Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӗлкесем (тĕпĕ: мӗлке) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унӑн тӑсӑлса карӑннӑ сӑпайлӑ пӗҫҫисем йӗнер ҫинче ытла та лайӑх выртни мана та ӑмсантарать, уйрӑмах ак мӗншӗн: мӗлкесем ҫине пӑхсассӑн, хитре курӑнассипе яхӑнне те эпӗ унпа танлашаймастӑп.
Обтянутые ляжки его лежали на седле так хорошо, что мне было завидно, — особенно потому, что, сколько я мог судить по тени, я далеко не имел такого прекрасного вида.

VI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑй йывӑҫ ҫумӗнче пӗр пытанмасӑр тӑрать, патронсем ҫитменнипе юр ҫинче автоматсемпе ҫӑмӑл пулеметсенчен ҫулӑм сирпӗтсе выртакан хура мӗлкесем ҫинелле пӗрерӗн-пӗрерӗн перет.
Он стоял во весь рост на виду, экономя патроны, он стрелял только по темным холмикам, видневшимся на снегу, где вспыхивали огоньки автоматов и откуда разливались струи огня из легких пулеметов.

11 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫав вӑхӑтра сасартӑк арккӑ айӗнче, ҫул ҫинче, темле мӗлкесем курӑнчӗҫ.
И вдруг на дорожке под аркой показались какие-то тени.

62 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Аллинче хӑй лампа тытса тӑрать, ҫутине е чакарса, е пысӑклатса пӑркӑчине пӑркалать; ҫутӑ ҫапла вылянине пула стенасем ҫинче, мачча ҫинче, урайӗнче сӑрӑ мӗлкесем темле тӗлӗнмелле ҫӑралса тата шӗвелсе каяҫҫӗ.
Он держал лампу в руках и вертел шпенёк, то уменьшая, то увеличивая огонь; это вызывало странные приливы и отливы серых теней на стенах, на потолке, на полу.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Сӗтел ҫинче тӗпне ҫитнӗ ҫурта, мӗлт-мӗлт тукаласа, ҫунса пӗтсе пырать, сӗтелӗн сӑрӑ ҫивиттийӗ тӑрӑх, асӑрханса, мӗлкесем куҫкалаҫҫӗ, ҫурта лартмалли йӗс япала тавра тачӑрах та тачӑрах кӗпӗрленсе тӑраҫҫӗ вӗсем.
На столе, вздрагивая, догорала свеча, по серой скатерти осторожно двигались тени, всё теснее окружая медный подсвечник.

Утма ҫутӑрах пулчӗ — мӗлкесем хыҫалалла выртрӗҫ, хайхискерсем пӗр-пӗрин ҫумнерех тӑрса утрӗҫ.
Идти стало светлее — тени легли сзади, пошли ближе друг к другу.

Ах, сукмакӗ тӑвӑр, Иккӗне утма, Мӗлкесем чараҫҫӗ Такӑр ҫул тупма.
Узкою тропинкою Тесно им идти, Покрывают тени Ямы на пути.

Малта — тӗтӗм евӗр Мӗлкесем выртаҫҫӗ…
Перед ними — тени Стелются, как дым…

Вӑрӑм аллисемпе чӗркуҫҫисене ыталаса илет те вара, чӗлхесӗр ҫын пек нимӗн чӗнмесӗр, пурнӑҫӑн анлӑ та янӑравлӑ хумӗ ун умӗнчен епле лӑпкӑн та пӗр чарӑнма пӗлмесӗрех юхса иртнине тимлӗн итлесе ларать: васкаварлӑ шӑрчӑксем чӗриклетеҫҫӗ, хирти шӑшисем тӗлсӗр-палсӑр йӑпӑртатса чупкалаҫҫӗ, вӗҫен кайӑксем хӑйсен йӑвисене вӗҫсе таврӑнаҫҫӗ, ҫӳллӗ тӗмескесем хушшинче мӗлкесем куҫкаласа ҫӳреҫҫӗ, курӑксем пӑшӑлтатаҫҫӗ, одонец, мелисса тата бодяга текен курӑксен тутлӑ шӑрши варкӑшса килет, симӗсрех сенкер тӳпере тата ҫӑлтӑрсем ялкӑшса ҫутӑлаҫҫӗ.
Сидел, обняв колена длинными руками, и, немотствуя, чутко слушал, как мимо него спокойно и неустанно течёт широкая певучая волна жизни: стрекочут хлопотливые кузнечики, суетятся, бегают мыши-полёвки, птицы летят ко гнёздам, ходят тени между холмов, шепчут травы, сладко пахнет одонцем, мелиссой и бодягой, а в зеленовато-голубом небе разгораются звёзды.

Ҫурма тӗттӗм пӳлӗмре лампадӑн кӑвак куҫӗ хурлӑхлӑн мӑчлатса ҫунать, турӑ амӑшӗн сӑнарӗн йӗри-тавра мӗлкесем, кӗлтунӑ евӗр, сулланкалаҫҫӗ.
В полутьме комнаты скорбно мигал синий глаз лампады, вокруг образа богоматери молитвенно качались тени.

Шыва кӗмелли вырӑнсенчен юханшыв ҫине ула-чӑла мӗлкесем ӳкеҫҫӗ, шыв хумханчӑкӗ ҫав мӗлкесен ҫӳхешке ярӑмӗсене тӳлеккӗн чӳхентерет.
От купален на реку ложатся разноцветные пятна, и река тихо полощет их кисею.

Инҫетре, ҫӗрпе пӗлӗт пӗрлешнӗ тӑрӑхра, кӑвак пӗлӗт чатӑрӗ ҫинче, куҫа йӑмӑхтаракан темӗнле пысӑк йӑлтӑркка мӗлкесем ҫӗкленсе лараҫҫӗ.
И вдали, по всему горизонту, на голубом небе, высилось громадное, слепящее, яркое.

Симӗс лампа // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Хӗвел каҫ еннелле сулӑнчӗ, мӗлкесем вӑрӑмланчӗҫ.
Солнце катилось с зенита, тени удлинились.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хӗвел, йывӑҫ ҫулҫисен хушшинчен ҫутатса, пӗлтӗр тӑкӑннӑ ҫулҫӑсен витӗр шӑтса тухнӑ ҫамрӑк курӑк ҫине аякран курӑнакан мӗлкесем ӳкерчӗ.
Солнце просвечивало сквозь листву, бросая на свежую траву ясно очерченные тени.

Уҫланкӑна сивлек мӗлкесем ӳкрӗҫ.
На поляну легли скупые прохладные тени.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Акӑ мӗлкесем ҫухалчӗҫ, вӗсен вырӑнне хӑмпӑ пек хӑпарса кайнӑ пурҫӑнсем сике-сике тухрӗҫ, ҫынсен кӗлеткисем палӑраҫҫӗ, автоматсемпе ручной пулеметсен сӑнӑ пек ҫип-ҫинҫе хӗлхемӗсем тӑсӑла-тӑсӑла каяҫҫӗ.
Вот тени пропадают, на их местах возникают тюльпаны шелка, отделяются фигуры людей, вспыхивают тонкие жальца огоньков автоматов и ручных пулеметов.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кӑвак тӗтӗм витӗр вӗсем, шурӑ халат тӑхӑннӑскерсем, мӗлкесем пек курӑнса тӑраҫҫӗ.
За сизыми слоями тяжёлого махорочного дыма они, в своих белых маскировочных халатах, походили на привидения.

Ӗмӗт тулчӗ! // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 319–328 с.

Тирексенчен мӗлкесем тӑсӑла-тӑсӑла выртнӑ.
От тополей ложились тени.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Самолетсем пӗр сасӑсӑр, моторӗсене ӗҫлеме чарса, чӗлхесӗр мӗлкесем евӗр вӗҫнӗн туйӑнать.
Казалось, что самолеты идут беззвучно, немыми силуэтами, выключив моторы.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ман шутпа, ҫав мӗлкесем салтаксем евӗрлӗ.
По-моему, эти силуэты больше на солдат похожи.

VI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика