Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тата мӗншӗн, Григорий алла йӑтсан, куҫӗсенче сехӗрленӳ мӗлки вӗлтлетсе илчӗ?

И почему в глазах ее мелькнул испуг, когда Григорий взял ее на руки?

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрелнӗ пысӑк уйӑх чӑрӑш тӑррисем ҫийӗн шуса тухрӗ те унӑн мӗлки шыв ҫине ӳкрӗ.

Большая розоватая луна выползла из-за верхушек елей и отразилась в реке.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Шывра пӗлӗт юхни те чӑрӑшсен мӗлки вылянса тӑрать.

В речке отражались облака и верхушки сосен.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Таҫта инҫетре-инҫетре, Дон хӗррипе юпленсе тӑсӑлакан кӑвак сӑртсем тӑрӑх, ҫӗре тӗксӗм ҫивиттипе пиелесе, ҫаплах-ха ҫумӑр пӗлӗчӗн сулхӑн мӗлки упаленчӗ, бахчасенче янкӑр сарӑ шерепеллӗ кӑнтӑр вӑхӑчӗ хуҫаланчӗ, пӗлӗт хӗрринче чӗлтӗрти ӑрша чӗтренсе юхрӗ, ҫӗртен тата вӑл тӑрантарса ӳстернӗ курӑксенчен чуна тӑвӑнтаракан пӑчӑ шӑршӑ кӗчӗ.

Где-то далеко-далеко, по голубым отрогам обдонских гор, еще шарила и пятнила землю провожающая тучку тень, а на бахчах уже властвовал янтарно-желтый полдень, дрожало, переливалось на горизонте текучее марево, удушливее пахла земля и вскормленные ею травы.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таврана каҫ сӗмӗ ҫапсан тата сивӗннӗ ҫӗр ҫине хуралтӑсен хӑмӑр кӑвак мӗлки ӳксен, каҫхи апат ҫиме кухньӑна кӗчӗҫ.

Потом, когда смерклось и лиловые густые тени от построек легли на остывшую землю, пошли в кухню вечерять.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шӑрчӑк ҫывӑрттармалла чӗриклетет, чӳрече карри витӗр тулли уйӑх ҫути сӑрхӑнать, чӳрече янаххи ҫине ватӑ хурӑнӑн кукӑр-макӑр мӗлки ӳкнӗ, хурӑн хыҫӗнче йывӑҫ вуллисем хуп-хуран курӑнакан сад юмахри пек тӗлӗрет…

Убаюкивающе стрекотал сверчок, за окном, пронизывая занавеску, светила полная луна, старая береза бросала на подоконник корявую тень, за березой, чернея чугунными стволами, в сказочной дремоте стыл сад…

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Алексей Макарович сывлӑш ҫавӑрса илчӗ, куҫӗсемпе Коробина шырарӗ, — ӑна хӑй ӑнлантарса парса ӗнентерме тӑрӑшнӑ ҫын ҫине пӑхса калама ҫӑмӑлрах пулчӗ пулас, анчах абажур мӗлки ӳкнӗ ҫӗрте тӑракан заместителӗн пит-куҫӗ шапа пӑттипе витӗннӗ авӑр тӗпӗнчен пӑхнӑ пек ҫеҫ курӑнчӗ.

Алексей Макарович передохнул, поискал глазами Коровина, ему, видно, легче было говорить, глядя на того, кого он хотел убедить, но лицо стоявшего в тени абажура заместителя словно проступало со дна затянутого тенистой ряской омута.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫак йӗр ҫыран хӗрринче шӑнса ларнӑ пек, кантӑкпа витӗннӗ пек курӑннӑ, унта ӑна шыв ҫийӗн кӑвак тӗтӗм пек усӑнса тӑракан тӗмӗсен ҫӑра мӗлки хупланӑ.

У самого берега он застывал, стекленел, накрытый густой тенью кустов, висевших над водой седыми клубами дыма.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах пӳртре ҫенӗкринчен нумаях ҫутӑ мар — клеенкӑпа витнӗ тӑваткал сӗтел тӗлӗнче тӑрпасӑр, пысӑках мар хӑюне антарнӑ ҫиччӗллӗ лампӑ ҫакӑнса тӑрать, хӑйӑвӗнчен тӗтӗм ҫип пек тӑсӑлать, мачча ҫине унӑн вылянчӑк мӗлки ӳкет: шупка тӗксӗм ҫутӑ ҫывӑхри тӗттӗме кӑна сирет, сӗтелтен виҫ-тӑват утӑмри ҫитсӑ чаршав карнӑ сарлака йывӑҫ кроватьпе лутра сентре аран-аран курӑнаҫҫӗ, стена ҫумӗнчи савӑт-сапа шкапӗн кантӑк алӑкӗсем тӗксӗммӗн ҫуталаҫҫӗ, ҫур пӳрте йышӑннӑ пысӑк вырӑс кӑмаки хыҫӗнчи шӑратса тунӑ кивӗ кӑмканран шултра тумламсем таз ҫине пӑнт-пӑнт тумлаҫҫӗ.

Однако в избе было ненамного светлее — над квадратным, покрытым клеенкой столом висела семилинейная лампешка без стекла, с прикрученным фитилем, он пускал тонкие струйки копоти, отбрасывая на потолок текучие тени; неверный, сумеречный свет раздвигал лишь близкую темень, а уже в трех-четырех шагах от стола с трудом можно было различить широкую деревянную кровать, задернутую ситцевым пологом, низко нависшие полати; посудный шкафчик в простенке тускло отсвечивал стеклянными дверцами; из старинного литого рукомойника возле большой, занимавшей пол-избы русской печи звонкими горошинами падали в таз крупные капли.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сӑрт ҫине ҫумӑр пӗлӗчӗн ҫунатлӑ мӗлки пырса ӳпӗнчӗ.

По бугру легла крылатая тучевая тень.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лӑпах ҫав кулӑ мӗлки пек йӗр Дарья чӗрине хыттӑн та вӑрӑммӑн кӑртлаттарса таптарчӗ, — чӗри ӑна таҫта пыр тӗпӗнчерехре сикнӗ пек туйӑнса тӑчӗ.

И вот эта-то похожая на улыбку гримаса заставила сердце Дарьи гулко и часто забиться; казалось ей, что оно бьется где-то около самого горла.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫил варкӑшӗпе ҫунатланнӑ пӗлӗт татӑкӗ, чи ҫӳлти вӗҫӗпе парӑс пек йӑлтӑртатаканскер, хӑвӑрт ҫурҫӗрелле куҫать; унӑн сарӑрах шурӑ мӗлки Донӑн инҫетри кукринче тӗкӗр ҫинчи пек витӗр курӑнса пырать.

Окрыленное ветром, с искрящимся белым, как парус, надвершием, оно стремительно плыло на север, и в далекой излучине Дона отражалась его опаловая тень.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӑлтӑрлӑ тӳпе ытамӗнче юланутлӑ ҫын мӗлки картина ҫинчи пек тухса тӑчӗ.

На фоне звездного неба возник словно вырезанный силуэт всадника.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫынсем ҫинче вилӗм мӗлки явӑнса ҫӳрерӗ.

Тень обреченности тавром лежала на людях.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Крыльца умӗнче, шӑнса ларнӑ шыв кӳлленчӗкӗнче, уйӑх мӗлки чӳхенет.

Около крыльца, в замерзшей луже, колыхался отраженный месяц.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑтӑшах тӗл пулакан чие тӗмӗсемпе улмуҫҫисен армак-чармак тураттисем хушшинчен хӑй ҫути саррӑн курӑнса кайрӗ, ҫӑлтӑрлӑ тӳпе ытамӗнче тӑррине хӑмӑш витнӗ пысӑк пӳрт мӗлки уҫҫӑн тухса тӑчӗ.

Сквозь частый вишенник и разлапистые ветви яблонь желто засветился огонек, на фоне звездного неба четкий возник силуэт большого, крытого камышом куреня.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗлӗт мӗлки пек йӑсӑрланса иртрӗҫ ҫав кунсем, халӗ ӗнтӗ ӑна хӑй унччен чӑнлӑх шыраса супни усӑсӑр та ниме тӑман тертленӳ пек ҫеҫ туйӑнчӗ.

Тенью от тучи проклубились те дни, и теперь казались ему его искания зряшными и пустыми.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чӳречесем хыҫӗнче ҫӑлтӑрлӑ каҫӑн сарӑ мӗлки чӳхенет.

За окнами стояло зарево звездной ночи.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вилӗм умӗнхи мӑнаҫлӑ та ҫиллес шӑплӑх ҫеҫенхирпе тип вар хушшине пӗлӗт мӗлки пек сапӑррӑн та ҫемҫен кӗрсе выртрӗ.

И величавая, строгая тишина, предшествующая смерти, покорно и мягко, как облачная тень, легла над степью и логом.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чукаринпа Кружилин ҫулӗсем юпленнӗ тӗлте, сенкер ҫутӑ тӳпе айӗнче, часавай юпин тӗтреллӗ мӗлки курӑнчӗ; ун тӗлӗнче кирпӗч тӗслӗ хӑмӑр кӑтра пӗлӗтсен пӗр ҫӗре капланса тулнӑ пысӑк катрамӗ кӗҫ-вӗҫ татӑлса анас пек тӳп-тӳрӗ усӑнса тӑрать.

На развилке чукаринской и кружилинской дорог виднелся на фоне сиреневого неба увядший силуэт часовни; над ним отвесно ниспадала скопившаяся громада кирпично-бурых кучевых облаков.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.