Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

такам сăмах пирĕн базăра пур.
такам (тĕпĕ: такам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шӑплансанах урамра такам ури сасси илтӗнчӗ.

В наступившей тишине чьи-то гулкие шаги послышались на улице,

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Такам мана аллӑмран пырса тытрӗ…

Кто-то крепко взял меня за кисть.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Такам йынӑшса ахлатрӗ, хытах та мар та, ҫапах кӑмӑл таврӑнмалла йынӑшрӗ.

Кто-то стонал, негромко, но противно, — 

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каллех урапа сиккеленсе тӑнкӑртатать, пуҫӑм такам чӗркуҫҫийӗ ҫинче выртать, крыльца патӗнче Лури выртнине куртӑм эпӗ, аллисене хӗреслетсе хунӑччӗ, вилнӗччӗ вӑл, эпӗ ун патнелле туртӑнтӑм та, мана ямарӗҫ.

И снова тряслась и подпрыгивала телега, голова лежала на чьих-то коленях. Я видел Лури, лежавшего у крыльца с мёртвыми сложенными руками, и рвался к нему, а меня не пускали.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Такам кӗчӗ акӑ, чарӑнчӗ те куҫ илмесӗр ман ҫине тӗлӗнсе пӑхать.

Кто-то вошёл, остановился и уставился на меня с удивлением.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапла, сӗтел ҫине ҫаруран тӑрса стена ҫинчи эрешмен картисене тасатас тесе, мелке ҫумне йӗпе ҫӗтӗк-ҫурӑк вырнаҫтарнӑ чух такам алӑка шаккарӗ те, Валя, таса мар шыва витрепе ҫӗклесе, алӑк уҫма васкаса чупрӗ.

Вот так-то, босиком, в подоткнутой юбке, я стояла на столе и наматывала на швабру мокрую тряпку, чтобы смести со стен паутину, когда кто-то постучал и Валя побежал в переднюю, прихватив ведро с грязной водой.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Ытти питӗ хутсем планшетра выртатчӗҫ», — шухӑшӑм хама мӗн каланине илтрӗм эпӗ, вара Ромашовӑн кашни сӑмахӗ умне такам хунар ҫутса панӑ пек пулса тӑчӗ.

«Другие бумаги, очень важные, они лежали в планшете», — мысленно услышала я, и словно кто-то зажёг фонарь перед каждым словом Ромашова.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Трамвай Рыбацки хӗррипе пыратчӗ, такам пӗри: юлашки чарӑнура документсем тӗрӗслесе, пӗрерӗн кӑлараҫҫӗ, терӗ.

Трамвай шёл уже вдоль Рыбацкого. Кто-то сказал, что на конечной остановке будут выпускать по одному, проверять документы.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл аллине сулчӗ те, такам вара, аттисене хуллен чӗриклеттерсе тухса кайрӗ.

Она махнула рукой, и, осторожно скрипя сапогами, кто-то вышел

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пурте лайӑхчӗ-ха, питӗ те лайӑхчӗ, такам хам ҫурӑм хыҫӗнче кулянтаракан юрӑ юрлать-и е йӑнӑшать-и, ҫавӑ кӑна ан илтӗнтӗрччӗ…

Всё было хорошо, очень хорошо, только хотелось, чтобы не было этого унылого долгого стона или песни, которую кто-то завёл за спиной…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ман ҫумма тӗршӗнсе, Игорь ҫывӑрать, вӑл такам телогрейкипе чӗркеннӗ, тӑрсан-тӑрсан шарт сиксе илет.

Прикорнул возле меня усталый, укутанный в чью-то стеганку, вздрагивающий во сне Игорек.

28 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хирӗҫле сак ҫинче, ҫӗр пӳртӗн тепӗр стени ҫумӗнче, такам васкамасӑр, шӑппӑн, ҫурма ыйӑхлӑ сасӑпа салтак юмахне ярать, тен, ӑна, ҫав юмаха, Мускав ҫывӑхӗнчи боецсем паян ҫеҫ юптарса кӑларнӑ пуль.

А на противоположной скамейке у другой стены землянки кто-то неспешно и тихо полусонным голосом рассказывает солдатскую легенду, может быть сегодня только сложенную бойцами под Москвой:

28 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах эп хамӑн алӑра Игорӗн ырхан аллине туятӑп, хыҫалта такам таплаттарса чупни хӑлхаран каймасть, манӑн пуҫра пӗр шухӑш кӑна: Игоре хӑтармалла, часрах унпа ҫак сӗм каҫран ҫӑлӑнса тухмалла.

Но я чувствовала в своей руке худенькую руку Игоря, мне все слышался какой-то топот сзади, и я помнила одно: я должна увести отсюда Игоря, я должна выбраться скорее с ним из этой ночи.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Такам макӑрашни, нимӗҫсем шуйхашса йӑслани илтӗнет.

Раздался чей-то вопль, послышались всполошенные голоса немцев.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сасартӑк ҫак самантра такам, пӗчӗкскер, теттӗмрен сиксе тухрӗ, ҫутӑ ӳкнӗ салтак ҫине ывтӑнчӗ, ӑна кӗтмен ҫӗртен, икӗ аллипе ҫӑлса илчӗ, лешӗ мана лаштӑрах ячӗ.

И вдруг кто-то маленький разъяренно выскочил из темноты, кинулся в освещенное пространство к солдату и с разбегу обеими руками уперся в солдата так, что тот выпустил меня.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тинех ӑнлантӑм, такам алӑка чӑмӑрпа кӳпкет мӗн.

Теперь я поняла, что кто-то стучит кулаком в дверь.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Саня Испани ҫинчен каласа парать те, мана тахҫан манӑҫнӑ тӗлӗнмелле туйӑм ҫавӑрса илет: такам урӑххи ҫинчен каласа панӑ пек итлетӗп ӑна эпӗ.

Саня рассказывает об Испании. И странное, давно забытое чувство охватывает меня: я слушаю его, как будто он рассказывает о ком-то другом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑп ҫак вӑхӑтра чатӑр хыҫӗнчи йывӑҫ тӗмисем шатӑртатса кайрӗҫ: такам йывӑррӑн, анчах васкавлӑн пускаласа килет.

Как вдруг кусты за палаткой затрещали, послышались неровные, частые шаги.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Халӗ те ак такам, куҫа курӑнман, алла лекмен шӑлйӗрен, тӗмсем хыҫӗнчен пирӗн ҫине пӑхса тӑнӑнах туйӑнать.

И начинало уже казаться, что кто-то подсматривает за нами из кустов, насмешливый и неуловимый.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пирӗн таса вӑрттӑнлӑха такам, ют ҫын, намӑса пӗлмесӗр шыраса тупнӑ, пирӗн ӗмӗт-шухӑшсене вуласа, йӗкӗлтешсе кулнӑ.

Противно было, что кто-то чужой нагло вызнал наши тайны, прочел и, наверно, посмеялся над тем, что мы загадали себе.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех