Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

лӑплантарчӗ (тĕпĕ: лӑплантар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Э-э унтан хӑрамалли ҫук, — лӑплантарчӗ ӑна Остен, — урӑх ҫул ҫук кунта; каялла кӑна ан кайччӑр!

— Этого не бойся, — успокоил его Остей, — другой дороги нет; только если назад повернут!

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем кунта сан пирки мар-ха, — лӑплантарчӗ вӑл Огнянова, — ҫапах та пытан-ха эсӗ.

Они не за тобой, — успокоил он Огнянова, — но все-таки спрячься.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем тата та тавлашса тӑчӗҫ-ха, унтан Огнянов хуҫана лӑплантарчӗ те, унӑн хӑҫан тухса каясси ҫинчен тӗплӗн калаҫса татӑлчӗҫ.

Они спорили еще долго, но Огнянов рассеял опасения хозяина, и его отъезд был решен.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапла, ун чухне манӑн ҫакна итлемеллех пулнӑ, ҫака мана питӗ лӑплантарчӗ, вӑл калаҫӑва кам пуҫласа ярсан та, эпӗ сире уншӑн, тусӑм, тав тӑватӑп.

Да, для меня тогда нужно было слышать это, это меня много успокоило, и кто бы ни устроил этот разговор, я очень благодарна за него вам, мой друг.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вера Павловна хӑйӗн пӳлӗмӗнче пӗччен шӑп ларчӗ, упӑшкине хӑйӗн пӳлӗмне кайма хушрӗ, унтан Лопухов, ун ҫумне пырса ларса, ӑна татах лӑплантарчӗ, нумай калаҫмарӗ, паллах, калаҫнинчен ытларах хӑйӗн сасси лӑпкӑ пулнипе лӑплантарчӗ, паллах ӗнтӗ, ун сасси ытлашши савӑнаҫлӑ та, ытлашши салху та тухмарӗ, тен, кӑштах вӑл шухӑша кайнине пӗлтерчӗ пулӗ, тата пит-куҫӗ те ҫавнах кӑтартрӗ пулас.

Половину времени Вера Павловна тихо сидела в своей комнате одна, отсылая мужа, половину времени он сидел подле нее и успокоивал ее все теми же немногими словами, конечно, больше не словами, а тем, что голос его был ровен и спокоен, разумеется, не бог знает как весел, но и не грустен, разве несколько выражал задумчивость, и лицо также.

XXIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Тата икӗ кунтан учитель вӗсем каллех чей ӗҫсе ларнине курчӗ, каллех ӗҫместӗп терӗ те Марья Алексевнӑна йӑлтах лӑплантарчӗ.

Через два дня учитель опять нашел семейство за чаем и опять отказался от чаю и тем окончательно успокоил Марью Алексевну.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Юрӗ, мучи, эпӗ шутласа пӑхӑп, — лӑплантарчӗ старике Давыдов, хӑй вара, Ҫӑрттан чӗлӗм туртса янипе усӑ курса, Варьӑна хӑй патнелле хӑвӑрт туртрӗ те тӑнлавран, шӑпах мамӑклӑ ҫӳҫ пайӑрки хирӗҫле ҫилпе вӗлтӗртетсе пынӑ тӗлтен, чуп турӗ.

— Ладно, дед, я еще подумаю, — успокоил старика Давыдов, а сам, пользуясь тем, что Щукарь закуривал, быстро притянул к себе Варю и поцеловал в висок, точно в то место, где шевелился под встречным ветром пушистый завиток волос.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ӗҫӗ татӑлнӑ пирӗн, — лӑплантарчӗ ӑна Давыдов.

Дело у нас с тобой решенное, — успокоил его Давыдов.

XVII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Кӑмӑла лӑплантарчӗ пулать!

Утешил, называется!

XVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Кун ҫинчен эпир шухӑшлӑпӑр, кинемей, хӑв таврӑннӑ ҫӗре пурте йӗркеллех пулӗ, хальхи пекех, — лӑплантарчӗ ӑна Разметнов.

— Об этом уже мы побеспокоимся, тетушка, и к твоему возвращению все будет в порядке, как и зараз, — успокоил ее Размётнов.

XI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Сӑмах вӗҫне Давыдов илтсе юлаймарӗ: каллех пусса килнӗ ыйӑх унӑн пуҫне сывлӑмпа йӗпеннӗ кӗрӗк ҫине тайӑлтарчӗ, мӗнпурне мантарса лӑплантарчӗ.

Давыдов не слышал конца фразы: сон снова опрокинул голову его на мокрую от росы шубу, покрыл забытьем.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пур тӗрлӗ савӑнӑҫа та юратакан Андрей Разметнов (хальхинче вӑл шӑпах парнелес ӗҫе ертсе пырать) пӑлханса кайнӑ пухӑва, тӗрлӗрен шӑв-шава ҫак сӑмахсемпе лӑплантарчӗ:

Но Андрей Размётнов, любивший всякие торжества и руководивший на этот раз церемонией премирования, унял шум, успокоил взволнованное собрание:

26-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Малалла уйрӑм кӑшкӑрашусем пӗрлешсех кайрӗҫ, анчах Щукарь мучи хӑйӗн хӗрарӑмӑнни пек ҫинҫе те уҫӑ сассипе ҫав мӗнпур кӑшкӑрашусене самантрах лӑплантарчӗ:

Дальше выкрики перешли в слитый гул, но дед Щукарь ухитрился-таки пробуравить шум своим по-бабьи резким голосом:

26-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Утар, утар, мучи, — лӑплантарчӗ ӑна Демка.

— Пойдем, пойдем, дедок, — успокаивал его Демка.

15-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Унтан, юр шӑлса лартнӑ вырӑнсенче сӑлпӑран вӗҫтерсе килекен юрпа витӗнме пуҫланӑ ҫав йӗрсенех курсан, ҫула тӗрес тытса пыратӑп-ха тесе, чӗрине лӑплантарчӗ, юртӑпа ҫеҫ кайрӗ.

По пути на снежных переносах он видел все те же следы, чуть присыпанные поземкой, и, успокоившись, что направление верное, поехал тише.

6-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ун сасси мана кӑшт лӑплантарчӗ, ҫавӑнпа та-и тен, эпӗ ҫав саманта лайӑх астӑватӑп.

— Его крики укрощали мой страх, должно быть, поэтому я так хорошо помню всё.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

— Ан хӑра, ан хӑра, — лӑплантарчӗ старик, — хӗвелпе типтӗр-ха, типтӗр.

— Ничего, ничего, — успокаивал старик, — пусть еще солнышка попьет.

37-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫакӑ лӑплантарчӗ те ӗнтӗ Никиткӑна, вӑл вара Санька валли ӑман та чавса пама пулчӗ.

Это успокоило Никитку, и он даже вызвался накопать Саньке червей.

27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑна хӗвел типӗтнӗ, — хӑйне хӑй лӑплантарчӗ Захар. — Ак кунта ӗнтӗ вӑл ҫӗпре ҫинчи пек хӑпарса кайӗ-ха».

Это его солнышко тамошнее присушило, — успокаивал себя Захар. — Он у нас тут, как на дрожжах, поднимется».

7-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пурӑнсан — килӗштерӗр-ха, — лӑплантарчӗ ӑна Татьяна Родионовна.

Стерпится-слюбится, — успокоила его Татьяна Родионовна.

4-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех