Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑраттӑм (тĕпĕ: тӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ сана кӗтсех тӑраттӑм.

А я уж тебя поджидал.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӑҫта-ха сирӗн карттӑ? — ыйтрам эпӗ; Арктикӑн тем пысӑкӑш картти ҫыру сӗтелӗ патӗнчех ҫакӑнса тӑратчӗ иккен, хам та пӗрмаях ун ҫине пӑхса тӑраттӑм, анчах, шухӑшӑма пула, ӑна эпӗ асӑрхаман та.

Где у вас карта? — спросила я, хотя огромная карта Арктики висела над письменным столом и я всё время смотрела на неё, но, должно быть, не видела от волнения.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ мантӑм та мӗн каламаллине, приемнӑйра чухнех пурне те астуса тӑраттӑм та вӗт, пӳрне ҫинчех шутласа хунӑччӗ-ха.

Я вдруг забыла все доказательства, хотя ещё в приёмной повторила их ещё раз и даже сосчитала на пальцах.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Малтанласа эпӗ именсеттӗм, хам шурса кайнине те туйса тӑраттӑм, анчах вӑл хулӑн сасӑпа япшарӑн: «Мӗнпе пулӑшма пултарӑп?» тесе ыйтсанах, мана вӑй кӗрсе ҫитрӗ.

Сперва я волновалась и чувствовала, что бледна, но только что он спросил низким, вежливым голосом: «Чем могу служить?», как всё моё волнение пропало.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ман паталла пыма хускалатчӗ, — эп каялла ҫаврӑнса тӑраттӑм.

Он делал движение, чтобы подойти, — я отворачивалась.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн мӗнпур айӑпӑм — Оренбургран хам ирӗккӗн тухса кайни пулӗ, тесе ӗненсех тӑраттӑм эпӗ.

Я был уверен, что виною всему было самовольное мое отсутствие из Оренбурга.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ҫакӑн пек пуласран пуринчен ытла хӑраса тӑраттӑм та эпӗ.

Больше всего на свете мне захотелось, чтобы не было этого решения.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хама татах та ҫакланасса кӗтсех тӑраттӑм эпӗ.

Я был уверен, что мне опять попадет.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ шурӑ лампа, ӑна сӳнтернӗ чухне эпӗ тӗттӗмре темӗнччен ун ҫине пӑхса тӑраттӑм, клеткӑллӑ стенка — унта кӗпе-йӗм хураҫҫӗ, унта ман клетка та пур, юнашарах Валькӑн пур.

Вот белая лампа, на которую я всегда долго смотрел в темноте, когда гасили свет, стенка с клеточками, где лежит белье, — вот моя клеточка, а рядом Валькина.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ чӑнах та Бурмилова Тятюк патне кайма хатӗрленсе тӑраттӑм, Тӗрӗссипе, Тятюкӑн ҫуралнӑ кунӗ виҫӗмкунах иртнӗ, анчах та эп ӑна ҫак чи майлӑ куна — паянхи канмалли куна хам сӗнтӗм.

Я действительно собиралась идти к Тате Бурмиловой, на самом деле день рождения Таты уже прошел позавчера, но я уступила ей лучший день — выходной.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ хамӑр хапха умӗнче кӳршӗри пӗр пысӑк ҫурта Май уявӗ тӗлне эрешленине пӑхса тӑраттӑм.

Я стояла у ворот и смотрела, как украшают к Маю большое соседнее здание.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫав ҫуллахи вӑхӑта эпӗ урӑххишӗн асӑмра тытса тӑраттӑм.

Нет, я запомнил это лето по другой причине.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Курнӑ пӗр-пӗр япала ҫине эпӗ вӑрахчен тӗлӗнсе пӑхса тӑраттӑм.

Я долго ничего не понимал, удивляясь всему без разбору.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Пирвайхи ӑшӑ кунсем ҫитиччен» тесе ҫеҫ тӑраттӑм эпӗ, урӑхла шухӑшламан та.

«До первого теплого дня» — иначе я и не думал.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫпа вӑранмассерен унӑн ҫывӑракан мӑнтӑр пичӗ ҫине шӑнарайми ҫилӗпе, курайманлӑхпа вӑрахчен пӑхса тӑраттӑм.

Просыпаясь по ночам, я подолгу с ненавистно смотрел на его толстое спящее лицо.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Малтанлӑха аллисене тӗлсӗр сулланинчен тӗлӗнсе тӑраттӑм эпӗ, Халь-халь аллипе хӑлхине тытас пек е ури тӗпне хыҫса илес пекех туйӑнатчӗ маншӑн.

Сперва мне было странно, что он делает руками так много лишних движений; так и казалось, что он сейчас возьмет себя за ухо через голову или почешет подошву.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кулнӑ чухне вара эпӗ ун ҫине ирӗксӗрех тӗлӗнсе кайса пӑхса тӑраттӑм.

что я невольно засматривался на него в каком—то оцепенении.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ пӗр тачка хӗрарӑм хыҫӗнче тӑраттӑм, вӑл хӑйне тӗрлӗрен тӗксӗмпе эрешлесе пӗтернӗччӗ, платйин капӑрӗ фижмӑсем тӑхӑннӑ вӑхӑта аса илтерет, путӑкла ула-чӑла ӳчӗ хура тафтаран тунӑ мушкӑсен телейлӗ ӗмӗрӗнчен пек.

Я стоял сзади одной толстой дамы, осененной розовыми перьями; пышность ее платья напоминала времена фижм, а пестрота ее негладкой кожи — счастливую эпоху мушек из черной тафты.

Майӑн 22-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Акӑ вӑл сулӑнса ҫыран хӗррине ҫапӑнӗ те пӗрчӗк юлмиччен саланса кайӗ, тесе шухӑшласа тӑраттӑм эпӗ, анчах вӑл хӑяккӑн кӑна пӑрӑнса, курӑклӑ пӗр пӗчӗк сӑмсаха ним инкек-синкексӗрех пырса кӗчӗ.

И вот, я думал, она ударится с размаха об берег и разлетится вдребезги; но она ловко повернулась боком и вскочила в маленькую бухту невредима.

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Эпӗ пӗлсех тӑраттӑм вӑл ҫилхӑван иккенне, ун ҫине шанма та ҫук… хӗрхенмелле вара, чӑнах, ырӑ ятпа мар тӗп тӑвать вӑл хӑйне… урӑхла тата мӑйӗ те ҫук унӑн.

Да я всегда знал, что он ветреный человек, на которого нельзя надеяться… а, право, жаль, что он дурно кончит… да и нельзя иначе!..

Максим Максимыч // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех