Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑратпӑр (тĕпĕ: тӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Иртенпе, тӑватӑ сехетренпе тӑратпӑр! — тенӗ вӗсем.
— С шести часов утра стоим! — говорили они.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Эпир ҫумӑр тумламӗсем лупашкана ӳксе шыв кӳлленчӗкӗсене пӗркелентернине курса тӑратпӑр.
Мы видели, как его капли падали в лужи и лужи морщились под их ударами.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Эпир ӑна вӗри кӗлентӗр парса тӑратпӑр, ку ӗҫ пирӗн — турӑ кӗлеткине кӳрекен кулленхи парне пек пулса тӑчӗ, ӗлӗшлӗ, таса йӑла пек пулчӗ; парнемӗр пире кунсерен ун патне ҫывхартса ҫирӗплетрӗ.
Мы вменили себе в обязанность давать ей горячие крендели, и это стало для нас ежедневной жертвой идолу, это стало почти священным обрядом и с каждым днем всё более прикрепляло нас к ней.

Ҫавӑнпа та пиртен ним усси те ҫук, пурнӑҫра вырӑн йышӑнатпӑр хамӑр, ыттисен сукмакӗ ҫинче тӑратпӑр…
Потому пользы от нас нет, а место мы в ней занимаем и у других на тропе стоим…

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Расна ҫынсем пулса тӑратпӑр эпир… нимле картана та кӗместпӗр…
Особливые мы будем люди… ни в какой порядок не включаемся.

Эпир пӑхса тӑратпӑр.
А мы смотрели.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Эпир ҫӗлӗксене хыврӑмӑр та ним шарламасӑр тӑратпӑр.
Мы сняли шапки и стояли молча.

Хунартан миҫе утӑмра тӑратпӑр эпир?
Мы с вами стоим от фонаря на сколько шагов?

Тӑххӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Кӑнтӑрла ҫитнӗччӗ, эпир хирте тӑратпӑр.
Был полдень, мы стояли в поле.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир — масарпа ҫул хушшинчи айлӑмра тӑратпӑр, ҫул леш енче симӗс те кӑвак, ешӗл те сарӑ хирсем вӗҫӗ-хӗррисӗр сарӑлаҫҫӗ.
Мы — в лощине между кладбищем и дорогой, за которой, бесконечные, тёмно-зелёные, светло-зелёные, простираются поля и поля.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑшт тӑрсан эпир хайхи шӑкӑлтатсах калаҫса лартӑмӑр, калӑн пӗрне-пӗри ӗнтӗ пин ҫул хушши пӗлсе тӑратпӑр тесе.
и через несколько минут мы сидели и разговаривали, как будто тысячу лет знакомы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир нимӗн чӗнмесӗр тӑратпӑр, ҫӑралсах пыракан кӑваклӑхра столицӑн ҫутисем ялтӑрама пуҫланине сӑнатпӑр.
И мы стоим и молча следим за тем, как в сгущающейся синеве зажигаются огни столицы.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ҫакна калама юрамасть, нарушение, анчах сана эп калатӑп: эпир халь-халь тухас пек тӑратпӑр…
Этого нельзя говорить, нарушение, но тебе я скажу: мы вот-вот выступаем…

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗр-икӗ сехет каятпӑр та, каллех мӗнле те пулин станцинче кунӗ-кунӗпе тӑратпӑр.
Пойдет час, другой, и опять стоим мы целый день на какой-нибудь станции.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Каллех тӑратпӑр, тӑратпӑр, тӑратпӑр.
Опять стоим, стоим, стоим.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шанса тӑмастпӑр — пӗлсе тӑратпӑр. Тӑвасси, кӗрешесси, шырасси, тупасси — вара ҫак пурнӑҫ мар-и!
Не надеемся — а знаем. Действовать, бороться, искать, добывать — разве это не жизнь!

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

«Паскаль таҫта ҫапла каланӑ: эпир пурӑнмастпӑр — эпир кӗтетпӗр, шанса тӑратпӑр» — тенӗ.
«Паскаль где-то сказал: мы не живем — мы ждем и надеемся».

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӗллехи пӗлӗтсӗр кунхине эпир Кремль стени патӗнче тӑратпӑр та, умра шурӑ мрамор хӑми пур, ун ҫине хамӑр юратнӑ ҫыннӑн ятне касса ҫырнӑ.
В ясный зимний день мы стоим у Кремлёвской стены, перед чёрной мраморной дощечкой, на которой высечено простое имя человека, которого мы любили.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапла иртет Энскри ҫак ытарайми каҫ, хамӑр пӗр-пӗрне питӗ юратса тӑратпӑр пулин те, сайра хутран ҫеҫ пухӑнатпӑр ҫав эпир пӗтӗм килйышпа, халӗ акӑ, пурсӑмӑр та пӗрле тӗл пулнӑ чух, хамӑр тӗрлӗ хуласенче пурӑннинчен тӗлӗнмелле пек туйӑнать.
Так проходит этот прекрасный вечер в Энске. Мы так редко собираемся всей семьёй, а между тем очень любим друг друга. И теперь, когда мы наконец встречаемся, всем кажется странным, что мы живём в разных городах.

Эпир коридорта тӑратпӑр, курӑнса юлан телефон пралукӗсене ун чухнехи пекех пӑхса ӑсататпӑр.
Мы стоим в коридоре и, как тогда, провожаем глазами ныряющие и взлетающие провода.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика