Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӗлкесем (тĕпĕ: мӗлке) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Уйӑх ҫинчи мӗлкесем сана мӗн пек туйӑнаҫҫӗ, Роман?
— Интересно, Роман, чем тебе кажутся эти силуэты на месяце?

VI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Коридор чӳречи ҫине ӳкекен мӗлкесем тӑрӑх, вӑл тӑшман салтакӗсем епле ӳкнине тата ура ҫине каллех тӑнине лайӑх курать.
На фоне коридорного окна ему было хорошо видно, как падают и снова поднимаются немцы.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кӗлеткесӗр хура мӗлкесем ҫемҫе мамӑк тӳшек тӑрӑх пыраҫҫӗ тейӗн.
Словно шли бестелесные темные тени по мягким пуховикам.

VII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Каҫ пулса пырать, сӑртсенчен ӳкекен мӗлкесем ту хушӑкне хупласа хураҫҫӗ.
Вечерело, тени от высот застилали ущелье.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӗвел анса пырать ӗнтӗ, чул сӑрт айне хура мӗлкесем ӳкрӗҫ, анчах Черныш халӗ те ту шӑрчӗ патне ҫитеймен-ха.
Солнце уже заходило, под скалою залегали темные тени, а Черныш все еще не достиг гребня.

Пасар ҫинче, хула ҫинчи пекех, имшер вӑйсӑр шӑплӑх ҫапӑнса тӑрать: сасӑсемпе шавсене вӑй ҫитмест — кунта ҫынсем мар, темле мӗлкесем ҫӳренӗ пекех.
Над базаром, как и над городом, висит больная, немощная тишина: голосам и звукам не хватает силы, словно здесь не люди бродят, а призраки.

6 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Хӳмесем ҫуммипе темле мӗлкесем вӗлтлетеҫҫӗ, урам кӗтессисенче васкавлӑн чупса каҫаҫҫӗ, хапхасем айне кӗрсе ҫухалаҫҫӗ.
Какие-то тени мелькают вдоль заборов, торопливо перебегают перекресток, скрываются в подворотнях.

Вӗсенчен ӳкекен мӗлкесем шурӑ хирсем тӑрӑх инҫете-инҫете тӑсӑлса каяҫҫӗ…
От них по белым полям далеко-далеко бегут тени…

Ылтӑн йӗлтӗрсем // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Мӗлкесем йывӑҫ турачӗсенчен ҫакланаҫҫӗ, тӗмесем хушшинче чӗтренеҫҫӗ.
Тени цепляются за ветви деревьев, колышутся на кустах.

Сывпуллашни // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Анчах халь Маклай мӗлкесем ҫине те, хӗвел ҫине те пӑхмасть.
Но Маклай не смотрит сейчас ни на тени, ни на солнце.

Тӗтӗм! Тӗтӗм! // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Хӑйӑрлӑ ҫыран ҫине мӗлкесем — чӑнкӑ тусемпе тӗпсӗр ҫырмасем ҫийӗн ҫакӑнса тӑракан йывӑҫсен мӗлкисем ӳкнӗ.
На отмелях еще лежит лиловая тень, тень от нависших сверху камней, от свесившегося в пропасть дерева.

Мӗлкесем, вӑрӑмланса, сылтӑм еннелле куҫса пыраҫҫӗ.
Тени стали длиннее и передвинулись направо.

Вӑрманти сукмак ҫинче // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Ӑна шурӑ сӑрпа сӑрланӑ, ҫавӑнпа та капитан мостикӗ ҫинчи хура мӗлкесем шыв ҫинче ҫакӑнса тӑнӑн туйӑнаҫҫӗ.
Он был выкрашен в белую краску, и темные фигуры на капитанском мостике казались как бы повисшими над водой.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Васильев умне вӑрӑм тумтир тӑхӑннӑ темле шурӑ мӗлкесем тухса тӑнӑ пек туйӑнчӗ…
Васильеву чудилось, будто белесые призраки в длинных одеждах встали перед ним сплошной стеной…

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Ҫав тери тарӑнра пурӑнакан тӗлӗнмелле пулӑсем мӗлкесем пек ишсе иртеҫҫӗ, вӗсен хупписем ҫутала-ҫутала илеҫҫӗ…
Проплывали, словно призраки, диковинные глубоководные рыбы; чешуя их светилась…

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Пур ҫӗрте те пӗр-пӗринчен уйрӑлса тӑракан мӗлкесем тӑсӑлса выртаҫҫӗ…
Всюду легли глубокие контрастные тени…

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Хунарсем хытӑ ҫутатнипе чечексем чӗрӗ пек мар, фарфортан тунӑ пекех курӑнаҫҫӗ, вӗсен ҫеҫкисем хушшинче те мӗлкесем палӑраҫҫӗ.
В блеске фонарей цветы казались неживыми, фарфоровыми, с глубокими тенями у лепестков.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Тӗксӗм мӗлкесем ҫине пӑхса вӑл итлесе тӑчӗ.
Вглядываясь в темные фигуры, она прислушивалась.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Мӗлке пек туйӑнакан хунар ҫаплах сулкаланса тӑрать, йӗпе хӑмасем ҫийӗнче хура мӗлкесем куҫса ҫӳреҫҫӗ.
Раскачивался призрачный шар фонаря, и метались по мокрым доскам черные тени.

Хумсем хӑмаран тунӑ стенасем ҫумне пырса ҫапӑннипе электричество лампочки те хӑраса чӗтренсе илет пек: вӑл сулланкаласа тӑрать, ҫакна пула Мариам пичӗ тӑрӑх вӑл шикленнине пӗлтерекен мӗлкесем куҫса илеҫҫӗ.
От ударов волн по дощатым стенам будто испуганно вздрагивала электрическая лампочка: она раскачивалась, и беспокойные тени бегали по лицу Мариам.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика