Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

савса (тĕпĕ: сав) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чунне вӑл ӗнтӗ панӑ, Ҫӳлти турра савса.

К небесам воспарил его дух.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӑл йӑлт-ялт пӑхкаласа та илет, кулкалать те, хӑй ҫине савса пӑхнине пӗлсе тӑракан арҫын ачасем пек, пуҫне те аллисем ҫине таять.

Он и поводил глазами, и улыбался, и подпирал голову, как это делают мальчики, которые знают, что на них охотно заглядываются.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Унӑн ӗлӗкхи капитанӗн ачисем Айртона савса куҫӗсене ун ҫинчен илмеҫҫӗ.

Дети его бывшего капитана осыпали Айртона ласками и знаками внимания.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсен ячӗсене ыйтса пӗлмерӗ, вӗсем камне те асӑнмарӗ кил хуҫи, Гленарванпа унӑн юлташӗсем хӑй патне ҫитичченех вӗсене чун чӗрипе савса тараватлӑн ҫапла чӗнчӗ:

Не успели Гленарван и его спутники подойти, как хозяин дома, не спрашивая ни их имён, ни званий, сердечно приветствовал их:

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫав харсӑр ачана пурте юратса тӑраҫҫӗ: ӑна хӑй ачи пекех савакан Паганель те, яланах сиввӗн ҫӳрекен майор та, пуринчен ытла Гленарван, пурте ӑна савса юратаҫҫӗ.

Все любили этого храброго мальчика — и Паганель, привязавшийся к нему, как к родному, и обычно холодный майор, и особенно Гленарван.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Кала, ачам, мӗншӗн? — ыйтса пӑхрӗ Гленарван, Роберта ырӑ кӑмӑлӗпе савса.

— Скажи, почему, мой мальчик? — в свою очередь, попросил Гленарван, одобрительно улыбаясь Роберту.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Эсӗ мана пӑрахмасан, эсӗ вылямалла ҫеҫ мар, чӑн-чӑн савса юрататӑн пулсан, эпӗ саншӑн лайӑх упӑшка пулӑп.

Если ты от меня не откажешься, если ты действительно серьезно, а не для игрушки, тогда я буду для тебя хорошим мужем.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Тоня, ун ҫине чылайччен пӑхса тӑрса, ӑна чунтан хӗрхенсе, чӗрипе савса, уншӑн пӗр хӑраса, пӗр савӑнса унӑн аллисене чӑмӑртать.

Тоня несколько мгновений смотрела на него и, вся охваченная приливом жалости, горячей нежности, тревоги и радости, сжимала его руки:

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пӗтӗм тӗнчене савса пӑхакан Хӗвелрен вӗсем ҫулталӑк тӑршшӗпех ҫынсемшӗн ырӑ та ачаш пулма тархасланӑ.

Просить его, чтобы было оно для людей весь год добрым и ласковым.

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Ман шутпа, савса пӑрахнӑ хӗре хӑй ҫине ӑшӑ куҫпа пӑхтарасси, хӗрӗн кӑмӑлне ырӑ та пархатарлӑ ӗҫсем туса ҫавӑрса хӑйне юраттарасси кирек хӑш йӗкӗтӗн тивӗҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Эпӗ ӑна савса килентӗм, унӑн шурӑхнӑ пит-куҫӗнче, унӑн хӑюсӑр, васкаварсӑр хусканӑвӗсенче эпӗ ҫав тери черчен илемлӗх пуррине туйрӑм, вӑл, авӑ, темшӗн манӑн кӑмӑл пӑсӑк тесе шутлать.

Я любовался ею, я находил трогательную прелесть в ее побледневших чертах, в ее нерешительных, замедленных движениях — а ей почему-то воображалось, что я не в духе.

XII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Эпӗ ӑна юрататтӑм, ӑна савса сӑнаттӑм, вӑл мана чӑн-чӑн арҫын пек туйӑнатчӗ — вӑл мана ялан хӑй ҫумӗнчен сирнине туйман пулсан, эпӗ унпа мӗнлерех хытӑ ҫыхӑннӑ пулӑттӑм!

Я любил его, я любовался им, он казался мне образцом мужчины — и, боже мой, как бы я страстно к нему привязался, если б я постоянно не чувствовал его отклоняющей руки!

VIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Хӗр кивелнӗ хура платйӗпе, умне саппун ҫакнӑ; эпӗ ҫав платйӗпе саппунӑн кашни хутламне савса ачашланӑ пулӑттӑм.

На ней было темненькое, уже поношенное платье с передником; я, кажется, охотно поласкал бы каждую складку этого платья и этого передника.

IV // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Савса тӑнӑ чӗрешӗн ҫакӑ намӑс пулма пултарать-и?»

Любить — разве может это быть стыдным?»

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Фронтран кӗске вӑхӑтлӑха киле килсе кайнӑ май, вӗсене вӑл хӑйӗн тивӗҫне кура тата амӑшӗн кӑмӑлне юрас тенӗ майлӑрах ҫеҫ савса ачашлатчӗ, хӑй вара ҫакна тума кӑшт та пулин кӑмӑл туртнине туймастчӗ те.

На короткий срок приезжая с фронта домой, он пестовал и ласкал их как бы по обязанности и чтобы сделать приятное матери, сам же не ощущал в этом какой-то потребности.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл яланхи пекех тимлесе, васкамасӑр ҫирӗ; хушӑран кашӑка тӗлӗпе ҫӳлелле туса сӗтел ҫине хучӗ, юнашар, ларнӑ Мишатка ҫине куҫ хӗррипе савса пӑхрӗ, тӳрккесрех сасӑпа каларӗ:

Он ел, как всегда, старательно, истово; изредка клал на стол вверх донышком ложку, косым любующимся взглядом окидывал сидевшего рядом с ним Мишатку, грубовато говорил:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл унӑн пурнӑҫӗ ҫийӗн, тулӑ пусси тӑрӑх ҫил-тӑвӑл ахӑрашса иртнӗ пек, асар-писеррӗн туллашса иртрӗ: анчах, тулӑ тесен, вӑл тӑвӑл хыҫҫӑн та ҫӗкленет, хӗвел ҫутинче хӑйӗн илемӗпе куҫа савса ачашлать пулсан, старик, ав, ура ҫине тӑма ниепле те хал ҫитереймерӗ.

Прошла она над его жизнью, как буря над деляной пшеницы, но пшеница и после бури встает и красуется под солнцем, а старик подняться уже не мог.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн пирки ӑна Аксинья пушшех те хытӑ, тӑван амӑшӗ майлӑрахах ачашшӑн савса юратрӗ.

И от этого Аксинья испытывала к нему еще большую любовь и почти материнскую нежность.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Мӗнле тус-ха эпӗ сан. Ҫич хӗре савса пурнан, Саккӑрмӗшне — юххана, Тӑххӑрмӗшне — арӑмна, Вуннӑмӗшне, намӑссӑр, — мана!»

«Что же ты мне есть за друг, Ежли любишь семь подруг, Восьмую — вдовую, А девятую жану, А десятую, подлец, меня…»

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫӗсене кӑштах хупса, вӑл ыттисемпе пӗр тикӗс утма тӑрӑшрӗ, ҫак ӗнер ҫеҫ курман-пӗлмен йӗкӗтсене пурне те хӑй халь пӗтӗм чун ӑшшипеле савса кӑмӑлланине туйрӗ.

Полузакрыв глаза, он старался не терять ноги и, испытывая прилив большой внутренней теплоты ко всем этим, вчера еще незнакомым и чужим ему ребятам, думал:

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех