Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑхса (тĕпĕ: сӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тен, Григорий те халь, пульӑсем сӑхса пӗтернӗскер, ӑҫта та пулин ҫапла выртать пулӗ?

— Может, и Григорий теперь лежит где-нибудь, проклеванный пулями?

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗн йӑлт сӑхса пӗтерет, хӑй, ав, пурпӗрех ӳсӗрӗлмест.

С промежутками выпивает все, а пьяным не бывает.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем ҫемьен-ҫемьен купасем ҫинче лараҫҫӗ, ваттисем тин анчах тӗкӗсем ӳссе ҫитнӗ, малтанлӑха ҫунат ҫине шикленсерех ҫӗкленекен чӗпписене сӑмсисемпе тырӑ пӗрчи сӑхса ҫитереҫҫӗ.

Они семьями сидели на копнах; старые из клюва в клюв кормили молодых, только недавно оперившихся и еще неуверенно поднимавшихся на крыло.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий казаксен окопӗсем еннелле сӑнаса пӑхрӗ — вӗсем патӗнче, сӑрт тайлӑмӗнче, унчченхи пекех пульӑсем тип ҫӗре сӑхса шӑйӑраҫҫӗ.

Григорий перевел взгляд на казачьи окопы — возле них на косогоре пули по-прежнему рыли сухую землю.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ейӳ вӑхӑтӗнче ҫурхи шыва тӑраниччен сӑхса юлнӑ улӑх тӑпри тем тӗрлӗ курӑк шӑтарса ӳстернӗ те, ҫав чечексемпе курӑксен элес-мелес капӑр тӗрӗллӗ чӗнтӗрӗнче Аксинья куҫӗсем алчӑраса кайрӗҫ.

Поемная почва луга, в избытке насыщенная весенней влагой, выметывала и растила такое богатое разнотравье, что глаза Аксиньи терялись в этом чудеснейшем сплетении цветов и трав.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫак вӑхӑтра хур та хыҫалтан пырса ӑна сӑхса илчӗ.

В это время гусь подошел сзади и больно долбанул ее клювом в спину.

III. Килӗшӳллӗ паллашу // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Никитӑ Ворожнев хӑлат пек вӗҫсе пычӗ, чутах сӑхса вӗлеретчӗ!

Никита Ворожнев коршуном налетел, чуть не заклевал!

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шыв сӑхса тӑраннӑ ҫӗр вӑрахчен шурӑ пӑспа сывласа выртрӗ…

Утолившая жажду земля долго дышала паром…

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫакӑ, Георгидзе ӗнтӗ, урапа турти ҫинче ларнӑ-мӗн те (ҫапла каласа кӑтартрӗҫ казаксем), пӗр путсӗр пуля ӑна кӑкӑртан сӑхса кайнӑ пулать…

Он, Георгидзе-то, сидел на дышлине брички (так казаки мне рассказывали), и, дескать, шалая пуля его чмокнула в песик.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пулать-ҫке-ха — пуля пӗр-пӗр Ванюка е Ҫумккана вилмеллех мар сӑхса кайӗ те, ҫавӑн чухне тин вӑл вӑрҫӑн хӗрхенӳсӗр хаярлӑхне ӑнланса ҫитӗ.

Доведется же так, что не до смерти кусанет пуля какого-нибудь Ванюшку или Семушку, — тут только познает он нещадную суровость войны.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑшаланӑ автан сӑхса кӑтартман-ха сире купарчӑрсенчен, сӑхса кӑтартать те ак, — ун чух эпир пулӑшмасӑрах вӑрҫма пуҫлатӑр!

Жареный кочет вас ишо в зад не клюнул, а вот как клюнет тогда и без нашей помочи зачнете воевать!

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шыв сӑхса тултарнӑ юр тӑпра таранах путса анать.

Напитанный водой снег проваливался до земли.

XXXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗнтӗ чӑхсем те сӑхса пӗтерӗҫ пире!.. —

Нас теперя и куры загребут!.. —

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав армутин темрен те вӑйлӑ та йӳҫӗ шӑршинех сӑхса тӑраннӑ ҫӗр вара сулхӑн ҫанталӑкшӑн хӑрӑнса тӗмсӗлет.

Земля, напитанная все той же горечью всесильной полыни, тосковала о прохладе.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан пуля ӑна, выртаканскернех, пӗҫҫинчен сӑхса кайрӗ те, Листницкий вӑраххӑн та тертлӗн тӑнне ҫухатрӗ.

Уже лежачего, пуля куснула его в бедро, и он медленно и трудно расстался с сознанием.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Паян кӗлеткӳне ҫӗклесе пыратӑн-ха, ыран, тен, ӑна таса уйра ҫӑхансем сӑхса пӗтерӗҫ», — шухӑшлать кашниех.

«Нынче носишь шкуру, а завтра, может, вороны будут ее в чистом поле дубить», думал каждый.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тен, тӳрленетчӗ те пулӗ малашне Максимка, анчах Ростов патӗнчи пӗр ҫапӑҫура пуҫне пуля сӑхса кайрӗ те, Максимкӑн кӑвак куҫӗ кӗпи ҫине юхса анчӗ, консерва банкине шӑтарнӑ пек шӑтарнӑ пуҫ чашкинчен юн пӗрхӗнсе сирпӗнчӗ.

Может, и исправился бы Максимка, да в бою, начавшемся на подступах к Ростову, колопнула ему пуля голову, вытек на рубаху голубой Максимкин глаз, забила ключом кровь из развернутой, как консервная банка, черепной коробки.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хура ҫӑхан сӑхса кӑларнӑ Мерчен шӑрҫа пек куҫсене.

А и глазки его, глазки кари, Черный ворон выклевал.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Жалмеркӑсем тӑрӑх йӑкӑртататӑн!.. — чӑх сӑхса ҫитермелле мар тӑрӑлтатса кайрӗ вӑл чанкӑлти сасӑпа.

По жалмеркам бегаешь!.. — зачастила она сорочьим говором.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӑвак куҫлӑ салтак, тин кӑна хӗртсе кӑларнӑ кирпӗч пек хӗрлӗ питлӗскер, пиҫиххийӗ хушшинчен пулштух кӗленчи майлӑ граната туртса кӑларчӗ те, пӗрре урядник сӑмси умӗнче юнакаласа, унтан тата юлташӗсем ҫине пӑха-пӑха илсе, Ярославль тӑрӑхӗнчи пек чӑх сӑхса ҫитермелле мар тӑрӑлтатса кайрӗ:

Голубоглазый солдат, красный, как свежеобожженный кирпич, достал из-за пояса бутылочную гранату, — помахивая ею перед носом урядника, оглядываясь на товарищей, зачастил ярославской скороговоркой.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех