Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

макӑрать (тĕпĕ: макӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл хӑй вара пурне те чуптӑвать, макӑрать, ҫавӑнтах тата кулать, вӗҫӗ-хӗррисӗр калаҫать:

А она целовала всех, и плакала, и смеялась, и без конца говорила:

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Чарма хӑтланатӑн, хуплама тӑрӑшатӑн — вӑл пӗрех ыратать, ӗсӗклет, макӑрать

Говоришь ему: остановись, замолкни, ан нет, оно все равно болит, ноет, плачет…

Ҫиччӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Юрлас вырӑнне Юрӑпи хурланса йӗрет, унпа пӗрле Кӗвӗрӗн сӗрме купӑсӗ те макӑрать.

Но не поёт Юрапи, только горько плачет, а вместе с ней плачет и скрипка Кевера.

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Унтан Наткӑна ерипен чӗнсе илчӗҫ те, пушкӑрт хӗрӗ Эмине курӑк ҫине йӑванса кайса пит те хытӑ макӑрать тесе каларӗҫ.

Тут Натку тихонько позвали и сказали, что башкирка Эмине бросилась на траву и очень крепко плачет.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Виҫсӗмӗре хӑй ытамне илсе: «Ах манӑн чӗппӗмсем, ах манӑн мӗскӗнсем», — тесе ӳлесех макӑрать.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫав суя параппанҫӑ, тӑваттӑмӗш отряд списокӗсенчен тахҫанах чӗрсе пӑрахнӑскер, пур ӗҫсем те темле ӑнсӑртран пулса тухрӗҫ тесе макӑрать, хӑйне тӳрре кӑларма тӑрӑшать пулӗ-ха.

Этот лживый барабанщик, которого давно уже вычеркнули из списков четвертого отряда, вероятно, будет плакать и оправдываться, что все вышло как-то нечаянно.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Ну, хӗрачи, паллах, макӑрать айваннипе.

Ну, девочка, конечно, поплакала сдуру.

Ермолайпа мелник арӑмӗ // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 132–142 с.

Вӑл пушшех вӑйлӑ макӑрать… сасартӑк ҫапла ӗсӗклесе макӑрнӑ хушӑра эпӗ мӗн илтетӗп…

Рыдания ее усиливаются… и вдруг сквозь эти рыдания услышал я…

XIV // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Купӑсне калать, макӑрать — ку йӑпантаракан япала: ҫиесси килет пулас».

Играет и плачет — это забавно: наверное, сильно хочет есть».

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хуткупӑс макӑрать, хуткупӑс е кулса ярать.

Гармонь то рыдала, то смеялась.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Марфа вилнӗ пекех татӑлса макӑрать.

Марфа так убивается, будто его и в живых уж нет.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Акӑ Нина алтупанне каснӑ макӑрать хӑй — ҫурлине памасть…

— Вот Нина — ладони в кровь истрескались, плачет, а серпа не отдает…

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

А-у, а-у! пӗр пӳрт макӑрать кушак.

— Ау-у, ау-у! — орёт на весь дом кошка.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

«Марат» ҫинче Галина ларать, аллинчи резинкине ҫавӑркалать, татӑлса макӑрать.

На борту «Марата» сидела Галина, посасывала кишку и горько плакала.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Пурте макӑрать унра, вал пурпӗрех кӑтартмасть, кулать.

Рыдает все в ней, а она виду не подает, улыбается.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Нӗшӗк-нӗшӗк макӑрать, Макӑрать те ҫак калать:

Как малинов свет да горит, Сам-ма плачет, говорит:

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Инҫех те мар командир лаши ҫинче унӑн-кунӑн вӗткеленет, хӗҫӗпе тӗлсӗррӗн сулса хӑлаҫланать, хӑй макӑрать, хӑшлтатса тухакан урмӑшнӑ сасӑпа темскер кӑшкӑрать.

Невдалеке командир вертелся на коне, нелепо махая шашкой, плакал и что-то кричал сорванным, осипшим голосом.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пысӑк чинлӑ хӑнасенчен пӗри, кӑмӑлӗ ҫемҫелсе килнӗскер, хура вӑлчапа вараланнӑ салфетка ҫине сухалӗпе тӗршӗннӗ те чунтанах ӗсӗклесе макӑрать

Кто-то из сановных гостей, от полноты чувств, по-простецки рыдал, уткнув бороду в салфетку, измазанную раздавленной зернистой икрой…

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пуҫӗ вӗҫӗнче кукленсе ларнӑ Анфиса сасӑсӑр макӑрать.

У изголовья, согнувшись калачиком, неслышно плакала Анфиса.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл ывӑлӗ ҫумне йӑпшӑнчӗ, куҫҫулӗпе йӗпеннӗ пӗркеленчӗк питҫӑмартийӗ яп-яка ылттӑн татӑкне туйса илчӗ, унӑн хулпуҫҫийӗсем тӑр-тӑр чӗтрерӗҫ, те кулать вӑл, те макӑрать, — пӗлес те ҫук…

Она приникла к широкой груди сына, ее покрытые слезами морщинистые щеки почувствовали кусок гладкого золота, плечи ее мелко вздрагивали, и трудно было понять, плакала она или смеялась.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех