Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

макӑрать (тĕпĕ: макӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗншӗн макӑрать вӑл?

Почему она плачет?

22. Ҫӑлӑнӑҫ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Таҫта ҫӳлте, куҫ вӑйӗ ҫитми инҫетре, тӑри юрлать, акӑ унӑн сасси ҫӗрелле ҫывхарать, ҫулпа иртсе пыран ҫынна курсан, кӗске ҫунатне вӗлтӗртеттерсе, ҫаплах юрлама чарӑнмасӑр, ҫӳлте, хальхинче куҫ курас ҫӗртех, пӗр вырӑнта тытӑнса вӗҫет, сывлӑшра хӑй тӗллӗн ҫакӑнса тӑракан кӗмӗл шӑнкӑрав янӑранӑ пек вара ҫав юрӑҫӑ-тӑри, юррине ҫеҫ ӑнкарса илме ҫук: те савӑнать вӑл, ҫак аслӑ уй-хире курса, те каҫӑхса кайса кулать, те ӳпкелешет, те мӗскӗн хресченӗн асапне-тесепне курса, хурланса макӑрать

Где-то высоко-высоко, куда и глаз не достает, заливается жаворонок, вот он спустился вниз, но завидев идущего по дороге человека, снова взмыл в поднебесье, ни на миг не прерывая своей песни, когда он парит на месте, кажется, что в небе висит звенящий колокольчик, интересна песня жаворонка: то он зальется безудержно веселой трелью, то вдруг послышится в его голосе грусть, может быть, видит птаха каждодневные горести мученика-крестьянина и грустит вместе с ним?..

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Лейно макӑрать, унӑн пулемечӗ ҫинче уйӑх ҫути йӑлтӑртатать.

Лейно плакал, и свет луны сиял на его пулемете.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Хамӑн куҫпа хам куриччен эпӗ Лейно макӑрать тесен нихӑҫан та, никам каласа та ӗненмен пулӑттӑм.

Я никогда никому не поверил бы, что Лейно может плакать, пока не увидел этого своими глазами.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Вӑл пӗр сӑмах чӗнмесӗр макӑрать.

Он плакал молча.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Вӑл хытӑрах та хытӑрах макӑрать, хӳхле-хӳхле макӑрни унӑн пӗтӗм пӗчӗк кӗлеткине чӗтретет; ҫакӑнпа пӗрлех тата, чӗрине ачаран кӗрсе вырнаҫнӑ мӑнаҫлӑх пурри ӑна ҫак хӗлхеме пусарма хистет.

Плач этот становился все сильнее, судорожные рыдания потрясали все его маленькое тело, тем более что какая-то врожденная гордость заставляла его подавлять эту вспышку.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Рене-Жан та макӑрать, тапкаланать; маркиз ӑна Радуб аллине парсан, ача сержанта ҫапса ячӗ.

Который плакал, отбивался и успел ударить Радуба, когда маркиз подавал ему малыша.

III. Ачасем вӑранаҫҫӗ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Макӑрать.

Куҫарса пулӑш

Виҫҫӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Лида сасси (тытса пӑрахнӑ чухнехилле кӑшкӑрса макӑрать).

Голос Лиды (захлебываясь криком и слезами).

Виҫҫӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Марине чуна ыраттарса макӑрать.

Марине громко, с надрывом плачет.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Жучка йынӑшса макӑрать.

Жучка жалобно скулит.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Марине татах та хытӑрах макӑрать.

Марине плачет еще сильнее.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Марине ҫаплах макӑрать.

Марине все плачет и плачет.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Воропаев Ленӑна аллинчен ҫирӗп тытса тӑрать; ӑна мӑйӗнчен ыталаҫҫӗ, хытӑ чуптӑваҫҫӗ, макӑраҫҫӗ, вӑл хӑй те чуптӑвать, макӑрать, хытӑ пӑлханса кайнипе пӗр сӑмах та калаймасть.

Воропаев крепко держал под руку Лену; к нему бросались на шею, плакали, целовались взасос; и сам он тоже плакал и целовал и не мог произнести ни слова от волнения.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ачи макӑрать, тапкаланать.

Ребенок плакал, бился.

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ольга пур — вилӗмрен хӑраса макӑрать.

А Ольга плачет от страха смерти.

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Мӗншӗн макӑрать вӑл, ухмах?

Чего она, дура, плачет?

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӑл макӑрать, тархасласа темӗн мӑкӑртатать, хӑйне халех персе пӑрахасран хӑрать пулас.

Он плакал и что-то умоляюще бормотал, видимо боясь, что его сейчас расстреляют.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Сенька Мускавра пырать, Сенька лав тара тытать, Лавӑҫа вӑл тупаймасть, Макӑрать те хӑй каять, Юлташӗ патне пырать.

По Москве Сенька гуляет, Извозчика нанимает, Извозчика не нашел, Сам заплакал да пошел, Ко товарищу зашел.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Кӑҫал кӗркунне манӑн мӑнук шкула кайма хатӗрленет те уласах макӑрать: амӑшӗ ӑна ҫӑматӑ валли калуш илсе паман.

 — Нынче с осени в школу собирается мой внучек и ревмя ревет: калош на валенки ему мать не купила.

7. Пинтен те хаклӑрах // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех