Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пулнишӗн (тĕпĕ: пулни) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Айртон хӑй аллине ҫавӑрса илме ӗмӗтленнӗ судно ҫинче тыткӑнра пулнишӗн хӗрелчӗ.

Айртон покраснел оттого, что в качестве пленника стоит на палубе судна, которым надеялся командовать.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл хӑйсемпе пӗрле пыма пулнишӗн вӗсем пурте хӑйсене телейлӗ тесе шутлаҫҫӗ, пӗр ирландец ҫеҫ, маттур та савнӑ помощника ҫухататӑп тесе, телейлӗ пек туйӑнмарӗ.

Все были счастливы, что он согласился сопровождать их, кроме ирландца, терявшего преданного и расторопного помощника.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Эпӗ тӑваттӑмӗш черетре пулнишӗн телейлӗ апла! — тесе хучӗ майор.

— Я счастлив, что моя очередь четвёртая! — заметил Мак-Набс.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл хӑйне тивӗҫлине аван пурнӑҫларӗ, Антуко перевалӗ мулсене каҫса каймалла мар пулнишӗн катапац айӑплӑ мар.

Тот честно выполнил свой долг, и не его вина была, что перевал Антуко стал непроходимым для мулов.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Пирӗн элек-телекре тата нумай чакаланмалла-и-ха сирӗн? — ыйтрӗ Лузгин, ҫавнашкал лайӑх мар ӗҫсемпе лармалла пулнишӗн Мажарова хӗрхеннӗ пек.

— И долю вам еще копаться в наших кляузах? — сочувственно осведомился Лузгин, как бы сожалея, что Мажарову приходится заниматься столь неблаговидными делами.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫилли иртсе кайсан, Аникей арӑмне хӗрхенме тытӑнать, хӑйне ытлашши хаяр та чӑкӑлтӑш пулнишӗн ӳпкелет, анчах арӑмне ҫавӑн ҫинчен каламасть.

Отойдя, Аникей начинал жалеть Серафиму, упрекал себя за излишнюю жестокость и придирчивость, но сказать об этом жене не решался.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫак кулла курсан, Ксени ӑна пуриншӗн те — сивӗрех пулнишӗн те, ӑнланманнишӗн те — каҫарчӗ, хӑй ун пирки нумай пулмасть урӑхла шухӑшланишӗн вӑтанчӗ.

За эту улыбку она сразу простила ему все — и странную черствость, и непонимание — и устыдилась своих недавних мыслей.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тахҫан Корней хӑй те ҫавӑн пекех хӗрӳ те чарусӑр ҫын пулнӑ, унӑн пуриншӗн те чунӗ ыратнӑ, колхоза сиен кӳрекен ӗҫе курмасӑр иртме пултарайман, тирпейсӗрлӗхшӗн, хуҫасӑрлӑхшӑн, кахал-наян пулнишӗн кирек кама та пӑсӑрлантарса илнӗ, тӗрӗссине бригадира та, председателе те куҫранах калама хӑраса тӑман.

Ведь и сам Корней когда-то тоже был такой же горячий и неуемный, за все болел душой и никогда не проходил мимо того, что считал во вред колхозу, распекал любого за нерадивость, бесхозяйственность и лень, не боялся сказать правду в глаза ни бригадиру, ни председателю.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Халӗ ӑна каллех ашшӗне шел пулса кайрӗ, кирлӗ мар ҫӗртенех кӳреннишӗн, чунсӑртарах пулнишӗн вӑл хӑйне ӳпкелесе илчӗ.

Ей уже опять было жаль его, и она укорила себя за ненужную обидчивость и черствость.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Атте вӗсене чӗнме кӑмӑллӑ пулнишӗн тав турӗ те, хуть мӗнле йывӑр пулсан та, тӑван ҫӗршывшӑнах ӗҫлессине пӗлтерчӗ.

Куҫарса пулӑш

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

Штабран тухсан, вӑл, ҫак тӗлпулу темле йӗрӗнчӗкрех сисӗм хӑварнине туйса илсе, малтан полковника унӑн сарлака янаххи ҫинчи суранӗпе ӗшенчӗк тӗсӗшӗн кӑна хисеплеме хатӗр пулнишӗн хӑйӗнчен хӑй тӑрӑхласа малалла утрӗ.

Он ушел из штаба, неприязненно вспоминая встречу, иронизируя над тем уважением, которое невольно внушили ему усталый вид и шрам на широком подбородке полковника.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Солохӑна курма май пулнишӗн савӑннипе, ҫурӑмӗ те ытлах ыратман пек туйӑнчӗ ӑна, урамсенче ҫил-тӑман уланине пӑхмасӑрах шартлатакан сивве те туйми пулчӗ вӑл.

Приятность, ожидавшая его впереди при свидании с Солохою, умаливала немного боль и делала нечувствительным и самый мороз, который трещал по всем улицам, не заглушаемый вьюжным свистом.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Унпа пӗрлех юлашки тӗл пулнишӗн савӑнни ҫумне юлашки ҫапӑҫура ҫӗнтернин савӑнӑҫӗсем пӗрлешрӗҫ, ҫавна пула та Юргин хӗвел ҫутинчи алмаз пекех ялкӑшрӗ…

К тому же радость последней встречи соединялась с другими радостями, которые принесла победа в последних боях, и от этого Юргин вспыхнул, точно алмаз от солнечного луча…

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пӗрле ӗҫлеме лайӑх ҫынна тӗл пулнӑшӑн тата хӑйӗн ун пек ӗҫлес туртӑм пулнишӗн Сергей хӗпӗртет; унӑн опытне, хӑнӑхӑвӗсене ӗҫре вӗренсе пӗлес, ҫынсемпе Кондратьев пек калаҫма ҫеҫ мар тата ҫынсене вӑл епле итлеме пултарнӑ пек итлеме вӗренес килнӗ; кирек епле ыйтусене татса панӑ чухне те Кондратьев пек яланах лӑпкӑ пулма тата ун пекех ҫирӗппӗн шанса тӑма хӑнӑхас килнӗ.

Сергей был рад, что встретил человека, с которым было легко работать и которому хотелось подражать, хотелось на практике познать его опыт, навыки, даже его манеру не только говорить с людьми, но и выслушивать людей так, как это умел делать Кондратьев; решая любой вопрос хотелось научиться быть таким же спокойным, как Кондратьев, хотелось научиться от него терпению.

XXVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унта, бригадӑра ӗҫлесе, колхозницӑсемпе калаҫнӑ чухне те, бригадӑшӑн тӑрӑшса, пӗрмаях хыпса ҫуннинче те вӑл хӑйне хӑй лӑпкӑллӑх тупнӑ, хусах арӑм пулнишӗн хурланасси майӗпен пӗтсе пыра пуҫланӑ.

Там, работая в бригаде, находила утешение в разговоре с колхозницами, в постоянных хлопотах, в заботах о бригаде, и вдовье горе стало постепенно забываться.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫакӑн пек кӗтмен ҫӗртен тӗл пулнишӗн хӗпӗртенипе, анчах ыйӑхран ҫаплах ниепле те хӑтӑлайманнипе Илья, ҫамкине пӗркелентерсе, аран-аран кулса илчӗ; Сергей Рощенскине ҫити илсе кайма ыйтсан, вӑл пуҫне килӗшӳллӗн сулса, аллипе хӑйпе юнашар ларма вырӑн кӑтартса пачӗ.

Илья, обрадовавшись такой нежданной встрече, но еще никак не в силах избавиться от сонливого состояния, собрал на лбу морщинки, с трудом улыбнулся и на просьбу Сергея подвезти до Рощенской утвердительно кивнул головой, указывая рукой на место рядом с собой.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӗсем ача ытарайми илемлӗ пулнишӗн сахалтарах савӑнаҫҫӗ, ӑна тем пулса тӑрасран вара ытларах хӑраҫҫӗ, ҫавӑнпа та вӗсене ача (ӑна вӗсем юратнӑ пулӗччӗҫ-ха) кирлӗ мар.

Для них меньше удовольствия от прелести ребенка, чем страданий от страха за него, и потому не надо того ребенка, которого они будут любить.

XVI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Ҫавӑн пек ирсӗр пурӑнса, эпӗ хама хам йӑла-йӗрке енчен пӑсӑлман ҫын тесе шутланӑ, ҫемье пурнӑҫӗ енчен илсен те тирпейле пурӑнатӑп тенӗ, мӗншӗн тесен урӑх хӗрарӑмсемпе хутшӑнман; хама эпӗ айӑпсӑр вырӑнне хунӑ, харкашусем пулнишӗн арӑм, унӑн кӑмӑлӗ айӑплӑ тенӗ.

— Хуже же всего было то, что, живя этой скверной жизнью, я воображал, что потому, что я не соблазняюсь другими женщинами, что поэтому я живу честной семейной жизнью, что я нравственный человек и что я ни в чем не виноват, а что если у нас происходят ссоры, то виновата она, ее характер.

XIV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ӗнер Соньӑпа тӗл пулнишӗн ӑна намӑс пек, аван мар пек туйӑннӑ, ҫав тӗлпулу ӑна кӳрентернӗ.

Ему было и стыдно, и обидно, и как-то неловко за вчерашнюю встречу с Соней.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗр-пӗрин ҫине пӑхса, пӗр-пӗринпе тӗл пулнишӗн савӑнса, ҫамрӑк тата чылай ҫула ҫитнӗ хӗрарӑмсен мӗн ҫинчен шутламалли сахал мар пулнӑ пулӗ!

Пока молодая и достигшая зрелого возраста женщина смотрели друг на друга и радовались своей встрече у них, наверное, было не мало, о чем было подумать!

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех