Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пушшине (тĕпĕ: пушши) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пурте турӑ ырлӑхӗ-ҫке, — терӗ те, хӑйне асла хунӑ пек пулса, пушшине хӗвел еннелле кӑнтарса илчӗ.

Все от бога, — Микита пренебрежительно махнул кнутом на солнце.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ҫакӑн пек вӗсен, сыхлавҫӑ-хавильдар пушшине туянса, хӗртсе пӑхакан хӗвел айӗнче ҫӗршер миля утмалла.

И в таком положении они должны были брести под палящим солнцем целые сотни миль, подстегиваемые кнутом надсмотрщика — хавильдара.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ак сана ҫак кӗтӳ пушшине тыттарар та, утах ху ҫулӑпа.

Вот, возьми себе на память кнут и ступай подобру-поздорову своей дорогой, понял?

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӑй лашине вырнаҫтарса тӑратать, ӑна утӑ е хутаҫпа сӗлӗ ҫакса парать, унтан хӑйне ҫапкаланчӑк е тӗнче тӑрӑх сӗтӗрӗнсе ҫӳрекен чухӑн ҫын мар, чан-чӑн лаша-урапаллӑ, хуҫалӑхлӑ ҫын тесе калаттарас шухӑшпа пушшине пилӗк ҫумне меллӗн хӗстерсе хурать; унтан вара пӳрте кӗрет, сӗтел хушшинче вырӑн пушанасса кӗтсе, сак ҫинче ларать.

Поставил человек лошадь к месту, кинул ей сена с воза или подвязал торбу с овсом, потом сунул кнут себе за пояс, с таким расчетом, чтобы люди видели, что это не бродяга или нищий волочится на ногах по свету, а настоящий хозяин, со своей скотиной и телегой; потом вошел в избу и сел на лавку ожидать, когда освободится за столом место.

VII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Меркидон пушшине выляткаланӑ, ӗнине ятран чӗннӗ, вара шухӑ выльӑха вӑрманӑн чи аякри кӗтесӗнче, тӳррипех каласан, ҫатан ҫумӗнче, тупнӑ.

Меркидон хлопал кнутом, звал ее по кличке и обнаруживал озорную где-нибудь в самом отдаленном уголке леса, а именно: у плетня, где трава пожирнее и погуще.

Вӑрман сыхлавҫи // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Филофей пушшине сулчӗ те, тарантас каллех вырӑнтан тапранса кайрӗ.

Филофей взмахнул кнутом, и тарантас опять покатился.

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Ашшӗ унран пушшине туртса илсе хӑмсарчӗ.

Вырвав у него кнут, Тимофей замахнулся.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Мейӗр, пушшине те илӗр эппин!.. — Вӑл, аллипе хаяррӑн сулса ярса, чие хуллинчен тунӑ пушӑ аврине шыв куҫӗн варрине вӑркӑнтарчӗ.

Нате ж вам и кнут!.. — он отчаянно размахнулся, кинул на середку полыньи вишневое кнутовище.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Кукаҫи, — терӗ вӑл ҫивӗч сассипе, пушшине кӑшт сулкаласа, — эсир ман хута ан кӗрӗр, эпӗ хам хута хамах кӗрӗп…

— Дедусь, — сказала она звонким голосом и легонько взмахнула кнутом, — вы за меня не заступайтесь, я и сама за себя заступлюсь…

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей вӑл бричка ҫине ларса пушшине ҫавӑркаланине, вара ура ҫине тӑрса пӗчӗк тутӑрпа сулса сывпуллашнине курчӗ.

Сергей видел, как она села в бричку, взмахнула кнутом и погнала быков, а потом встала и помахала платочком.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тӑкӑрлӑкра кӗтӳ ачи вӑрӑм пушшине шартлаттарчӗ.

На проулке щелкал арапником подпасок.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Вӑл, йӗнер пусси ҫинче ҫӗкленсе, хӑй куҫӗсем умӗнче пушшине вылятса илчӗ.

— Он привстал на стременах, помахал у себя перед глазами плеткой.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сӗтел патне инвалид пырать, графин ҫине тӗксӗммӗн пӑхса илет те, вӑл пушшине кура, ҫӗнӗрен тултарса килет…

Подходит к столу инвалид, угрюмо косится на графин и, увидев, что он пуст, приносит новую порцию…

Философ // Хӗветӗр Уяр. Антон Чехов. Философ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 135-137 с.

Пӗр пилӗк минут та иртмерӗ, вӑл каллех аллине суллама тытӑнчӗ, унтан каҫхине асне килсе кӗнӗ венчетре юрламалли «Господи, помилуй» юррӑн илемӗ ҫинчен хӑйӗн юлташӗсене тӗплӗн ӑнлантарса пачӗ те, пушшине хул хушшине хӗстерсе, икӗ аллине те суллама тытӑнчӗ.

Не прошло и пяти минут, как он опять замахал рукой, потом, расписывая своим спутникам красоты венчального «Господи, помилуй», которое ночью пришло ему на память, взял кнут под мышку и замахал обеими руками.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫав питӗ хитре мар мӑкӑльсӗр пуҫне, ку ҫыннӑн тепӗр уйрӑм палли те тӳрех куҫа тӑрӑнать: сулахай аллине вӑл пушӑ тытнӑ, сылтӑммипе куҫа курӑнман темле хор дирижерӗ пек вӗҫсӗр сулласа утать; хушӑран вӑл пушшине хул хушшине хӗстерет, ун чухне вара икӗ аллипе те дирижер пек сулкалама тытӑнать те сӑмси витӗр юрлать.

Кроме этой, очень некрасивой шишки, у него была еще одна особая примета, резко бросавшаяся в глаза: в левой руке держал он кнут, а правою помахивал таким образом, как будто дирижировал невидимым хором; изредка он брал кнут под мышку и тогда уж дирижировал обеими руками и что-то гудел себе под нос.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Аржанов пушшине Давыдов еннелле кӑнтрӗ те, ҫав-ҫавах шухӑшлӑн кулса, хушса хучӗ:

Аржанов протянул Давыдову кнут, сказал, все так же задумчиво улыбаясь:

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Давыдов ҫумӗнче вӑкӑрсене хӳтерсе пыраканни, ҫамрӑк йӗкӗт, пушшине шартлаттарса илчӗ те, тӗпри вӑкӑрсем пӗр харӑссӑн туртӑнса малалла утрӗҫ.

Погоныч Давыдова, молодой парнишка, щелкнул арапником, и головные быки дружно взяли упор.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Кондрат, аллисене сулкаласа, ӑшталансах темскер каласа парать; кайма васкакан лавҫи тӳсеймесӗр тилхепине алӑран алла иле-иле тытать, ларчӑк айне чиксе хунӑ ярапаллӑ пушшине майлаштаркалать.

Кондрат размахивал руками, с жаром рассказывая; кучер нетерпеливо перебирал вожжи, поправляя подоткнутый под сиденье махорчатый кнут.

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Кӗтуҫӗ пушшине пӑшал пенӗ пек шартлаттарса, вӑкӑра участокран хӑваласа тухрӗ.

Стреляя, как из ружья, длинным кнутом, пастух выгнал быка с участка.

28-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах, лашасене чарас вырӑнне, вӑл ларкӑҫ ҫине тӑрса, пушшине пуҫӗ урлӑ ҫавӑрса, лашасене пушшех хытӑ хӑвалама тытӑнчӗ.

Однако, вместо того чтобы затормозить, он, наоборот, встал на козлах и отчаянно закрутил над головой кнутом.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех