Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сиснӗ (тĕпĕ: сис) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сиснӗ пулин те, тен ӑна ҫакӑн хыҫҫӑн хӑйӗн нимӗнпе тӳрлетме ҫук суранӗ ыратнине тӳссе ирттерме ҫӑмӑлтарах пулнӑ пулӗ.

и если раскрыл, может быть, легче стало ему нести свою большую, неизлечимую рану.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Тен, вӑл ҫак пӗр-пӗринпе калаҫса татӑлмасӑрах шӑппӑн тунӑ каварлӑха сиснӗ пуль?

Может быть, он раскрыл этот безмолвный наивный заговор,

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Инкек пуласса сиснӗ пекех, вӑл Алексее тем пулсан та яланах санпа пӗрле пулатӑп, манӑн пӗтӗм пурнӑҫӑм — санта, сан ҫинчен кашни пушӑ минутрах шухӑшлатӑп, ҫав шухӑшсем ҫех мана вӑрҫӑ вӑхӑтӗнчи пурнӑҫӑн йывӑрлӑхӗсене, заводри чӑлӑм куҫ хупмасӑр иртен каҫсене, пушӑ кунсемпе каҫсенче окопсемпе противотанковӑй канавсем алтнине тата — мӗн пытарса тӑмалли пур ӗнтӗ! — ҫурри выҫӑ пурӑннине те тӳссе ирттерме пулӑшаҫҫӗ, тесе ҫырнӑ.

Словно предчувствуя несчастье, она писала, что она будет с ним всегда, что бы с ним ни случилось, что жизнь ее в нем, что она думает о нем каждую свободную минуту и что думы эти помогают ей переносить тяжести военной жизни, бессонные ночи на заводе, рытье окопов и противотанковых рвов в свободные дни и ночи и, что там таить, полуголодное существование.

6 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ирхи тӗтрене ҫил салатса ярсан, ҫӗрле кӗмӗл тум тӑхӑннӑ вӑрман, кӑвак та хаваслӑ сӑнлӑскер, хӗвел ҫуттинче йӗплӗ пасӗпе йӑлтӑртатма пуҫларӗ; вӑрман сасартӑк улшӑннине курса тенӗ пекех, ҫуркунне ҫывхарнине сиснӗ кайӑк-кӗшӗк чӗвӗлтетсе, юрласа ячӗ.

Утром ветер размел туман, а лес, посеребренный за ночь, седой и веселый, засверкал на солнце иглистым инеем и, как будто радуясь этому его внезапному преображению, защебетала, запела, зачирикала птичья братия, почуявшая грядущую весну.

7 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Анчах та вӑл хӑйӗн шухӑшӗ-кӑмӑлӗсене палӑртмасӑр пурӑнакан ҫын пулнӑ: унӑн хуйхи ҫинчен, вӑл пӗр пӗччен пулни ҫинчен полкра никам та пӗлмен, темелле, — хӑш-пӗрисем ӑна сиснӗ ҫеҫ.

Но он был человек замкнутый: о его несчастье и его одиночестве почти никто в полку не знал и лишь немногие догадывались.

19 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Ҫук, кӑшт ҫеҫ сиснӗ пулсан та…

Нет, кабы я только догадывался…

12 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Ефрейтор Биденко ачан ҫак хавассӑн каланӑ сӑмахӗсенче вӑл хӑйне хӑй ҫав тери шаннине, хӑюллӑ кӑмӑл пулнине сиснӗ, ҫавӑнпа хирӗҫ нимӗн те каламан пулин те, ачана хытӑ асӑрхаса пыма шутланӑ.

И такая глубокая уверенность, такое непреклонное решение послышалось ефрейтору Биденко в этих весёлых словах, что он хотя и промолчал, но решил про себя всё время быть начеку.

8 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

«Эпӗ хам халь епле тӑратӑп, ҫавӑн пекех тӑнӑччӗ вӑл — сан пек, юнашарах тӑратчӗ. Акӑ ҫакӑн пек пӑхса кулса илсеччӗ. Эпӗ вара темӗн сиснӗ пекех пултӑм, — сасартӑк ҫав тери хӑрушӑ пек туйӑнса кайрӗ, ӑнлантӑр-и?

Прибавляя что-нибудь вроде: а я стоял вот тут, как раз где сейчас стою, а он совсем рядом — где ты стоишь. А он улыбнулся вот так. И у меня мурашки по спине вдруг побежали, до того страшно стало.

17-мӗш сыпӑк. Пиратсем хӑйсене пытарнӑ ҫӗре пыраҫҫӗ // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Клавдия Васильевнӑн чунӗ ырӑ мара сиснӗ.

Куҫарса пулӑш

«Ывӑлӑм, шӑнтнӑ пулӑ пек, юр айӗнче 3 эрне выртрӗ» // Алина ИЗМАН. «Ҫамрӑксен хаҫачӗ», 2016.09.29, 38 (6131) №

— Тен, эпӗ вӑрҫӑран ҫапла таврӑнасса унӑн чунӗ сиснӗ, анне.

Куҫарса пулӑш

Вутра ҫунман уртӑш // Анатоли Ырьят. «Канаш», 11-21№

17. Симон вӗсем улталаса калаҫнине сиснӗ, анчах кайран халӑх хӑйне курайми пулмаллах ӳпкелеме ан тытӑнтӑр тесе, Трифон патне кӗмӗл те, Ионафан ачисене те ӑсатнӑ, 18. халӑх: «Симон кӗмӗл тӳлеменрен тата ачасене ӑсатманран Ионафан вилчӗ» тесе калама пултарнӑ.

17. Симон понимал, что они говорят с ним коварно, но послал серебро и детей, чтобы не навлечь большой ненависти от народа, 18. который сказал бы: оттого, что я не послал ему серебра и детей, Ионафан погиб.

1 Мак 13 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

13. Олоферн чатӑрӗ патне пырса, вӗсем унӑн пӗтӗм ҫуртне-мулне тытса тӑракан ҫыннине каланӑ: хуҫамӑра вӑрат-ха, ара, ҫав чурасем, хӑйсем тӗппипех пӗтессе сиснӗ пек, пире хирӗҫ тухма хӑйнӑ.

13. Придя к шатру Олоферна, они сказали управлявшему всем имением его: разбуди нашего господина, потому что эти рабы осмелились выйти на сражение с нами, чтобы быть совершенно истребленными.

Иудифь 14 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Иккӗмӗшӗнче вӑл, текех таврӑнмасса сиснӗ тейӗн, уничере икӗ ҫулти ывӑлне, манӑн аттене, ҫӳлелле ҫӗкленӗ те: «Садовниковсен ратти нихӑҫан та пӗтмӗ», — тесе кӑшкӑрнӑ.

Куҫарса пулӑш

«Иринӑна хисеплесе сӑнарсем калӑплатӑп» // Альбина ЮРАТУ. «Ҫамрӑксен хаҫачӗ», 2016.03.17, 10 (6103) №

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех