Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

савса (тĕпĕ: сав) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эх, аттемӗр эс, лӑпкӑ Донӑмӑр, Пирӗн чунӑмӑр, Дон Иванович, Мухтавна санне ӗмӗртен савса, Ӗмӗртен савса чаплӑ турӑмӑр.

Как ты, батюшка, славный тихий Дон, Ты кормилец наш, Дон Иванович, Про тебя лежит слава добрая, Слава добрая, речь хорошая.

Лӑпкӑ Дон. 3-мӗш кӗнеке // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шурӑ пӗсехеллӗ шӑркалчӑсене ҫил тармалантарнӑ Дон ытамӗнче хумсем ачашшӑн савса ҫупӑрланине кӑнтӑр кунӗнче те час-часах курма пулать.

Да и в полдень видно было, как по взлохмаченному ветром простору Дона пестает и нянчит волна белопузых чирков.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн Бунчук юратнӑ тусӗ хӑйне чунтан савса ачашланине ҫеҫ мар, вӑл хӑйӗншӗн тӑван амӑшӗ пек ӑшшӑн, ырӑ кӑмӑллӑн тӑрӑшнине те ҫывӑхран туйса пурӑнчӗ.

И после этого Бунчук долго ощущал на себе не только ласку любимой, но и ее теплую, налитую вровень с краями материнскую заботливость.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ман сана пӗтӗм чун хавалӗпе савса ачашлас килет! —

Я хочу тебя любить со всей силой! —

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Наталья кӑвар пек хӗрелсе кайрӗ, килтисем умӗнче аванмарланнине ҫӗнтерсе, Григорий ҫумне ларчӗ те ун ҫине вӗҫӗмсӗр телейлӗ куҫӗсемпе савса пӑхрӗ, кушӑрхаса пирченӗ вӗри аллипе вӑрахчен унӑн хӑмӑр ӳтлӗ типшӗм аллине ачашларӗ.

Наталья зарделась, преодолевая смущение перед своими, подошла к Григорию, села около, бескрайне счастливыми глазами долго обводила всего его, гладила горячей черствой рукой его сухую коричневую руку.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шухӑшласа пӑхсан, эпир те ҫынсем-ҫке-ха: хӗрарӑмсене те вӗсем пекех савса ачашлатпӑр, хӗрсемпе йӑпанатпӑр, хамӑр хуйхӑ-суйхӑшӑн макӑратпӑр, ҫынсен савӑнӑҫӗшӗн хӗпӗртеместпӗр…

А ить мы такие же люди: и баб так же любим и девок милуем, своему горю плачем, чужой радости не радуемся…

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав вӑхӑтрах пурин сассинче те ӑна юлташла ӑшшӑн, тараватлӑн савса хапӑллани сисӗнчӗ.

Но во всех голосах одним тоном звучал товарищеский, теплый привет.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗр-пӗр завод хуҫин е ҫӗрме пуян сутӑҫӑн ывӑлӗ пулӗ-ха: службӑна лекесрен пытанса юлнӑ та, йӗксӗк, — тӑван ҫӗр-шыв ҫине сурнӑ кӑна вӑл, — халӗ «оборонӑшӑн ӗҫлет», шӳсе купчесе пырать, пуян хӗрарӑмсене савса эпекленет ӗнтӗ…»

Наверно, сын заводчика или какого-нибудь торгового зубра, уклонился, подлец, от службы, — начхать ему на родину, — и «работает на оборону», жиреет, с удобствами любит женщин…»

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эсӗ, Тимофей, юрат та савса пурӑн ӑна.

Ты, Тимофей, люби ее и жалуй.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Хӑвӑннинчен, савса пурӑнакан кральӑран кайса ил, — тетӗп.

Поди у своей крали попроси.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑрманта ҫапла пулать: пысӑк юманпа юнашар яштака та кӑтра, тулли сӗткенлӗ ҫамрӑк юман хӗвел ҫинелле туртӑнать, ун кӗлеткине тата сӗткенлӗ ҫулҫисене пӑхсанах, ҫакӑн пек яштака йывӑҫ мӗнле тымартан ӳсни, ӑна кам вӑй парса, савса ӳстерни курӑнать…

В лесу так бывает: подле большого дуба полный сока молодой дуб, стройный и кудрявый, начинает тянуться к солнцу, если посмотреть на его ствол и сочные листья можно увидеть из каких корней выросло такое стройное дерево, под чьим вниманием и для кого он был выращен…

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Савса пӑрахрӑн-им?

Влюбилась?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

«Савса чуптуни питӗнчен те паллӑ, — шутларӗ Хворостянкин.

«И по лицу видно, что миловались и целовались, — подумал Хворостянкин.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫанӑсӑр аялти кӗпе тӑхӑннӑ Татьяна чӳрече янаххи урлӑ ӳпӗнсе ачине ҫӗкленӗ те ӑна питҫӑмартинчен те, сӑмсинчен те, куҫӗсенчен те савса чуптума пуҫланӑ.

В нижней рубашке, с голыми до плеч руками, с косами цвета овсяной соломы, спадавшими ей на грудь и на спину, она перегнулась через подоконник, подняла мальчика и начала с ненасытной жадностью целовать и его щеки, и нос, и глаза.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Савса пӑрахнӑшӑн эпӗ айӑплӑ мар.

Я не виноват, что я полюбил.

XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эпӗ ун ҫине тусемпе тӳпе илемӗ ҫине савса пӑхнӑ пек пӑхсаттӑм, тата ҫавнашкал савса пӑхмасӑр тӑма пултарайман та, мӗншӗн тесен вӑл ҫавсем пекех хитре.

Я любовался ею, как красотою гор и неба, и не мог не любоваться ею, потому что она прекрасна, как и они.

XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Кашни юнкер е офицер крепоҫре яланах портер ӗҫет, штосла вылять, экспедицисене хутшӑннӑшӑн награда парасси ҫинчен сӑмахлать, станицӑра вӑл ҫавнашкалах яланах хуҫисемпе чихирь ӗҫет, хӗрсене премӗксемпе тата пылпа хӑналать, казачкӑсен хыҫӗнчен сӗтӗрӗнет те вӗсене савса пӑрахать; хӑш чухне тата авланса та ярать.

Как каждый юнкер или офицер в крепости регулярно пьет портер, играет в штос, толкует о наградах за экспедиции, так в станице регулярно пьет с хозяевами чихирь, угощает девок закусками и медом, волочится за казачками, в которых влюбляется; иногда и женится.

XXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Унта халь никам та пурӑнмасть ӗнтӗ, хӑйӑр ҫинче ҫак вырӑнсене савса килекен пӑлансен, кашкӑрсен, мулкачсемпе фазансен йӗрӗсем ҫеҫ курӑнкалаҫҫӗ.

Никто уже не живет там, и только видны по песку следы оленей, бирюков, зайцев и фазанов, полюбивших эти места.

IV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ун куҫӗнче тем пек савса тӑни те вилме хатӗрри йӑлкӑшса тӑчӗ!

И столько скорби, любви и жертвенной преданности светилось в ее глазах!

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак хыпар шӑп кӑна чи телейлӗ самантра ҫитрӗ-ҫке, хӑй пӗтӗм чун хавалӗпе савса тӑнӑ ытарайми хӗрпе курнӑҫнӑ самантра, Рада вара халь ҫӗр хут та чипертерех курӑнса кайнӑччӗ ӑна.

Ведь это известие пришло в миг высшего блаженства, в миг неожиданной встречи с девушкой, которая сегодня, в ореоле героического подвига любви, казалась Огнянову еще милее и пленительнее, чем раньше.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех