Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

праҫниксенче (тĕпĕ: праҫник) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан вӑл Григорие пӗҫҫинчи сурана майласа ҫыхма пулӑшрӗ, арчаран праҫниксенче тӑхӑнмалли ҫӗнӗ шӑлавар туртса кӑларчӗ.

Помогла Григорию перебинтовать рану, достала из сундука праздничные шаровары, спросила:

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Курать вӑл Григорий Степанран хӑраманнине, сисет Григорий ахаллӗнех уйӑрлас ҫуккине: хӑйӗн ӑс-пуҫӗпе, апла-капла ан пултӑрччӗ, тесе шутласа, хӑйӗн сисӗм-туртӑмӗсене хирӗҫ пӗтӗм вӑйран кӗрешет, анчах та ҫав вӑхӑтрах праҫниксенче тата ахаль кунсенче те, хӑйне хӑй улталасах, авантарах тумланма пуҫланине, Григорипе тӑтӑшрах тӗл пулма тарӑшнине сисет.

Она видела, что он не боится Степана, нутром чуяла, что так он от нее не отступится, и, разумом не желая этого, сопротивляясь всеми силами, замечала за собой, что по праздникам и в будни стала тщательней наряжаться, обманывая себя, норовила почаще попадаться ему на глаза.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗвел те ӗнтӗ канма анса ларнӑ; ун вырӑнне хӑшпӗр ҫӗрте йӑрӑм-йӑрӑм хӗрлӗрех пӗлӗтсем курӑнкалаҫҫӗ; йӗри-тавра — хура куҫлӑ ҫамрӑк арӑмсем праҫниксенче тӑхӑнакан кипке евӗр ула-чӑла уй-хир сарӑлса выртать.

Солнце убралось на отдых; где-где горели вместо него красноватые полосы; по полю пестрели нивы, что праздничные плахты чернобровых молодиц.

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Праҫниксенче чиркӗве кайсан вара апостола яра паратчӗ, халь пулсан ӗнтӗ, вӑл вуланине илтес-тӗк, пуп ывӑлӗ те пытанса ларӗ.

В праздник отхватает апостола, бывало, так, что теперь и попович иной спрячется.

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вӑл кӑштах тӗлӗнмелле, килти пек те мар, ҫеҫенхирти пек те мар тумланнӑ: тусанпа вараланса пӗтнӗ, типсе кайнӑ атӑпа, ҫиелтен ҫӗленӗ кӗсйисемпе тата ҫупа вараланнипе ҫуталса тӑракан комбинезонпа пулни, Григорий уйран станицӑна кӗнекесем илме анчах килнине палӑртаҫҫӗ; анчах вӑл вӗтӗ ҫӑмлӑ тиртен кӗмӗл ҫӗвӗпе ҫӗленӗ вӗр-ҫӗнӗ пек кӑвак кубанка, вӑл хайне ҫеҫ мар, Татьянӑна та килӗшекен, праҫниксенче ҫеҫ тӑхӑнакан кубанкине тӑхӑнни Григорий кунта юриех, Татьянӑна курасшӑн килни ҫинчен калать…

Одет он был несколько странно — не по-домашнему и не по-степному: большие сапоги, сухие и серые от пыли, комбинезон с нашивными карманами, которые были до блеска замаслены, видимо, Григорий находился в поле и пришел в станицу за книгами; серая, совсем еще новенькая кубанка — та самая с серебряными галунами кубанка из мельчайшего курпея, которая нравилось не только ему, но и Татьяне и которую он надевал только по праздникам, — доказывала, что Григорий был дома и пришел сюда нарочно, не иначе, чтобы повидаться с Татьяной…

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вырсарникунпа праҫниксенче вара пурин те чиркӗве ҫӳремелле.

А по воскресеньям и праздникам всем предписывалось ходить в церковь.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Манӑн Макарушка Нагульнов ҫулталӑкри праҫниксенче, урӑхла каласан, Майӑн пӗрремӗшӗпе ноябрӗн ҫиччӗмӗшӗнче тӗнчери революци ҫинчен тем таранччен сӳпӗлтетнине тата тӗрлӗ ӑнланмалла мар сӑмахсем каланине тӳсме пултараймастӑп эпӗ, анчах ҫав вӑхӑтра ӑна та, садри шӑпчӑка е автан ҫурҫӗр ҫитсен авӑтнине итленӗ пек, талӑкӗпех итленӗ пулӑттӑм.

Уж на что я терпеть ненавижу, когда мой Макарушка Нагульнов на годовые праздники, то есть на Первое мая и на Седьмое ноября, начнет длинные речи про мировую революцию запузыривать и всякие непонятные слова из себя выкидывать, а и того бы я в тот момент сутки напролет слушал бы, как соловья в саду или кочетиное пение в полуночный час.

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хамӑр хӗрарӑмсем, ҫакна пӗлсе тӑр, ҫав тӗслӗхпе мана куҫран тӗртеҫҫӗ: «Эсӗ, тӗлсӗр-йӗрсӗрскер, чиркӗве хупса, ӑна клуб тӑвасшӑн, Шырланпуҫри председатель турра ӗненекен хӗрарӑмсене пӗтӗм чунтан хисеплет, праҫниксенче вӗсене чиркӗве лашапа илсе ҫӳрет», теҫҫӗ.

А мне наши женщины, имей в виду, этим делом по глазам стрекают: «Ты, говорят, такой-сякой, хочешь церковь закрыть и под клуб ее оборудовать, а гремяченский председатель верующим женщинам полное уважение делает и даже на лошадях по праздникам их в церковь возит».

XV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эпир колхозра хамӑр хуҫа — кӑмӑл пулсан ӗҫлетпӗр, ҫук-тӑк — канатпӑр, праҫниксенче вӑйпах ӗҫлеттерме пултараймастӑн эсӗ пире, пыршу ҫинҫе санӑн!

Мы в колхозе сами хозяева: хотим — работаем, не хотим — отдыхаем, а силком работать нас в праздники ты не заставишь, кишка у тебя тонка!

XIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӗсем праҫниксенче е ӗҫрен пушӑ вӑхӑтсенче — пиншак, чӑкӑртатакан атӑсем тӑхӑнатчӗҫ, иккӗшин купӑс пурччӗ; пурте вӗсем хула пахчине уҫӑлса ҫӳреме тухатчӗҫ.

Они по праздникам и в свободное от работы время одевались в пиджаки и сапоги со скрипом, двое из них имели гармоники, и все они ходили гулять в городской сад.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Чир хыҫҫӑн Илья Ильич чылайччен салхуллӑ пулчӗ, сехечӗ-сехечӗпе йывӑр шухӑша кайса ларчӗ, хӑш чухне Захара хирӗҫ те самах чӗнмерӗ, лешӗ чашӑксене урайне ӳкернине те, сӗтел ҫинчи тусана шӑлманнине те сисмерӗ; е кил хуҫи арӑмӗ, праҫниксенче кукӑльпе хӑналама килсе кӗрсен, вӑл куҫҫулӗ юхтарнине асӑрхакаларӗ.

После болезни Илья Ильич долго был мрачен, по целым часам повергался в болезненную задумчивость и иногда не отвечал на вопросы Захара, не замечал, как он ронял чашки на пол и не сметал со стола пыль, или хозяйка, являясь по праздникам с пирогом, заставала его в слезах.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ольгӑпа инкӗшӗ, баронпа Обломов хула тулашӗнчи концертсенче, пысӑк праҫниксенче пулчӗҫ.

Тетка с Ольгой, барон и он являлись на загородных концертах, на больших праздниках.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ку пулмасан, картла вылянӑ; ухмахла, харпӑр хӑй козырьле, праҫниксенче хӑнасемпе бастонла е гранпасьянсла вылянӑ, черви корольпе е хӗрес майрапа юмӑҫ пӑхнӑ, туй пуласса е кам та пулин венчете тӑрасса малтанах каласа хунӑ.

Не это, так играют в дураки, в свои козыри, а по праздникам с гостями в бостон, или раскладывают гран-пасьянс, гадают на червонного короля да на трефовую даму, предсказывая марьяж.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Одессӑра мастерсем праҫниксенче ҫавӑн пек туяпа ҫӳреме юратаҫҫӗ.

С такой палочкой обыкновенно гуляли одесские мастеровые в праздник.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн ҫаврака, ҫӳҫне кӗске каснӑ пуҫӗ ҫинче пиртен ҫӗленӗ тӳмеллӗ ҫӗнӗ картуз, ун пек картузсене мастерсем праҫниксенче тӑхӑнаҫҫӗ.

На его круглой, ежом стриженной большой голове неловко сидел новенький люстриновый картузик с пуговкой, вроде тех, какие носят мастеровые в праздник.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Праҫниксенче кӑна тӑхӑнакан, халӗ ҫурмаран ҫурса пӑрахнӑ кӗпи ҫине сӗлекисем юхнӑ.

Юшка текла из носа на праздничную, разорванную пополам рубашку.

I. Уйӑрӑлни // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя ҫинче хулари ачасем праҫниксенче тӑхӑнакан тумтир пулнӑ.

На Пете был городской праздничный костюм.

I. Уйӑрӑлни // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗр сӑмахпа каласан, эп чурӑслансах кайрӑм, пӗррехинче тата праҫниксенче тӑхӑнмалли пурҫӑн кӗпеме виҫсе пӑхнӑ хыҫҫӑн лартӑм та ҫиленнипе йӗре пуҫларӑм.

Словом, я совершенно одичала и однажды, примерив своё шёлковое парадное платье, села и стала плакать от злости.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ахаль кунсенче вӑл плис курткӑпа ҫӳренӗ, праҫниксенче килте тунӑ тӑла сюртук тӑхӑннӑ; расхутне вӑл хӑйех ҫырса пынӑ.

В будни ходил он в плисовой куртке, по праздникам надевал сертук из сукна домашней работы; сам записывал расход.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Ыттисем пурте типтерлӗ тумланнӑ пулнӑ: хӗрарӑмсем чепецсемпе, хӑюсемпе, чинлӑ вилесем мундирсемпе, анчах та сухалӗсене хырман; хуҫасем праҫниксенче тӑхӑнакан сӑхмансемпе.

Прочие все одеты были благопристойно: покойницы в чепцах и лентах, мертвецы чиновные в мундирах, но с бородами небритыми, купцы в праздничных кафтанах.

Тупӑкҫӑ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех