӑ.

На улицам начали медленно пробираться коровы.

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.