Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӗлки (тĕпĕ: мӗлке) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пускилсен картишӗнчи типсе хӑрнӑ ватӑ акаци мӗлки ҫӗр ҫине ӳкнӗ.

Старый ясень, росший по соседству с их домом, отбрасывал на землю густую тень.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Эрешленӗ тӑрнаккай пӳртӗн чалӑш мӗлки тусанлӑ урам урлӑ каҫнӑ та тепӗр ҫуртӑн аялти пайне ҫапӑнса хутланса ӳкнӗ.

Косая тень хаты с вырезным князьком стлалась через пыльную улицу, загибаясь даже на низу другого дома.

XI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫыран хӗрринчен, тулхӑрса, хир сысни сиксе тухрӗ, вара унӑн хура мӗлки йӑлтӑртатса тӑракан шыв ҫийӗнчен пӗр самантлӑха хӑпрӗ те ҫавӑнтах хӑмӑшсем хушшинче ҫухалчӗ.

Из-под берега, отдуваясь, выскочил кабан, и черная фигура, отделившись на мгновенье от глянцевитой поверхности воды, скрылась в камышах.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Халь ӗнтӗ ҫулӑн мӗнпур сарлакӑшне, ҫӑм лавӗсене, туртасене, апат чӑмлакан лашасене пӗтӗмпех курма май пур; леш енче тепӗр хӗрес мӗлки уҫӑмсӑррӑн палӑрать…

Теперь уж видно было дорогу во всю ее ширь, тюки, оглобли, жевавших лошадей; на той стороне неясно вырисовывался другой крест…

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вут ялтӑртатса хыпса илчӗ; Степкӑна хура тӗтӗм хупларӗ, ҫул тӑрӑх тӗттӗмлӗхре хӗрес мӗлки чупса иртрӗ.

Огонь ярче вспыхнул; Степку обдало черным дымом, и в потемках по дороге около возов пробежала тень от креста.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Дымов, пуҫне чышкисемпе тӗревлесе, хырӑмӗ ҫинче выртать, вут мӗнле ҫуннине сӑнать; ун ҫине Степка мӗлки сике-сике ӳкет, ҫавна май Дымовӑн илемлӗ пичӗ пӗрре тӗксӗмленет, тепре сасартӑк ҫутала-ҫутала каять…

Дымов лежал на животе, подперев кулаками голову, и глядел на огонь; тень от Степки прыгала по нем, отчего красивое лицо его то покрывалось потемками, то вдруг вспыхивало…

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Егорушка пуҫне силлерӗ, хӑй тавра пӑхса ҫаврӑнчӗ; вӑл Соломон питне лешӗ шӑп кӑна ун енне ҫурма хӑяккӑн тӑнӑ май тата ун вӑрӑм сӑмсин мӗлки пӗтӗм сулахай питҫӑмартийӗ урлӑ ӳкнӗ чух курса юлма ӗлкӗрчӗ; ҫав мӗлкепе хутӑшса кайнӑ ун йӗрӗнчӗк кулли, йӑлтӑртатакан йӗкӗлтевлӗ куҫӗсем, пӗтӗм мӑнкӑмӑллӑ сӑн-сӑпачӗ, тӗкне татнӑ евӗр туйӑнакан кӗлетки — ҫаксем пурте ӗнтӗ халь, мӗлтлете-мӗлтлете те иккӗллӗ курӑна-курӑна, Егорушкӑна пачах та пӗр-пӗр камите мар, тӗлӗкре хӑшпӗр чух курӑнакан усал сывлӑша аса илтерчӗҫ.

Егорушка встряхнул головой и поглядел вокруг себя; мельком он увидел лицо Соломона и как раз в тот момент, когда оно было обращено к нему в три четверти и когда тень от его длинного носа пересекала всю левую щеку; презрительная улыбка, смешанная с этою тенью, блестящие, насмешливые глаза, надменное выражение и вся его ощипанная фигурка, двоясь и мелькая в глазах Егорушки, делали его теперь похожим не на шута, а на что-то такое, что иногда снится, — вероятно, на нечистого духа.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Алӑк патӗнче такам мӗлки курӑнса кайрӗ.

В дверном проеме показалась чья-то голова.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Акӑ тинех хайхи ҫурт мӗлки кӳленчӗкрен те тухрӗ, ҫур урам ҫап-ҫутӑ пулса тӑчӗ, Кандова хӑйне тесен вара тин кӑна хӗвел тухассӑн туйӑнчӗ…

Наконец тень сползла и с канавы, оставив другую половину улицы залитой ярким светом, Кандову показалось, будто солнце только что взошло…

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл пӗртен пӗр ҫурт мӗлки мӗнле куҫса пынине сӑнаса тӑчӗ.

Его глаза были прикованы к одному — к тени; о ней одной он думал, ее исчезновения ждал.

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах ҫурт мӗлки хирӗҫри ҫуртран чӑтма ҫук хуллен шуса анать те, пӗтӗм урам сарлакӑш тӗксӗммӗн курӑнать…

Но тень невыносимо медленно сползала со стены противоположного дома, и почти вся улица была еще затенена…

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗвел ҫӳлте марччӗ-ха; Рада пурӑнакан ҫуртӑн мӗлки хирӗҫри ҫурт ҫине ӳкнӗччӗ…

Солнце стояло низко над горизонтом; дом, в котором жила Рада, отбрасывал тень на дом, стоящий напротив…

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Часах кӗҫӗн алӑк уҫӑлчӗ, хуҫан тӗттӗм мӗлки курӑнса кайрӗ.

Калитка открылась, и за нею появилась темная фигура хозяина.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сасартӑк такам мӗлки чӳречерен курӑнса кайрӗ, ҫав мелке пӳлӗмелле ӳпӗнсе пӑхать.

И вдруг за окном возникла чья-то тень и наклонилась внутрь кельи.

III. Мӑнастир // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ку вӑл яланах ҫапла пулать: ҫын пуҫне мӗн те пулин шырас шухӑш пырса кӗчӗ пулсан, вӑл пур ҫӗрте те хӑй мӗн шыранине тупать; нимӗнле йӗр те ҫук пултӑр, вӑл пурпӗрех лайӑх палӑрса выртакан йӗр курать; мӗлки те ан пултӑр, вӑл ҫапах та хӑйне мӗн кирлин мӗлкине ҫеҫ мар, хӑйне кирлине пурне те курать, питӗ тӗплӗ-йӗрлӗ курать, ҫав йӗрсем вара вӑл ҫӗнӗрен пӑхнӑҫемӗн, унӑн ҫӗнӗ шухӑш ҫуралнӑҫемӗн лайӑхрах та лайӑхрах курӑнма пуҫлаҫҫӗ.

Это всегда так бывает: если явилось в человеке настроение искать чего-нибудь, он во всем находит то, чего ищет; пусть не будет никакого следа, а он так вот и видит ясный след; пусть не будет и тени, а он все-таки видит не только тень того, что ему нужно, но и все, что ему нужно, видит в самых несомненных чертах, и эти черты с каждым новым взглядом, с каждою новою мыслью его делаются все яснее.

XXIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫатан витӗр Макар крыльца ҫине хура явлӑк пӗркеннӗ хӗрарӑмӑн хура мӗлки тухса тӑнине курчӗ.

Сквозь плетень Макару было видно, как на крыльце показалась темная женская фигура, закутанная в темный платок.

XI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫумӑр пӗлӗчӗн мӗлки ӳкнипе тӗксӗмленнӗ ҫеҫенхир пӗр сас-чӗвӗсӗр ҫанталӑка пӑхӑнса, ҫумӑр кӗтсе выртать.

Степь, задымленная тучевой тенью, молчаливо, покорно ждала дождя.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӗвел анса лариччен унӑн чаплӑ, хӑватлӑ ҫунаттисен сӑрӑ мӗлки ҫеҫенхире темиҫе хутчен урлӑ-пирлӗ йӗрлесе тухать.

До заката солнца еще не раз серая тень его царственных крыл перечеркнет степь.

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ленька, ман ҫинчен манса кайсах, премӗк чӑмлать, курупкӑсене уҫа-уҫа тем мӑкӑртатать, — вӑрӑм куҫ тӗкӗсен мӗлки пичӗ ҫине ӳкнӗрен куҫ айӗнчи кӑвак йӑрӑмсем хытӑрах палӑраҫҫӗ.

Ленька, забыв про меня, жевал пряник, мычал, осторожно открывая коробки, — ресницы бросали тень на щеки его, увеличивая синеву под глазами.

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Тӗтӗмпе хуралса кайнӑ ҫаврака тӑрӑллӑ мачча хӑйӗн йывӑрӑшӗпе ҫынна лапчӑтса тӑнӑнах туйӑнать, кун ҫутипе кӑмакари ҫулӑм мӗлки пӗрлешет те, ҫавӑ куҫа ывӑнтаракан темле ҫутӑ парать.

Сводчатый закопченный потолок давил своей тяжестью, от соединения дневного света с огнем печи образовалось неопределенное и утомлявшее глаза освещение.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех